Ύστερα από δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια τελετουργικής σιωπής, το επιβλητικό θέατρο της αρχαίας Δωδώνης λειτούργησε συμβολικά, αναβιώνοντας το αιώνια ανάλγητο πάθος του αισχύλειου Προμηθέα Δεσμώτη.
Περιμένοντας υπομονετικά τον ήλιο να κρυφτεί πίσω από τη δεξιά πάροδο του θεάτρου και με αρωγό την υπέροχη φωτοχυσία, η παράσταση πραγματοποιήθηκε κατά το αρχαίο εθιμοτυπικό του απογευματινού δράματος.
Υπό την αιγίδα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ιωαννίνων και της Εφορίας Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων, αναβίωσε το αλύγιστο πνεύμα του αλυσοδεμένου Τιτάνα Προμηθέα, σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου. Έργο σκηνογραφικά λιτό, με συμμετοχή επταμελούς χορού (Ωκεανίδες) και τους ηθοποιούς, Νούσιας (Προμηθέας), Γεννατάς (Ωκεανός, Ήφαιστος), Κουρούμπαλης (Ερμής) και Καμίνσκι (Ιώ). Η εντυπωσιακή ακουστική του θεάτρου σε συνδυασμό με την έμφαση στη χωροκίνηση, εμπνευσμένη από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης καθώς και ο πρόλογος της ησιόδειας Θεογονίας «για την εισαγωγή στο μύθο του Προμηθέα Δεσμώτη», συνέβαλαν σε μια ομολογουμένως επιτυχημένη παράσταση.
Προσωπικότητες από τα Ιωάννινα και όχι μόνο, καθώς στη Δωδώνη βρέθηκε και ο Σπύρος Μερκούρης, αδερφός της Μελίνας Μερκούρη αλλά και πολυπληθές κοινό, είχαν τη δυνατότητα μέσα σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα να απολαύσουν το αισχύλειο αριστούργημα στο φυσικό του χώρο. Η συγκίνηση των θεατών για τη διήμερη (Παρασκευή 17 και Σάββατο 18 Ιουλίου) επαναλειτουργία του υπό αναστήλωση εντυπωσιακού θεάτρου ήταν διάχυτη και ήρθε ως επιστέγασμα στις φερέλπιδες προσπάθειες επαναφοράς του θεάτρου της Δωδώνης «στη φυσική του λειτουργία».
Μαρία Κωνσταντίνου
