Το Φεστιβάλ περιλαμβάνει τέσσερις εκθέσεις φωτογραφίας
Με τα εγκαίνια τεσσάρων εκθέσεων φωτογραφίας, την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, άνοιξε το Φεστιβάλ Φωτογραφίας «Photopolis». Ο Λεωνίδας Φραγκούλης, μέλος της ομάδας «art8», έκανε την παρουσίαση του -προγράμματος του- Φεστιβάλ και τις προσφωνήσεις.
Στα εγκαίνια ήταν καλεσμένος ο Επιμελητής του MOMus – Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης Ηρακλής Παπαϊωάννου, επιμελητής μίας εκ των τεσσάρων εκθέσεων του Φεστιβάλ, της έκθεσης του Αβραάμ Παυλίδη «Νέα Ερείπια». Ο κ. Παυλίδης ήταν επίσης καλεσμένος.
Τον Δήμο Αγρινίου εκπροσώπησε η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Μαρία Παπαγεωργίου, η οποία σημείωσε σε σύντομο χαιρετισμό: «Λέμε πάντοτε ότι στους δύσκολους καιρούς οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν διέξοδο στην Τέχνη, ο Πολιτισμός μάς ενώνει και είναι μια σανίδα σωτηρίας. Θέλω να συγχαρώ όλους για την προσπάθεια που κάνουν και πραγματικά εύχομαι καλή επιτυχία και φέτος σε αυτό το υπέροχο Φεστιβάλ»!
Ο Επιμελητής του MOMus – Μουσείου Φωτογραφίας κ. Παπαϊωάννου υπογράμμισε μεταξύ άλλων: «Θα ήθελα να ευχαριστήσω τα παιδιά της ομάδας για την πολύ καλή δουλειά που κάνουν κάτω από δύσκολες συνθήκες φέτος κι επειδή έχω ασχοληθεί κι εγώ αρκετά χρόνια σε φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη, είμαι σε θέση να γνωρίζω τις δυσκολίες που έστω και μία έκθεση πολλές φορές μπορεί να έχει. Είναι μια προσπάθεια που αξίζει και τη δική σας στήριξη. Εμείς, σαν Μουσείο Φωτογραφίας, προσπαθούμε ν’ αγκαλιάζουμε τις πρωτοβουλίες ομάδων στην Ελληνική επικράτεια, γι’ αυτό είμαστε εδώ σήμερα».
Ο Αβραάμ Παυλίδης και τα «Νέα Ερείπια»
Σε ό,τι αφορά τον Αβραάμ και την έκθεση «Νέα Ερείπια», ο κ. Παπαϊωάννου είπε αναλυτικά: «Θα μου επιτρέψετε τον ενικό, γιατί γνωριζόμαστε περισσότερα από 20 χρόνια. Γνωριστήκαμε πριν 20 χρόνια, τότε δεν είχε εκθέσει το έργο του, αλλά ήδη είχε εργαστεί πολύ με αφοσίωση στην κατεύθυνση να φωτογραφίζει χώρους της Ελληνικής παράδοσης σε όλη την Ελλάδα. Ακάματος ταξιδευτής, τότε και τώρα ακόμη, εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, σήμερα στην Τριχωνίδα και πάλι, έμεινε έκπληκτος γι’ άλλη μια φορά…
Όλη αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε από ένα προσωπικό βίωμα, το οποίο είναι μεγάλο μάθημα, έχω την εντύπωση για όλους μας, σε σχέση με το πώς δημιουργείται η τέχνη. Όταν ήταν μικρό παιδί μεγάλωσε σε ένα χωριό, στο οποίο ο πατέρας του διατηρούσε καφενείο και εκτός αυτού ήταν και φυτευτής καπνού…
Εξ αιτίας αυτής της ανάγκης της φύτευσης ταξίδευε στους γύρω νομούς σε διάφορα χωριά, όπου έκλεινε συμφωνίες με τους παραγωγούς και έπαιρνε πολύ συχνά μαζί του τον μικρό Αβραάμ σε αυτές τις αποστολές. Έτσι, από πολύ μικρή ηλικία, εκτέθηκε σε όλους αυτούς τους ιδιωτικούς χώρους, στα καφενεία, τα εργαστήρια, τα σπίτια στα οποία γινόντουσαν οι συζητήσεις και νομίζω η επιστροφή η φωτογραφική πλέον σε αυτούς τους χώρους ήταν σε ένα μεγάλο βαθμό κι ένας φόρος τιμής απ’ την προσωπική του ζωή…
Όταν γνωριστήκαμε εκτιμήσαμε πολύ τη δουλειά του στο Μουσείο Φωτογραφίας και αποφασίσαμε να κάνουμε μία έκθεση ατομική, πράγμα το οποίο δεν κάνουμε συχνά, και αυτό έγινε το 2004. Νομίζω ότι αυτό ήταν και για τον ίδιο ένα σκαλοπάτι αρκετά σημαντικό, αυτοσυνειδησία του λιγάκι σαν φωτογράφο. Η επόμενη μέρα περιελάμβανε μια περιοδεία πολύ μεγάλη στην Ελληνική επικράτεια εκτός Αθήνας και πόλεων γενικά, όπου έκανε μια επισκόπηση πάλι, αλλά αυτή τη φορά εγκαταλελειμμένων χωρίς ενοίκους μέσα…
Έξι χρόνια ακόμη προσπάθειας… Επόμενη προσπάθεια να στραφεί σε χώρους που ήταν βιομηχανικοί και οι οποίοι είχαν εκδιώξει τον προηγούμενο κόσμο… σε αυτή τη νέα εποχή που βιώνουμε τώρα, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, την εποχή της ταχύτητας, εργοστάσια, ξενοδοχεία προσθέσαμε στο μενού εκτός από τους χώρους βιομηχανικής παραγωγής και χώρους διάπλασης επίσης συμπεριφορών με τρόπο μαζικό, στρατόπεδα, ψυχιατρεία, νοσοκομεία.
Ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη δουλειά για τον Αβραάμ, η οποία διήρκεσε άλλα 8 χρόνια. Περίπου 350 χώροι σε όλη την Ελλάδα, σε αρκετές περιπτώσεις υπήρχαν μεγάλες δυσκολίες για να βρεθεί πρόσβαση και γενικότερα για να επισκεφθεί αυτούς τους χώρους και να τους φωτογραφίσει. Σε άλλες περιπτώσεις υπήρχαν προβλήματα ασφαλείας σε κάποιους χώρους. Όλο αυτό οδήγησε στην έκθεση που έγινε με το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης και την συνδρομή του Μουσείου Φωτογραφίας, τα ΝΕΑ ΕΡΕΙΠΙΑ.
Για μένα είναι μια πολύ σημαντική δουλειά για τον Αβραάμ, αυτή η οποία ολοκληρώνει και βαθαίνει αρκετά το βλέμμα του στην έννοια του εσωτερικού χώρου, στην έννοια του κλειστού κόσμου, τον οποία μελετάει επηρεασμένος αρκετά από την ζωγραφική που ήταν η νεανική του μαθητεία από τον Γιάννη Τσαρούχη, τον οποίο είχε την ευκαιρία να γνωρίσει και να συνομιλήσει μαζί του επανειλημμένως στο Άγιο Όρος…
Θεωρώ ότι ο Αβραάμ είναι μια ιδιαίτερη μοναδική ‘φωνή’ στην Ελληνική φωτογραφία και ίσως κι εκτός Ελληνικών συνόρων με κάποιο τρόπο και, σε ένα βαθμό, μία συνεπής καλλιτεχνική ‘φωνή’ χαμηλών τόνων σε ό,τι αφορά τη φυσική παρουσία, αρκετά πλούσιων τόνων σε ό,τι αφορά την καλλιτεχνική παρουσία».
Βράβευση τριών φωτογραφιών
Ακολούθησε η βράβευση τριών επιλεγμένων φωτογραφιών του πανελλαδικού διαγωνισμού που πραγματοποιήθηκε στις αρχές του 2020 με θέμα «Ολάνθιστος γκρεμός της γυναικός το σώμα». Παραβρέθηκαν και παρέλαβαν αυτοπροσώπως τα βραβεία τους η πρώτη Νικήτρια Μαριάμ Χοροζιάν απ’ την Αθήνα, η τρίτη νικήτρια Γιώτα Παναγή απ’ τα Ιωάννινα, ενώ δεύτερος νικητής αναδείχθηκε ο Γιώργος Καμηλάκης απ’ το Ηράκλειο Κρήτης.
Τι έγινε το Σάββατο
Τη δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ, ο κ. Παπαϊωάννου είχε συζήτηση με φωτογράφους της φωτογραφική ομάδας του Αγρινίου «art8», αλλά και εκπροσώπους φωτογραφικών ομάδων απ’ τα Ιωάννινα, τη Κοζάνη και τη Ναύπακτο. Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την τέχνη της φωτογραφίας και απαντήθηκαν πολλές ερωτήσεις.
Τι έγινε την Κυριακή
Η Μαρία Σπυροπούλου παρουσίασε το βιβλίο της με τίτλο «Vague stories». Για το πώς ξεκίνησε η ιδέα του βιβλίου είπε: «Έχω μια τρομερή αγάπη για τη φωτογραφία, είμαι άρρωστη με αυτό το πράγμα. Οπότε μου αρκούσε όλα αυτά τα χρόνια να βγαίνω στους δρόμους, να περιπλανώμαι, να βρίσκομαι μπροστά σε αυτό το χάος και να νοιώθω αυτή την απέραντη ευτυχία να στέκομαι σε ένα σημείο και να μπορώ να αποφασίζω εγώ τι κόσμο θέλω να φτιάξω. Αυτό το έκανα για πάρα πολλά χρόνια, δεν είχα σκεφτεί ποτέ τι θα κάνω αυτή τη δουλειά. Ανέβαζα στο facebook και ως εκεί. Δεν είχα σκεφθεί ποτέ ότι αυτή η δουλειά μπορεί να γίνει κάτι άλλο…
Ένας φίλος μου είπε κάποια στιγμή τι νόημα έχει να μου δείχνεις φωτογραφίες, είτε είναι καλές είτε λιγότερο καλές, δεν έχει κανένα νόημα αυτό να το κάνεις κάθε ώρα και στιγμή. Άρχισα να σκέφτομαι ότι έχει δίκιο… Άρχισα σοβαρά να σκέφτομαι ότι αυτό μπορεί να γίνει ένα βιβλίο. Μάζεψα λοιπόν την τελευταία δουλειά, αποφάσισα να κάνω ένα βιβλίο με έγχρωμες φωτογραφίες, γιατί διαπίστωσα ότι σε αυτές υπάρχει μια συνοχή…
Συμβουλεύτηκα το φίλο Λάμπρο Παπανικολάτο, ο οποίος είναι πολύ καλός στο editing, ήθελα να είναι σφιχτό το αποτέλεσμα, να μην πλατειάζει, να μην κουράζει, να μην επαναλαμβάνομαι, χωρίς να σημαίνει ότι θα μείνει κάτι έξω, ότι θα μείνει κάτι από την άποψή μου, σε σχέση με τη δουλειά μου…».
Με την εκδήλωση αυτή ολοκληρώθηκε το πρώτο τριήμερο του φεστιβάλ.
Το υπόλοιπο πρόγραμμα
Τις επόμενες ημέρες έχουν προγραμματισθεί οι ακόλουθες εκδηλώσεις:
Δευτέρα 5 Οκτωβρίου, 19:00-21:00, Portfolio reviews με τον Παν. Παπουτσή.
Παρασκευή 9 Οκτωβρίου, 20:00, Crossroads: Piano & voice Μικαέλλα Παπαχρυσάνθου.
Σάββατο 10 Οκτωβρίου, 20:00, Ο Στράτος Καλαφάτης παρουσιάζει το έργο του.
Κυριακή 11 Οκτωβρίου, 19:00, Portfolio reviews με την Ευγενία Αραβαντινού.
Οι εκθέσεις λειτουργούν καθημερινά 19:00-22:00 μέχρι και 14 Οκτωβρίου.
Η είσοδος είναι δωρεάν σε όλες τις εκδηλώσεις.
