Στην γενική απεργία που πραγματοποίησαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, αντιδρώντας στο νέο νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, ο Σύριζα… κάλεσε τους εργαζόμενους να κατέβουν σε απεργία! Το ίδιο έκαμε βέβαια και στην άλλη γενική απεργία, του προηγούμενου μήνα. Και τότε καλούσε σε μαζική συμμετοχή στην απεργία και στην διαδήλωση εναντίον των… νεοφιλελεύθερων πολιτικών!
Προφανώς η λογική αυτή είναι ίδια με την λογική του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Ευάγγελου Αποστόλου, ο οποίος έφερε την προηγούμενη εβδομάδα στη Βουλή τροπολογία, η οποία ψηφίστηκε, ο ίδιος όμως που την έφερε, δήλωσε από του βήματος ότι… δεν θα την εφαρμόσει!
Τι να πεις!
Ή σηκώνεις ψηλά τα χέρια ή… σπας την κεφάλα σου να καταλάβεις…
Αλλά, ναι, είναι αδύνατο να κατανοήσει κανείς το πώς αντιλαμβάνονται την εξουσία οι Συριζαίοι! Αδύνατο να κατανοήσει κανείς και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται την αντιεξουσία. Δεν απαιτούμε ωστόσο να μπούμε στο πετσί της φιλοσοφίας τους. Θέλουμε μόνο να κατανοήσουμε τα προφανή, αυτά που αφορούν εμάς, όχι εκείνους: Όταν απεργούν εναντίον του εαυτού τους, όταν – ακόμα χειρότερα – διαδηλώνουν εναντίον του εαυτού τους… στο πεζοδρόμιο, με πανό, όταν οι ίδιοι οι Υπουργοί κατεβαίνουν στην διαδήλωση εναντίον της κυβέρνησης ή όταν δηλώνουν μαχητικά και περήφανα ότι… “όσο είμαι εγώ υπουργός και όσο υπάρχει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα…” ε, κάτι δεν πάει καλά…
Κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτούς ή μ’ εμάς…
Πώς να το κάνουμε; Δε γίνεται να είσαι “και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ”…
Είναι περίεργο, αλλά η αντίσταση στην καφρίλα των Συριζαίικων ημερών δεν αφορά εκείνη εναντίον της εξουσίας, αλλά εκείνη εναντίον… της πλάκας! Παναπεί: Αντιστεκόμαστε στον πειρασμό να πάρουμε στην πλάκα το όλον… Καθότι, αυτά… δεν είναι παιγνίδια. Με μερικά πράγματα δε μπορείς να παίζεις… Απαιτείται μία στοιχειώδης σοβαρότητα!
Για να μιλήσουμε λοιπόν σοβαρά, θα πάμε στο άλλο επίπεδο, εκεί που θα μπορούσαμε να καταλάβουμε καλύτερα τι συμβαίνει:
Διαβάζει κανείς την μακροσκελή ανακοίνωση του Σύριζα, αυτήν με την οποία καλεί τους εργαζόμενους σε απεργία, και σκέπτεται ότι… οι άνθρωποι βρίσκονται αλλού! Καταλαβαίνεις ότι… πέρ’ από εκείνα που παπαγαλίζουν επί δεκαετίες, δεν έχουν τίποτε καινούριο να πουν, δεν μπορούν να κατανοήσουν καν ότι αυτή την ώρα δεν αγωνίζονται εναντίον της αδιάλλακτης και αντεργατικής εξουσίας, αλλά εναντίον του εαυτού τους, αφού ΑΥΤΟΙ είναι η εξουσία, κανένας άλλος.
Λοιπόν, η αδυναμία τους αυτή αποδεικνύει την αποχύμωση της αριστεράς. Ο Σύριζα έμεινε εκεί που άρχισε, όταν το 1968 διασπάστηκε το ΚΚΕ και δημιουργήθηκε το ΚΚΕ Εσωτερικού. Σε ό,τι θέλησε τότε ν’ ανανεώσει η αναθεωρητική ομάδα, δεν προστέθηκε τίποτα τις επόμενες δεκαετίες. Άλλαξαν μόνο μια σειρά προβιές. Ετούτη όμως, η τελευταία, είναι η πρώτη που διεκδικεί τον τίτλο της ξεδιάντροπης.
Υπό μία έννοια, το περήφανο και αγωνιστικό κάλεσμα των εργαζομένων από τον Σύριζα να κατέβουν σε απεργία εναντίον της κυβέρνησης… του Σύριζα, δεν είναι μία ακόμη αντίφαση, ούτε καν μία βλακεία, είναι μια τραγωδία. Είναι η τραγωδία της αριστεράς που χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της και, μη ξέροντας τι να κάνει με τις αντιφάσεις της, αντιδρά σπασμωδικά. Είναι ο μυικός σπασμός του νεκρού. Η αριστερά, σύντροφοι, έχει πεθάνει…
