Μπορεί να ήταν καλός μόνο για ένα ημίχρονο ο Παναιτωλικός στην πρεμιέρα με την ΑΕΚ, όμως το τελικό σκορ τον αδικεί αφού και ο αντίπαλος ήταν μέτριος. Στην επανάληψη δεν μπήκε ποτέ στο παιχνίδι. Η διαιτησία έπαιξε το δικό της ρόλο στην διαμόρφωση του αποτελέσματος, αποδεικνύοντας πως δεν πρέπει να αισιοδοξούμε ότι θα αλλάξουν πολλά πράγματα προς το καλύτερο, τουλάχιστον σύντομα.
Ο Παναιτωλικός του πρώτου ημιχρόνου πραγματικά μας έκανε να τρίβουμε τα μάτια μας, μη πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να είναι τόσο καλός απέναντι σε μία ομάδα από τις κορυφαίες και μάλιστα εκτός έδρας. Μπορεί βέβαια η «Ένωση» να είχε πολλές ελλείψεις και το μυαλό στον επαναληπτικό με την Μπριζ και παράλληλα το ΟΑΚΑ να ήταν άδειο από κόσμο που δίνει την δική του ώθηση στον γηπεδούχο, όμως ομάδες σαν την ΑΕΚ και βάθος στον πάγκο έχουν και την ποιότητα για να ανταπεξέλθουν σε τέτοιου είδους θέματα. Κόντρα στη ροή του αγώνα μπήκε το γκολ (με τον τρόπο που μπήκε) και παρ’ όλα αυτά τα «καναρίνια» έπειθαν πιο πολύ από την μεγάλη τους αντίπαλο.
Στην επανάληψη ήρθαν όλα ανάποδα για τον Παναιτωλικό. Αποβολή του Πάουλο σε τζάμπα φάση, κατακύρωση του δεύτερου γκολ της ΑΕΚ με περίεργο τρόπο, διατήρηση του Λιβάγια στον αγωνιστικό χώρο παρά «τα χάδια» στον Χαντάκια και την ομάδα του Αγρινίου να μην μπαίνει ποτέ στο παιχνίδι στο δεύτερο μισό της αναμέτρησης. Σίγουρα αυτά που είδαμε στο γήπεδο είτε στο αγωνιστικό κομμάτι είτε στο διαιτητικό, προβλημάτισαν πάρα πολύ. Αφενός για τον βαθμό ετοιμότητας του «Τίτορμου» και πόσα μπορεί να δώσει μέσα στο γήπεδο, αφετέρου για την αντιμετώπιση που μπορεί να περιμένει από «τη σφυρίχτρα» και τη φετινή σεζόν.
Βέβαια μέχρι ενός σημείου είναι λογικό είναι να μην έχει την απαιτούμενη διάρκεια στην απόδοσή του από τόσο νωρίς και μάλιστα με όσα συνέβησαν σε αυτό το ματς. Μη ξεχνάμε πως το ποδόσφαιρο είναι άθλημα ψυχολογίας. Από την άλλη όμως δεν έπεισε ότι θα είναι η ομάδα που θα κάνει την υπέρβαση φέτος. Τουλάχιστον δεν το έδειξε σε αυτό το παιχνίδι. Δεν είχε τη συνοχή που θα έπρεπε ή θα περίμενε κανείς από μία ομάδα που έχει βλέψεις για τα «ψηλά πατώματα» του βαθμολογικού πίνακα. Όπως και να ‘χει είναι νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα και σίγουρα χρειάζεται δουλειά και υπομονή για τα καλύτερα.
Πάντως είτε έτσι είτε αλλιώς, η ουσία είναι πως χάθηκε η ευκαιρία για ένα θετικό αποτέλεσμα, απέναντι σε έναν μεγάλο αντίπαλο, με δεδομένη την συγκυρία. Μικρή η ζημιά όμως αφού σε τέτοια ματς η ήττα δεν αποτελεί καταστροφή και δεν είναι από αυτά που ομάδες σαν τον Παναιτωλικό πρέπει πάση θυσία να πάρουν κάτι. Είναι όμως από αυτά που δίνουν σημαντικό προβάδισμα για την επίτευξη του όποιου στόχου, αν φέρουν βαθμούς. Ειδικά όταν ευνοούν και οι περιστάσεις.
Υ.Γ. Μήπως τελικά δεν έπρεπε να παρθεί το ρίσκο για το ξεκίνημα στο αρχικό σχήμα του Μύγα, αφού είχε θέμα τραυματισμού και ίσως δεν ήταν τόσο έτοιμος όσο θα έπρεπε; Το αποτέλεσμα μάλλον αυτό δείχνει.
