ΑΥΤΗ η έγνοια για τα οικονομικά θέματα… Πότε της χώρας, πότε του νοικοκυριού του ο καθένας… Είναι μια αιχμαλωσία!
ΤΙΠΟΤΕ άλλο δεν βρίσκει χώρο πια στο μυαλό. Όλα έχουν απωθηθεί. Οι ευγενείς σκέψεις, τα αισθήματα, οι ιδέες, οι ενασχολήσεις με τα Γράμματα και τις Τέχνες…
ΠΟΛΛΟΙ έχουν πει (και το λένε) ότι όλο αυτό «το πράμα» είναι μια συνωμοσία της Νέας Τάξης κατά του ανθρώπου. Μερικοί το εξειδικεύουν: Κατά των Ελλήνων.
ΚΑΙ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ότι είναι έτσι! Τι παραδεχόμαστε; Ότι αυτοί έκαμαν τη δουλειά τους κι εμείς πέσαμε στην παγίδα σα μπούφοι.
ΑΛΛΟΙ όμως έχουν την άποψη ότι για όλο αυτό «το πράμα» φταίνε οι πολιτικοί μας που… δεν προστάτεψαν το λαό, λέει.
ΠΩΣ ΘΑ το έκαναν άραγε; Θα έλεγαν: Μην καταναλώνετε, μην ξοδεύετε παραπάνω από τις δυνάμεις σας, κάποια μέρα θα βρεθείτε εκτεθειμένοι, εσείς και η χώρα…
ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να το πουν άραγε και δεν το είπαν; Άντε και τόλεγαν. Ποιος θα τους πίστευε; Αυτοί όφειλαν, λέει, να το πουν. Εντάξει. Όσοι όμως το είπαν, δια χειρός λαού εξορίστηκαν από την πολιτική ως ανάξιοι.
Ε, ΛΟΙΠΟΝ, δεν μας σώζει ούτε καν η ευφυέστερη κυβέρνηση! Δεν μας σώζει ούτε ο Θεός. Ο εαυτός μας; Ίσως…
