Το 2018 ο Αλέξης Τσίπρας προχώρησε στην Συμφωνία των Πρεσπών για να επιβεβαιώσει το αριστερό DNA του κόμματος, να επιδείξει και στην Ιστορία ένα χαρτί αριστερής νομιμοφροσύνης. Αυτό ήταν όμως το προκάλυμμα.
Στην πίσω πλευρά των πραγμάτων, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έκανε πολιτικούς υπολογισμούς με αφετηρία την σκέψη ότι θα διασπάσει τον βασικό πολιτικό του αντίπαλο εξαναγκάζοντας σε μετωπική ρήξη τις δύο πτέρυγες της Νέας Δημοκρατίας, την κεντροδεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη με την ακραιφνή δεξιά της, όπως εκφράζεται με τον Αντώνη Σαμαρά ή τους επιγόνους του Καρατζαφέρη που ενσωματώθηκαν σε αυτήν.
Προϋπόθεση για να πετύχει η κίνηση εκείνη στην πολιτική σκακιέρα, ήταν «να τσιμπήσει» ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Διεκδικώντας τον κεντρώο χώρο που διεκδικούσαν και οι δύο, ο Τσίπρας προκαλούσε τον αντίπαλό του για να τον εκθέσει.
Αν η κίνηση έβγαινε, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα νικούσε μόνο στις εκλογές του 2019, θα γινόταν πολιτικά κυρίαρχος στην πολιτική ζωή της χώρας. Ήταν ένα παιγνίδι.
Αλλά η βιασύνη που επέβαλλαν στον Τσίπρα οι επερχόμενες τότε βουλευτικές εκλογές (έγιναν τελικά το 2019) οδήγησε σε πολύ επικίνδυνες προχειρότητες. Το κείμενο της Συμφωνίας των Πρεσπών βρίθει νομικών και ιστορικών αδυναμιών. Δεν υπάρχει καμία πρόνοια για την αποφυγή αμφίσημων καταστάσεων.
Ο Τσίπρας του 2018 διέπραξε σοβαρό πολιτικό λάθος. Δεν ήταν το μόνο, αλλά το συγκεκριμένο είχε αντίκτυπο στα εθνικά συμφέροντα. Έκαμε το λάθος που κάνουν συχνά οι φαντασμένοι: Εκτίμησε ότι ο «λίγος Μητσοτάκης» δεν θα τολμούσε να έρθει σε αντίθεση με τη βούληση των ΗΠΑ ή της Γερμανίας ή και των δύο.
Η αντίληψη που προπαγανδιζόταν από τα social media, έλεγε ότι ο Μητσοτάκης είναι Yes Men. Αυτό σήμαινε ότι θα έκανε, ό,τι του έλεγαν τ’ αφεντικά του. Ξεκινούσαν από αυτό και, φυσικά, έφτασαν σε οικτρές αποφάσεις.
Πρώτο θύμα των αποφάσεών τους ήταν φυσικά η χώρα. Δεύτερο λάθος, παράγωγο του πρώτου, ήταν ότι ο Τσίπρας υποτίμησε τον αντίπαλο «παίκτη». Εκτός από Yes Men, στα social media χαζό τον ανέβαζαν, βλάκα τον κατέβαζαν.
Κι όμως! Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προτίμησε να έρθει σε αντίθεση με τον εξωτερικό παράγοντα (ΗΠΑ και Γερμανία) παρά με τον… Σαμαρά!
Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας έκαμε μία στρατηγική επιλογή που οδήγησε το κόμμα του σε σαρωτική νίκη το 2019 και τον ίδιο στην πρωθυπουργία.
Ήταν μια επιλογή που, στο τέλος, ανάγκασε τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και την Ευρώπη ολόκληρη να ξεχάσει την αρνητική αντιπολιτευτική στάση του Μητσοτάκη στο θέμα των Σκοπίων.
Ο κυβερνητικός σεβασμός του Μητσοτάκη στην συμφωνία των Πρεσπών ενισχύει τώρα τον σεβασμό της Δύσης στην Ελλάδα, ιδίως όταν επικαλείται κρίσιμες ιστορικές συμφωνίες του παρελθόντος που αμφισβητεί η Τουρκία!
Όσα επομένως λέγονται περί αυτού από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι από πολιτική άποψη πρωτόγονα και, βεβαίως, εθνικά επικίνδυνα. Εδώ δεν μιλάμε ούτε για ιδεολογίες, ούτε για κόμματα. Μιλάμε για τη χώρα. Υπεράνω ιδεολογιών, υπεράνω κομμάτων. Για να ξηγούμαστε…
Ότι ο Μητσοτάκης αποδείχτηκε «παιχτούρα» απέναντι στους ερασιτεχνικούς αυτοσχεδιασμούς του Τσίπρα, φάνηκε μόλις τώρα, τον Μάιο του 2024, όταν με τη ρητορική της νέας Προέδρου Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα και του νέου πρωθυπουργού Κριστιάν Μιτσκόσκι, αναζωπυρώθηκε το πρόβλημα που ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε λήξαν.
Αμ δε! Για μιαν ακόμα φορά, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, αποδείκνυε ότι έχει επιδερμική – αν όχι τυχοδιωκτική – σχέση με την πολιτική:
Αμέσως μετά την κατάφωρη παραβίαση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τη νέα Πρόεδρο των Σκοπίων ο ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι θα φέρει στη Βουλή προς κύρωση τα τρία υπομνήματα, ένα από τα οποία αφορούσε την ένταξη των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση!
Ευτυχώς που ο Μητσοτάκης άργησε να επικυρώσει τα τρία μνημόνια, ευτυχώς που περίμενε για να δει πώς θα εξελιχτεί η πολιτική κατάσταση στα Σκόπια.
Δε μας έφταναν όλα τ’ άλλα, δε μας έφταναν ο Ερντογάν και ο Ράμα, να βάλουμε τώρα και τον Μιτσκόσκι στο κεφάλι μας! Κι από πάνω, να έχουμε όλες αυτές τις σαπουνόφουσκες που εκστομίζονται από τον διάδοχο του Τσίπρα…
