Η πτωτική τάση στον αριθμό των γάμων είναι παγκόσμιο φαινόμενο
Τα ομόφυλα ζευγάρια ζητούν ίσα δικαιώματα με τα ετερόφυλα. Το αίτημα βεβαίως ακούγεται λογικό, δίκαιο, αν όχι αυτονόητο. Όμως η έκφραση «ίσα δικαιώματα» είναι πολύ γενική, άλλο τόσο δε, αόριστη.
Για ποια δικαιώματα μιλάμε; Το δικαίωμα στο γάμο, είναι το ένα. Εντάξει. Αλλά ποιον γάμο; Αυτόν μήπως τον γάμο, στον οποίο τα ετερόφυλα ζευγάρια γυρίζουν ήδη την πλάτη;
Ναι, αυτόν, λέει… Εννοούν τον γάμο στον οποίο έχουν δικαίωμα οι ετερόφυλοι, όχι όμως οι ομοφυλόφιλοι. Σε μια άλλη ανάγνωση, μιλάμε για το ίδιο δικαίωμα που διεκδίκησαν κάποτε και κέρδισαν οι γυναίκες: Αφού οι άνδρες καπνίζουν, έλεγαν, έχουν και οι γυναίκες το δικαίωμα να καπνίζουν…
Μα, φυσικά! Όλοι έχουν δικαίωμα να καπνίζουν. Το ζήτημα όμως που τίθεται, είναι ότι ΟΛΟΙ έχουν υποχρέωση να κόψουν το κάπνισμα! Ιατρικά. Ιδίως οι γυναίκες, όταν κυοφορούν. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο πατριαρχικός νόμος στερεί κάποιο δικαίωμα από τις γυναίκες;
Ξεκινώντας από αυτό… μήπως συμβαίνει το ίδιο με τον γάμο; Η Πολιτεία δηλαδή που θέλει να δώσει δικαίωμα γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια, μήπως – αντί να κάνει αυτό – πρέπει να καταργήσει το ίδιο δικαίωμα και από τα ετερόφυλα;
Νομικά, δηλαδή. Γιατί, κατά τ’ άλλα, το είπαμε ήδη, όλοι, όλα τα φύλα, όλες οι φυλές, έχουν δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν. Να καπνίζουν, να παντρεύονται, να κάνουν παιδιά….
Εδώ στοπ. Έχουν δικαίωμα να κάνουν παιδιά. Ε; Βεβαίως! Αν μπορούν. Τι γίνεται όμως αν… ΔΕ μπορούν; Ποια υποχρέωση έχει τάχα η Πολιτεία να νομοθετήσει τους τρόπους με τους οποίους θ’ αποχτήσει παιδιά ένα ζευγάρι; Ομόφυλων ή ετερόφυλων, αδιάφορο…
Αλλ’ ας σταθούμε στο πρώτο θέμα, στο θέμα του γάμου, που εμφανίζεται ως προνομιακό δικαίωμα των ετερόφυλων, δικαίωμα δηλαδή που απαγορεύεται στους ομόφυλους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από την Eurostat, το 2020, περίπου 1,4 εκατομμύρια γάμοι και περίπου 0,7 εκατομμύρια διαζύγια πραγματοποιήθηκαν στην ΕΕ. Δηλαδή… το 50% των γάμων διαλύθηκαν.
Η πτωτική τάση στον αριθμό των γάμων είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Ιδίως στις χώρες του δυτικού κόσμου. Αλλά τις τελευταίες δεκαετίες σημειώνεται μείωση των ποσοστών γάμου στην πλειονότητα των χωρών σε όλο τον κόσμο.
Στην Ελλάδα, ο αριθμός των γαμήλιων τελετών φθίνει χρόνο με τον χρόνο, αντίστοιχα δε, ο αριθμός των διαζυγίων αυξάνει.
«Πρωταθλήτρια» χώρα με ποσοστό 89 διαζυγίων ανά 100 γάμους αναδεικνύεται το Λουξεμβούργο. Ακολουθούν: Πορτογαλία, Φινλανδία και Ισπανία. Η Ελλάδα είναι περίπου στη μέση της λίστας, με 38,3 διαζύγια ανά 100 γάμους (με βάση τα πιo πρόσφατα στοιχεία, που είναι του 2017), λίγο κάτω από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο του 42,8.
Για ποιον γάμο λοιπόν γίνεται αυτός ο κακός χαμός, ένας χαμός που απειλεί την κυβέρνηση με πολιτική κρίση; Ποιο δικαίωμα σε ποιον γάμο; Μήπως αυτό το επίδικο δικαίωμα έχει αποδειχτεί στην πράξη αναχρονισμός;
Αλλά… τότε; Μήπως στο όνομα της προόδου και της προοδευτικότητας… μήπως οι προοδευτικοί πολίτες και τα προοδευτικά κόμματα ζητούν έναν… αυταπόδεικτο αναχρονισμό;
Ή μήπως όλο αυτό είναι, απλά, ένας φαφλατισμός;
Και κάτι ακόμα: Το υποδόριο παράπονο των ομοφύλων είναι ότι η Εκκλησία δεν ευλογεί τον γάμο τους, αν και όλοι (καθώς η ίδια λέει) είναι παιδιά του ίδιου Θεού…
Ονειρεύεται ο άλλος να γίνει κι αυτός νυφούλα όπως η μαμά του, με νυφικό, παρανυφάκια, δαντέλες, ανθοδέσμες, κουφέτα, τούρτες κλπ. θέλει να γίνει και μανούλα, αλλά η αναχρονιστική Εκκλησία το αρνείται!
Τίθεται το ερώτημα: Από ποιον ζητούν ευλογία στον γάμο τους οι ομόφυλοι; Από τον Θεό ή από την Πολιτεία;
Αν τη ζητούν από το Θεό, να που ο Θεός δεν τη δίνει. Άρα… μια διαδήλωση κατά του ακροδεξιού Θεού, θα ήταν η μεγαλύτερη επανάσταση του 21ου αιώνα. Γιατί δεν την κάνουν;
Αν τη ζητούν μόνο από την Πολιτεία, πρέπει να ξέρουν ότι η Πολιτεία δεν ευλογεί. Αλίμονο αν ευλογούσε δηλαδή. Μπορεί μόνο να παραχωρήσει ένα νομικό δικαίωμα στον πολιτικό γάμο. Μέχρι εκεί. Αλλ’ αυτό είναι μια διαχειριστική νομική κρύα κατάσταση. Τους φτάνει;
Αν τους φτάνει, εντάξει… αλλά… χωρίς ευλογία… ο γάμος τους… είν’ εντάξει; Μάλλον όχι. Δεν είναι.
Άρα… μια επανάσταση κατά της Εκκλησίας που αρνείται να ευλογήσει τον γάμο του ομόφυλου ζευγαριού, θα ήταν επίσης η μεγαλύτερη επανάσταση του 21ου αιώνα.
Και κάτι τελευταίο: Αν το πάμε βάσει δικαιωμάτων που η Πολιτεία δεν πρέπει να στερεί από καμία μειονότητα, σήμερα που νομοθετείται ο γάμος μεταξύ δύο ανδρών ή δύο γυναικών, αύριο (είναι αυτονόητο) θα διεκδικηθεί το δικαίωμα στο γάμο μεταξύ τριών… Γιατί όχι τεσσάρων…
Ξαναθέσαμε το ζήτημα, αλλά να το επαναλάβουμε: Από τη στιγμή που καταργούμε τα όρια, σε ποια όρια θα σταματήσουμε;
Ακολουθήστε το agriniovoice.gr στο Google News.
