Ήταν Τρίτη 9 Μαρτίου του 1926 όταν μπήκαν οι υπογραφές ιδρύσεως του σωματείου που σήμερα λέγεται «ΓΦΣ Παναιτωλικός» με σκοπό, βάσει καταστατικού, «την ανάπτυξιν και έντασιν Γυμναστικού και Αγωνιστικού φρονήματος, την – ΗΘΙΚΗΝ – επίβλεψιν και την δυνατήν μετασχολικήν εκπαίδευσιν των ανηλίκων, δια παιδονομίας και ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ή κυριακών Σχολών». Ανέκαθεν ο Παναιτωλικός ήταν από τα πιο καθαρά σωματεία της χώρας, γι’ αυτό άλλωστε δεν καθιερώθηκε ποτέ στην Σούπερ Λιγκ (άλλοτε Α Εθνική), έχοντας αντιμέτωπο σε καθημερινή βάση το ποδοσφαιρικό κατεστημένο της χώρας.
Περισσότερο το φιλανθρωπικό του και φιλεκπαιδευτικό του έργο ήταν αυτά που τον καθιέρωσαν στον ποδοσφαιρικό χάρτη της χώρας, παρά οι συμμετοχές του στην μεγάλη κατηγορία. Ο Τίτορμος βέβαια αντιμετώπιζε πάντοτε προβλήματα «κατεστημένου». Κάτι που εμφανίζεται ακόμη και σήμερα, 88 χρόνια μετά.
Την περασμένη Κυριακή (9 Μαρτίου 2014) ο Παναιτωλικός αντιμετώπιζε τον Λεβαδειακό εκτός έδρας στα 88α γενέθλιά του. Σε ένα δίκαιο ποδοσφαιρικό περιβάλλον οι Αγρινιώτες θα είχαν φύγει με τη νίκη από την δύσκολη έδρα των «πράσινων». Δυστυχώς όμως οι διαιτητικές αποφάσεις του κ. Κάμπαξη ήταν αρκετές να ανατρέψουν την κατάσταση και ο Παναιτωλικός τελικά έφυγε με την ήττα και με δύο κόκκινες στην… τσέπη! Το σκορ του αγώνα θα έπρεπε να είναι το ίδιο με το παιχνίδι που περιγράφεται στην παραπάνω εικόνα από την πρώτη Αγρινιώτικη αθλητική εφημερίδα που υπήρξε ποτέ. Ένα ντοκουμέντο που φέρνουμε σε δημοσιότητα αυτή τη στιγμή, γιατί θα μπορούσε κάλλιστα να… περιγράφει από το παρελθόν τη νίκη του Παναιτωλικού επί του Λεβαδειακού, εάν τελικά αυτή ερχόταν την περασμένη Κυριακή.
Πρόκειται για το πρωτοσέλιδο της 1ης Αγρινιώτικης αθλητικής εφημερίδας «Αθλητική Επαρχία» με ημερομηνία δημοσίευσης 22 Οκτωβρίου του 1962! Την προηγούμενη, 21 Οκτωβρίου 1962, ο Παναιτωλικός είχε κερδίσει τον Λεβαδειακό με 1-0, ενώ αν παρατηρήσετε προσεκτικά στο κάτω μέρος της εικόνας θα δείτε ότι η διαιτησία στον συγκεκριμένο αγώνα ήταν «λαμπρή». Αν η διαιτησία του κ. Κάμπαξη ήταν εξίσου «λαμπρή», ο Παναιτωλικός θα είχε νικήσει τον Λεβαδειακό και αυτή τη στιγμή θα γιόρταζε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα 88α γενέθλιά του, εξασφαλίζοντας κατά 99% την παραμονή του και βαθμολογικά.
Τα πράγματα στην Ελλάδα του 2014 όμως δεν είναι ιδανικά. Ο σεβασμός στην ιστορία μιας ομάδας είναι πλέον ξεχασμένο… έθιμο. Και όλα χάνουν κάπου εκεί το νόημά τους για το ελληνικό ποδόσφαιρο που πασχίζει να διακριθεί μέσα από προσπάθειες σαν αυτή του Ατρομήτου, του Αστέρα Τρίπολης και του Παναιτωλικού. Ομάδες με υγεία, χωρίς οικονομικά προβλήματα και με προοπτικές. Ομάδες που όμως αντιμετωπίζουν συνέχεια τα εμπόδια των διαιτητών που με ενορχηστρωμένες προσπάθειες κάνουν το θέλημα των θεωρητικά «μεγάλων» του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο Παναιτωλικός διανύει φέτος μία ιστορική χρονιά και ανεξάρτητα από το τι έγινε στην Λιβαδειά, θα γιορτάσει φέτος την – για πρώτη φορά αγωνιστική – παραμονή του στην πρώτη κατηγορία της χώρας. Οι προοπτικές αυτής της ομάδας είναι δύσκολο να κρυφτούν πίσω από την κακή διαιτησία του (κάθε) Κάμπαξη. Αλλά οι προοπτικές αυτές θα μπορούσε να είναι ακόμη μεγαλύτερες, για όλες τις ομάδες και δη για το ελληνικό ποδόσφαιρο, αν δεν υπήρχαν διαιτητές με τέτοια ποδοσφαιρική άγνοια. Ηθελημένη ή μη.
ΥΓ: Για να τα βλέπει ο Χαραλάμπους του Λεβαδειακού: Στον αγώνα Νυρεμβέργη – Βέρντερ, η ομάδα της Βρέμης μπορεί να πήρε τη νίκη (0-2), αλλά το σημαντικό γεγονός στο παιχνίδι δεν ήταν αυτό. Την στιγμή της βραδιάς την χάρισε ο Γερμανός μεσοεπιθετικός της Βέρντερ Άαρον Χαντ, στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα. Ο Χαντ “βούτηξε” μέσα στην περιοχή της Νυρεμβέργης και ο διαιτητής της αναμέτρησης έδειξε πέναλτι. Ο Χαντ ωστόσο σηκώθηκε γρήγορα και είπε στον διαιτητή ότι δεν υπήρχε παράβαση ζητώντας του να συνεχίσει το παιχνίδι. Ο διαιτητής άκουσε έκπληκτος τον Γερμανό ποδοσφαιριστή και πήρε πίσω την απόφαση του δείχνοντας να συνεχιστεί ο αγώνας… Οι διαφορές είναι κάτι περισσότερο από προφανείς.
