Η εμφάνιση του Παναιτωλικού στο Περιστέρι, κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο, είναι εμφάνιση που σου δείχνει τις δυνατότητες που υπάρχουν στο φετινό ρόστερ των «καναρινιών». Οι παίκτες του Μάκη Χάβου κοίταξαν «στα ίσια» μία ομάδα, η οποία τα τελευταία χρόνια είναι σταθερά σε υψηλό επίπεδο. Η φετινή ισοπαλία βέβαια είναι περισσότερο κερδισμένη σε σχέση με την περσινή. Ίσως, φέτος, ο Παναιτωλικός να δικαιούταν και τη νίκη. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο Τίτορμος έδειξε ότι μπορεί να πετύχει καλά πράγματα φέτος, εφόσον είναι σοβαρός.
Η ισοπαλία, που θα μπορούσε να είναι νίκη, δεν είναι ότι ήρθε απλά. Είναι ότι ο Χάβος και οι παίκτες του την πήραν με την αξία τους. Το ότι ο Παναιτωλικός κράτησε στην ισοπαλία τον Ολυμπιακό και τον Ατρόμητο όμως δεν σημαίνει ότι αυτομάτως η ομάδα ανέβηκε επίπεδο.
Μετά από δύο Αγωνιστικές όπου ο Παναιτωλικός ήταν ανύπαρκτος επιθετικά, η προσθήκη του Φωτάκη, του Θεοδωρίδη και του Βιγιαφάνιες στο αρχικό σχήμα έκαναν τα «καναρίνια» πιο δραστήρια μεσοεπιθετικά. Και να σκεφτεί κανείς ότι ουδείς από τους τρεις δεν ήταν σε καλή μέρα στο Περιστέρι. Ο κύριος μοχλός της επιθετικής δραστηριότητας της ομάδας άλλωστε ήταν ο Μαρτίνες, ο οποίος παιχνίδι το παιχνίδι γίνεται και καλύτερος. Ακόμη κι έτσι όμως, ο Παναιτωλικός απείλησε ουσιαστικά την εστία του Τσενάμο ο οποίος αναγκάστηκε να κάνει δύο εξαιρετικές επεμβάσεις για να κρατήσει την ισοπαλία. Χρειάστηκε βέβαια και το «τσαφ» του Κόρμπου, λίγο πριν το τέλος του αγώνα για να μην αλλάξει ο δείκτης του σκορ.
Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι που πρέπει να ανησυχεί ιδιαίτερα τον κόσμο της ομάδας, γιατί το γκολ κάποια στιγμή θα μπει, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα να δημιουργούνται φάσεις. Και ο Παναιτωλικός έδειξε ότι έχει τις δυνατότητες σαν ομάδα. Απέδειξε άλλωστε ότι μπορεί να κυνηγήσει τη νίκη κόντρα σε οποιονδήποτε αντίπαλο τόσο εντός όσο κι εκτός έδρας. Δεν το έδειξε αυτό στο Ηράκλειο, το έδειξε όμως στο Περιστέρι. Και η αλήθεια είναι ότι η ενδεκάδα του Ηρακλείου σε σχέση με την ενδεκάδα του Περιστερίου έχει αρκετές διαφορές στον κεντρικό άξονα της ομάδας. Στη Κρήτη ο Παναιτωλικός ήταν ασύνδετος και όχι μόνο δεν μπορούσε να απειλήσει, αλλά απειλούταν κατά ριπάς. Σε αντίθεση, στον αγώνα με τον Ατρόμητο, ο Παναιτωλικός έλεγξε τον ρυθμό και ένιωσε πραγματική απειλή μόλις δύο φορές, μία με τον Φυτανίδη στο πρώτο ημίχρονο και μία με τον Ναπολεόνι στο δεύτερο.
Ό,τι αφορά δε την εικόνα του Τίτορμου στο δεύτερο ημίχρονο, θύμισε σε μεγάλο βαθμό το φιλικό με τον ΠΑΣ Γιάννινα, όπου έπαιξε ένα φοβερά ποιοτικό ποδόσφαιρο. Το ζητούμενο όμως σε έναν μαραθώνιο όπως το πρωτάθλημα είναι η διάρκεια. Αυτό σημαίνει πως η εμφάνιση του Παναιτωλικού στο Περιστέρι θα… εξατμιστεί εάν στο επόμενο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ η εικόνα αυτή αλλάξει ριζικά. Ακόμη όμως κι αν ο Παναιτωλικός διατηρήσει ένα momentum στις εμφανίσεις του, η αισιοδοξία πρέπει να είναι συγκρατημένη και να μην έρθουν στην επιφάνεια ξανά οι κουβέντες για τον φετινό στόχο της ομάδας. Εξάλλου, μοναδικός -και ιδανικός- στόχος για τον Παναιτωλικό, ειδικά με το δύσκολο πρόγραμμα που έχει, είναι να κοιτάει το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά.
Για να κλείνουμε, ο Τίτορμος διαθέτει ποιότητα στο ρόστερ του, πλέον έχει βάθος στον πάγκο και το μόνο που του λείπει ουσιαστικά είναι η διάρκεια. Το ζητούμενο αυτό είναι και θέμα ψυχολογίας, αλλά και θέμα προγράμματος. Αυτό που μπορούμε να εκτιμήσουμε όμως είναι ότι ο Παναιτωλικός δύσκολα θα νιώσει την απειλή του υποβιβασμού φέτος…
* Άρεσε πολύ ότι ο Χάβος «διάβασε» πολύ καλά το παιχνίδι και στο ημίχρονο πέρασε στον αγώνα τον Ετζενγκέλε. Ο 28χρονος αμυντικός κυριολεκτικά εξαφάνισε τον Παπάζογλου, με τον οποίο ο Μαλεζάς αντιμετώπιζε πρόβλημα. Η προσθήκη του Μορένο, του Φωτάκη και η επιστροφή των Θεοδωρίδη, Βιγιαφάνιες και σε λίγο καιρό του Μπεχαράνο, γεμίζουν το οπλοστάσιο του Χάβου. Ο πάγκος του Παναιτωλικού είναι πλέον πλούσιος σε λύσεις, κάτι που θα βοηθήσει αναμφίβολα σε κάποια παιχνίδια.
