Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ κοινωνία χρειάζεται ένα σοκ. Ένα μεγάλο σοκ, σαν τα προηγούμενα. Που άλλοτε ήταν ένας πόλεμος, άλλοτε μια καταστροφή, άλλοτε μια δικτατορία.
ΤΟ ΜΕΓΆΛΟ εγγενές πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι ότι δεν διαλέγεται. Αλλά κι όταν κάτσει στο τραπέζι να κουβεντιάσει, δεν πείθεται.
ΔΕΝ ΠΕΙΘΕΤΑΙ, επειδή ο καθένας έχει την δική του άποψη, μιαν αδιαπραγμάτευτη θεωρία. Για την πολιτική, την οικονομία, για τη δουλειά, τη ζωή.
ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ αυτό; Υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις. Η καθεμιά απ’ αυτές έχει τα σωστά και τα λάθη της. Όλες όμως μαζί συμπίπτουν στο γεγονός ότι το κράτος αυτό είναι μπάσταρδο, δεν γεννήθηκε φυσιολογικά.
Η ΤΑΣΗ της ξενομανίας που παρατηρείται στο λαό, οφείλεται σ’ αυτή την εκ γενετής παθογένεια ή στην εξ αυτής ανάγκη να πιαστούμε από κάπου για να φανούμε αντάξιοι της σύγχρονου ανθρώπου.
ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ άραγε αυτό; Θεραπεύεται! Αν επιτρέψουμε στους Γάλλους και τους Γερμανούς να οργανώσουν τη διοίκηση, όπως ξαναέγινε και στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
ΤΟ ΕΙΧΕ πει έξοχα ο Μάνος Χατζιδάκις: «Να φέρουμε τους Ευρωπαίους να κυβερνήσουν, για να μπορέσουμε εμείς ν’ ασχοληθούμε με τα ουσιώδη»…
