«Η οικογένεια δεν πέθανε από την ψήφιση του νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Μην ολοφύρεστε. Η οικογένεια πέθανε προ πολλού» – Γράφει ο Παντελής Φλωρόπουλος
Το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών ψηφίστηκε από πέντε κόμματα στη Βουλή κι έγινε νόμος. Παρά τις αιτιάσεις των διαφωνούντων σε όλα τα κόμματα, παρά τις αιτιάσεις επίσης της Εκκλησίας, προσθέτει μία συνθήκη στην κοινωνία, δεν αφαιρεί όμως καμία.
Η κοινότητα των ομοφυλοφίλων διεκδίκησε και κέρδισε ένα δικαίωμα που, πάντως, η κοινότητα των ετεροφύλων εδώ και πολύν καιρό περιφρονεί. Ο γάμος έχει τελειώσει. Ως κοινωνικός θεσμός ο γάμος (ετερόφυλων μέχρι τώρα ή ομόφυλων στο εξής, αδιάφορο) έχει τελειώσει.
Δεν ξέρουμε τι θα υπάρξει, αν υπάρξει (και δεν θα υπάρξει) κάτι στη θέση του. Η ωμή πραγματικότητα είναι ορατή σε όλους: Η οικογένεια, όπως την ξέραμε (και όπως την φανταζόμαστε, όπως θα τη θέλαμε) πέθανε.
Αλλά η οικογένεια δεν πέθανε από την ψήφιση του νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Μην ολοφύρεστε. Η οικογένεια πέθανε προ πολλού. Πέθανε τότε που ο (θείος) έρωτας έγινε (σαρκικό) σεξ. Πέθανε τότε που το άτομο (μέσα στο γάμο) υπερασπίστηκε τα ταμπούρια του, άρα ήρθε σε ρήξη με τον ή την σύντροφο που υπερασπιζόταν τα δικά του ή τα δικά της.
Ο πετυχημένος γάμος απαιτεί από τα μέλη του ζευγαριού – πριν μπουν στο σπίτι – ν’ αφήνουν τα κουμπούρια τους στο κατώφλι. Τα μέλη του ζευγαριού μέσα στο σπίτι πρέπει να είναι άοπλα και ανοχύρωτα, ευάλωτα μπροστά στον ή την σύντροφο. Χωρίς αυτή την αοπλία, χωρίς δηλαδή να υπερκεραστεί η ενστικτώδης άμυνα του ΕΓΩ, το ζευγάρι δεν μακροημερεύει.
Χωρίς αυτή την βασική συνθήκη (την συνθήκη της αοπλίας) το ζευγάρι (ετερόφυλο ή ομόφυλο) φτάνει γρήγορα σε αδιέξοδο. Που σημαίνει χωρισμό. Αλλά όχι, δεν σημαίνει μόνο χωρισμό. Σημαίνει ψυχικό διχασμό των παιδιών. Κυρίως.
Όταν τα πάνοπλα μέλη του ζεύγους ζυγίζουν ποιος ή ποια προσφέρει περισσότερα ή λιγότερα στον κοινό βίο, αρχίζει το ξήλωμα. Που, μαθηματικά, οδηγεί στην κατάρρευση της οικογένειας.
Με λίγα λόγια, ο γάμος πέθανε από τις μεγάλες απαξίες που κυριάρχησαν στην κοινή μας ζωή. Κατά συνέπεια, το δικαίωμα στο γάμο που κέρδισαν τα ομόφυλα ζευγάρια, είναι δώρο άδωρο. Δεν έχει μέλλον. Γρήγορα θα περάσει κι αυτό την “κρίση γάμου” που – χρόνια τώρα – περνάει το ετερόφυλο ζευγάρι.
Σε ό,τι αφορά τα παιδιά – λυπηρό ακόμα και να το λες – είναι καταδικασμένα ήδη από τον κόσμο μας. Είτε μεγαλώνουν από ετερόφυλο, είτε από ομόφυλο ζευγάρι, έχουν τα ίδια προβλήματα. Το θέμα του σεξουαλικού προσανατολισμού τους, είναι το τελευταίο από τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Από δω και πέρα τα παιδιά θα μεγαλώνουν – κατά κανόνα – με χωρισμένους γονείς. Ετερόφυλους ή ομοφυλόφιλους. Οι αρτιμελείς οικογένειες θ’ αποτελούν εξαίρεση. Όσες επιβιώνουν, θα έρθει στιγμή που θα εξαφανιστούν και αυτές.
Οπότε θα τεθεί νέο ζήτημα στην Πολιτεία: Να κάνει νέο νόμο. Αυτή τη φορά θα πρέπει να φροντίσει η ίδια τα παιδιά. Σε ιδρύματα ή στρατόπεδα. Όπως τώρα κάνει νόμους για τ’ αδέσποτα ζώα. Έτσι, αύριο, θα χρειαστεί να κάνει νόμους και να μεριμνά για τ’ αδέσποτα παιδιά. Εκεί πάμε.
Ακολουθήστε το agriniovoice.gr στο Google News.
