Γράφει η Δήμητρα Μπόκα
Κάπου στην Αιτωλοακαρνανία υπάρχει ένα χωριό που ονομάζεται «Βαρειά». Είναι μικρό, με ελάχιστους μόνιμους κατοίκους και άγνωστο, ευτυχώς ή δυστυχώς, σε τουρίστες.
Στη «Βαρειά» υπάρχει κι ένα μεγάλο και λαμπερό «στολίδι». Είναι μπλε, αλλά δεν είναι θάλασσα. Είναι μεγάλη, αλλά είναι λίμνη. Η μεγαλύτερη φυσική λίμνη της Ελλάδας. Όταν πας να την δεις, σε ηρεμεί αμέσως. Όταν την παρατηρήσεις καλά, θα δεις να αντικατοπτρίζονται τα βουνά που την περικλείουν και τα σύννεφα ως είδωλα να κουνιούνται πάνω της σαν ένας ωραίος καθρέφτης.
Κάθομαι και κοιτάω τη λίμνη. Βλέπω τα κύματα ένα – ένα να γίνονται αφρός και να χάνονται. Ακούω τους παφλασμούς της και σκέφτομαι την αντίθεση της μεγαλούπολης με τη βουή της με τους φυσικούς θορύβους της εξοχής, όπως η λίμνη, τα ρυάκια κλπ.
Τα πουλάκια κελαηδούν χωρίς σταματημό, χαρμόσυνα, σου θυμίζουν ότι υπάρχει και ο ήρεμος τρόπος ζωής. Ο κόσμος είναι με το χαμόγελο κι όταν περνάει απ’ το σπίτι σου λέει: «Γεια σας, τι κάνετε;». Τα σπίτια λιτά κι όμορφα. Βουή μόνο από κάποιο τρακτέρ, το οποίο σπανίως θα διαβεί απ’ το δρόμο.
Οι συζητήσεις με τη γιαγιά μου αξέχαστες. Με άφηνε άναυδη με τις γνώσεις της, τις οποίες δεν τις κατέκτησε ούτε από σχολείο ούτε από κάποιο πανεπιστήμιο. Αλλά από τις εμπειρίες της ζωής της. Τη ζωή με τις δυσκολίες της, οι οποίες την έκαναν πιο δυνατή αλλά και πιο σοφή. Και φυσικά, αξέχαστα είναι και τα παραδοσιακά φαγητά της, όπως οι μοσχομυρωδάτες πίτες της.
Όπως χάζευα τη λίμνη σκεφτόμουν αν αξίζει κανείς να ζει ή να μην ζει. Και εκείνη τη στιγμή τρόμαξα λίγο. Μήπως τρελαινόμουν που σκεφτόμουν έτσι; Έπειτα θυμήθηκα τον Ουίλιαμ Σέξπιρ. Και τότε φύσηξε ένα γλυκό και δροσερό αεράκι και κατέληξα στο ότι αξίζει κανείς να ζει. Ξαφνικά θυμήθηκα τον αγαπημένο μου στίχο από ένα τραγούδι που λέει «Ένα αεράκι σε σκόρπια φύλλα και ζωές θα δώσει λύση από ένα τόσο δα μικρό παραθυράκι που κάποιος ξέχασε να κλείσει». Και τότε άγγιξα τη λίμνη, άγγιξα το καθαρό νερό και «ξέπλυνα» το πρόσωπό μου. Έπειτα κοίταξα τον φωτεινό ουρανό και τον λαμπερό ήλιο.
Δέκα ημέρες στο χωριό, δέκα ημέρες ησυχίας, ηρεμίας, ξεγνοιασιάς και χαράς!
Εναρμονιστείτε με τη φύση, περνώντας λίγες ώρες ξεγνοιασιάς στη λίμνη Τριχωνίδα.
Καλό καλοκαίρι!
