Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ του πολίτη σε τίποτε δεν διαφέρει από την συμπεριφορά του υπηκόου.
ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ δεν διαφέρει από εκείνη που επιφύλασσε ο λαός για τον αυτοκράτορα. Αντικαταστήσαμε την «ελέω Θεού βασιλεία» με την «ελέω Θεού Δημοκρατία».
ΑΠΟ ΤΟΥΣ πολιτικούς περιμένουμε περισσότερα απ’ όσα μπορούν. Και όλα τα θέλουμε τώρα. Όλα πρέπει να τα κάνουν αυτοί. Αυτοί μπορούν. Εμείς όχι.
Ε, ΛΟΙΠΟΝ, κάποτε πρέπει να εγκαταλείψουμε τη λογική ότι ο λαός έχει όλα τα δίκια και η πολιτική όλα τα άδικα.
ΚΑΠΟΤΕ δηλαδή πρέπει να πάψουμε να είμαστε υπήκοοι. Και να γίνουμε πολίτες. Η Δημοκρατία δεν απευθύνεται σε υπηκόους. Όταν το κάνει, σκάβει το λάκκο της με τα ίδια της τα χέρια.
ΩΣΤΟΣΟ αυτό είναι το δέον. Η πραγματικότητα λέει ότι… δεν θα προλάβουμε. Ακόμα και αν μπορούσαμε να συμφωνήσουμε οι πολίτες σε ένα πρόγραμμα, πάλι θα έλλειπε ο χρόνος.
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ οι καιροί τρέχουν, οι εξουσίες περνάνε σε ακόμα πιο σύνθετες μορφές διακυβέρνησης, διαπλέκονται μεταξύ τους και συγκροτούν ένα παγκόσμιο δεδομένο.
ΑΥΤΗ τη φορά δεν θα γκρεμοτσακιστεί μια αυτοκρατορία για να έρθει στη θέση της μια άλλη. Ο παγκόσμιος ιστός θα καταρρεύσει ενιαία…
