Γράφει ο Παντελής Φλωρόπουλος: Ο παραδοσιακός οικογενειακός ελαιώνας πεθαίνει. Η ελιά πεθαίνει στην πατρίδα της, την Ελλάδα, εδώ που παράγεται το καλύτερο λάδι του κόσμου.
Το φαινόμενο της ακρίβειας έχει πολλές αιτίες. Άλλες εισαγόμενες, άλλες εγχώριες. Επίσης, οι κλάδοι, καθώς κι ένα – ένα τα προϊόντα, έχουν τις ιδιαιτερότητές τους. Κανένα όμως όσο το λάδι.
Διαμαρτύρονται οι καταναλωτές ότι το λάδι έφτασε 15 ευρώ το κιλό. Υπολογίζοντας το πορτοφόλι τους έχουν δίκιο. Ποια είναι όμως η αλήθεια;
Η αλήθεια είναι ότι επί δεκαετίες τρώγαμε το λάδι φτηνό, είχε δεν είχε 3 – 5 ευρώ το κιλό. Συνηθίσαμε. Άσε που τα περισσότερα νοικοκυριά, ακόμα και τα αστικά, είχαν έναν δικό τους στο χωριό να τους προμηθεύει έναν τενεκέ λάδι, τρεις τενεκέδες το χρόνο…
Από την δεκαετία του ’80 όμως η Ελλάδα πέρασε ανεπιστρεπτί σε άλλη εποχή, σε άλλη οικονομία. Την εποχή εκείνη η Ελλάδα είχε 300.000 τόνους λάδι παραγωγή, 300.000 τόνους είχε και η Ισπανία.
Μέσα σε τριάντα χρόνια η Ισπανία έφτασε το 1,5 εκατομμύριο τόνους. Η Ελλάδα έμεινε στις 300.000 τόνους. Αυτό έγινε, επειδή οι Έλληνες αγρότες δεν άλλαξαν ποτέ τις παραγωγικές τους συνθήκες, σε αντίθεση με τους Ισπανούς συναδέλφους τους που είδαν τους ελαιώνες, όπως οι Γάλλοι τ’ αμπέλια τους: Αρχοντικά.
Εμείς μείναμε στην κλάψα. Μένουμε ακόμα σήμερα στην κλάψα. Εθιστήκαμε στον οίκτο. Το οικογενειακό λιοστάσι στο χωριό το μαζεύουν οι Αλβανοί μετανάστες από την δεκαετία του ’90. Το κόστος συλλογής του ελαιοκάρπου εκτινάχθηκε στα ύψη.
Για να γίνει αυτό ακόμα πιο κατανοητό στους αστούς καταναλωτές, πρέπει να σημειωθεί ότι, μέχρι τη δεκαετία του ’90, το οικογενειακό λιοστάσι μαζευόταν από την πενταμελή ή επταμελή οικογένεια. Χωρίς κανένα εργατικό κόστος. Πράγμα που σημαίνει ότι, σήμερα, με το αστρονομικό κόστος που έχει η συλλογή του ελαιοκάρπου, η τιμή του λαδιού στα 15 ευρώ είναι φτηνή.
Ο παραδοσιακός οικογενειακός ελαιώνας πεθαίνει. Η ελιά πεθαίνει στην πατρίδα της, την Ελλάδα, εδώ που παράγεται το καλύτερο λάδι του κόσμου. Αλλά… γιατί έγινε αυτό; Έγινε, επειδή:
1). Το 1985 η Ελλάδα υπέγραψε συνθήκη με την ΕΟΚ ότι θα μειώσει τον αγροτικό πληθυσμό από 42% σε 6%. Και το έκαμε. Οι αγρότες σήμερα που αντιπροσωπεύουν το 6% του πληθυσμού, δε βρίσκουν εργατικά χέρια. Πώς να βρουν;
2). Στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 όλα τ’ αγροτόπαιδα διορίστηκαν στον στενό και τον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα από τους βουλευτές. Τα χωριά ερήμωσαν. Στα σπίτια, τα σχολικά κτήρια και τις εκκλησιές λαλούν κουκουβάγιες.
3). Το Κληρονομικό Δίκαιο που αφορά την ιδιοκτησία της γεωργικής γης, δεν άλλαξε ποτέ. Ο μικρός γεωργικός κλήρος γίνεται ακόμα μικρότερος, διότι ο αγρότης μοιράζει το χωράφι του σε όλα τα παιδιά, ακόμα κι αν έχουν φύγει στην Αμερική. Ο μικρός κλήρος όμως που γίνεται ολοένα και μικρότερος, αυξάνει το κόστος παραγωγής. Στο τέλος η γεωργική γη εγκαταλείπεται γιατί «δεν συμφέρει». Η Ελλάδα σήμερα εισάγει τρόφιμα αξίας 10 δις ευρώ είπε ο Νίκος Ανδρουλάκης σε μια συνέντευξή του.
4). Οι Συνεταιρισμοί χρεοκόπησαν και χρεοκόπησαν, επειδή το Διοικητικό Συμβούλιό τους έγινε πεδίο ανταγωνισμού των κομμάτων.
Αυτά κι άλλα δηλαδή… Έγιναν αυτά, δεν έγινε όμως τίποτα για να θεραπευτούν αυτά. Τίποτα. Ούτε διαφαίνεται κάτι στον ορίζοντα. Οι ίδιοι οι αγρότες που βγαίνουν στους δρόμους και στήνουν μπλόκα στις μεγάλες οδικές αρτηρίες, ζητάνε «της Παναγίας τα μάτια», διεκδικούν όλα τ’ άλλα, εκτός απ’ αυτά….
Δε γίνεται σωρός έτσι! Όταν οι αγρότες αδυνατούν να κατανοήσουν τη ρίζα του κακού, τα ζωτικά θέματα δεν μπαίνουν καν στο τραπέζι. Από τη μεριά τους οι πολιτικοί τα αγνοούν, έμαθαν να ξορκίζουν την κρίση όπως ο παπάς τα δαιμόνια. Στο τέλος ανακυκλώνονται όλα τα προβλήματα κι εμείς βρισκόμαστε πάντα στο ίδιο μαγκανοπήγαδο.
Δε λείπουν ούτε ιδέες, ούτε προτάσεις. Δε λείπουν ούτε τα χρήματα που απαιτούνται για έναν άλλο σχεδιασμό. Ούτε η πολιτική βούληση λείπει. Τίποτα δε λείπει. Όλα όμως υπακούουν στην μικροκοσμική αντίληψη των πραγμάτων, την εφήμερη εκείνη αντίληψη του «δος ημίν σήμερον»…
Απαιτείται όραμα. Πολιτικό όραμα. Έλα όμως που, ακόμα κι αυτό, που κάποτε ήταν στοιχειώδες, στις μέρες μας ενοχοποιήθηκε, φαντάζει μια ουτοπία για την οποία μιλούν ακόμα μόνο οι φαντασμένοι…
Ακολουθήστε το agriniovoice.gr στο Google News.
