Η τεκνοποιία δεν είναι προνόμιο του γάμου. Η τεκνοποιία εκτός γάμου συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.
Η τεκνοποιία δεν είναι προνόμιο του γάμου. Πριν από την θέσπιση της γαμήλιας τελετής, πριν ακόμα κι από την ευλογία του γάμου που μονοπώλησε η Εκκλησία, οι φυλές και τα έθνη αυξάνονταν και πληθύνονταν κατά βούληση.
Η τεκνοποιία εκτός γάμου συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Δεν έχουν μετρηθεί πόσοι άνθρωποι ανάμεσά μας γεννήθηκαν εκτός γάμου. Χωρίς ευλογία της Εκκλησίας. Ότι ο κατηχημένος από τη θρησκεία λαός είχε γι’ αυτά τα παιδιά κάποιες μειωτικές εκφράσεις, δεν ήταν θέμα του νόμου, αλλά… θέμα συνείδησης, για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο της εποχής.
Με βάση αυτό, η νομική εξίσωση του δικαιώματος των ομοφύλων με το δικαίωμα των ετεροφύλων, μονάχα ως πρόφαση μπορεί να νοηθεί.
Πρόφαση. Για να δημιουργηθεί νομικά ένας όρος που δεν θα διαχωρίζει τον γάμο των ετερόφυλων, από τον γάμο των ομόφυλων. Αλλά και τα παιδιά που, υποτίθεται, απορρέουν από τον γάμο, είναι μία ακόμα πρόφαση, ενισχυτική της πρώτης.
Διότι: Ο γάμος, όπως νοείται σήμερα, και όπως τον διεκδικούν τα ομόφυλα ζευγάρια, είναι θρησκευτικός θεσμός. Η Πολιτεία τον σέβεται και καλά κάνει που τον σέβεται, δεν είναι όμως αυτή που αρνείται τα ίσα δικαιώματα. Είναι άδικο να στρέφονται εναντίον της οι Κοινότητες των ομοφύλων ή να διεκδικούν από αυτήν το δικαίωμα γάμου και το δικαίωμα της τεκνοθεσίας.
Στην πραγματικότητα, οι ομοφυλόφιλοι και τα προοδευτικά κόμματα διεκδικούν ένα πρωτογενές κι ένα δευτερογενές δικαίωμα των συντηρητικών. Με την αποδοχή του αιτήματος από την συντηρητική κυβέρνηση γίνονται κι αυτοί σύστημα, γίνονται ακριβώς εκείνο που, υποτίθεται, πολεμούν. Κατά συνέπεια, η προοδευτικότητα που επικαλούνται, δεν είναι παρά μία εμπεδωμένη συντήρηση.
Πραγματική πρόοδος της κοινωνίας θα ήταν η αντίθετη κατεύθυνση των προοδευτικών ανθρώπων: Να καταργηθεί ο γάμος. Όχι μόνο των ομόφυλων ζευγαριών (όπου θεσπίστηκε) αλλά και των ετερόφυλων. Όχι βέβαια ως επιλογή (που είναι θέμα συνείδησης, άρα σεβαστή) αλλά νομικά, ως θεσμός του κράτους.
Ακόμα και ο πολιτικός γάμος, είναι μία παράφραση του θρησκευτικού. Πραγματική πρόοδος λοιπόν θα ήταν για την κοινωνία η αντικατάστασή του θρησκευτικού και του πολιτικού γάμου με το Σύμφωνο Συμβίωσης. Που υπάρχει ήδη. Δεκτό ότι χρειάζεται κάποιες περαιτέρω ρυθμίσεις, ίσως.
Με ένα επεξεργασμένο Σύμφωνο Συμβίωσης (ετερόφυλων και ομόφυλων ζευγαριών, αδιακρίτως) θα λύνονταν όλα τα ζητήματα που σήμερα χρησιμοποιούνται ως αποδείξεις φυλετικών διακρίσεων…
Υπάρχει και μια άλλη διάσταση στο όλο θέμα: Το αίτημα για θέσπιση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και αποδοχή της εξ αυτού τεκνοθεσίας, παραβιάζει ευθέως έναν βασικό φιλοσοφικό ή, μάλλον, οντολογικό κανόνα, ότι δεν επιλέγουν οι γονείς το παιδί, αλλά το παιδί τους γονείς.
Επί της ουσίας δηλαδή… διεκδικώντας θέσπιση του γάμου και ό,τι απορρέει από αυτόν, αγνοούμε την αθάνατη, άρα και την αγέννητη φύση των ανθρώπων, τσαλαπατάμε την αιώνια ύπαρξη, το θεϊκό ον που προϋπάρχει, κι έρχεται να μας συναντήσει – μέσω δε υμών – να υπάρξει στο υλικό πεδίο.
Με άλλα λόγια, το αίτημα για καθιέρωση του γάμου των ομοφύλων, αντί της κατάργησης του γάμου ομοφύλων ΚΑΙ ετεροφύλων, δεν είναι μόνο αίτημα της πιο βαθιάς κοινωνικής συντήρησης, αλλά και ύβρις απέναντι στην θεϊκή ιδιότητα του ανθρώπου, ένας άσοφος αν μη τι άλλο υποβιβασμός των αθάνατων υπάρξεων σε υλικούς κλώνους εφήμερων όντων…
Ακολουθήστε το agriniovoice.gr στο Google News.
