Την πέμπτη του ήττα για το φετινό πρωτάθλημα της Football League δέχθηκε το απόγευμα της Δευτέρας στην Κρήτη από τον Εργοτέλη ο Παναιτωλικός. Οι γηπεδούχοι πριν από το παιγνίδι βρίσκονταν στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, όμως μετά από αυτό, έπιασαν κορυφή. Αντιθέτως, τα «καναρίνια» ούτε πριν τον αγώνα δεν ήταν σε μία θέση που οδηγούσε έστω και στα play off, ενώ μετά το τέλος αυτού, βρίσκονται εκτός δεκάδας και συγκεκριμένα στην 12η θέση!
Οι παρατηρήσεις που θα μπορούσε να κάνει κάποιος που παρακολούθησε τον αγώνα είναι πολλές, αλλά εγώ θα αναφερθώ αρχικά σε μία από τις βασικότερες… Πως στο καλό γίνεται μία ομάδα να παίζει καλύτερα έχοντας κόντρα τον δυνατό άνεμο και να μην δημιουργεί ούτε μισή φάση όταν αυτός είναι με το μέρος της; Φταίει ο τρόπος ανάπτυξής της (αν μπορεί να χαρακτηριστεί ως τρόπος ανάπτυξης το «η γιόμα πάει σύννεφο» του δευτέρου ημιχρόνου και ειδικά των τελευταίων λεπτών) ή μήπως φταίνε οι πολλοί νέοι ποδοσφαιριστές στην εντεκάδα (συγκεκριμένα πέντε, εκ των οποίων οι τέσσερις έκαναν μαζί το ντεμπούτο τους σε ένα από τα ντέρμπι της κατηγορίας);
Όπως και να χει, αυτό που έδειξε η ομάδα του Νίκου Καραγεωργίου εντός αγωνιστικού χώρου στο δεύτερο ημίχρονο, ΔΕΝ ήταν Παναιτωλικός. Επρόκειτο για μία ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Μία ομάδα, που διέθετε μόνο αρχή (γιόμα) παρακάμπτοντας τη μέση (πάσα) έτσι ώστε να φτάσει κατευθείαν στο τέλος (επίθεση) χωρίς ΚΑΜΙΑ απολύτως επιτυχία! Μία ομάδα που έκανε ένα σχετικά καλό πρώτο ημίχρονο σε μία πολύ δύσκολη έδρα και είχε την ατυχία να βρεθεί πίσω στο σκορ από δύο στημένες φάσεις, παρά το γεγονός ότι και φάσεις για να προηγηθεί είχε, αλλά και για να ισοφαρίσει μετά το δεύτερο γκολ του αντιπάλου. Παρόλα αυτά, αντί να συνεχίσει με το ίδιο πλάνο στο δεύτερο ημίχρονο, προτίμησε να αναλωθεί σε βαθιές μπαλιές…
Τέλος πάντων, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει και ότι έγινε, έγινε, αλλά δεν θέλω να πιστέψω πως αυτός ο πολύ κακός Παναιτωλικός του δευτέρου ημιχρόνου, είναι αυτός που σχεδιαζόταν επί μήνες το καλοκαίρι, που χρίστηκε φαβορί από όλους πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, που δημιούργησε προσδοκίες στον κόσμο του και που μοναδικό στόχο είχε (και έχει ακόμα θεωρητικά τουλάχιστον) την άνοδο. Θέλω να πιστεύω πως αυτός ο Παναιτωλικός, είναι απλά ένα μεταβατικό στάδιο αυτού που προανέφερα και πως σύντομα θα αρχίσει να φαίνεται και μέσα στο γήπεδο. Δυστυχώς, το τι θέλει να πιστεύει κάποιος, αρκετές φορές απέχει αρκετά από το τι πραγματικά πιστεύει…
