Ρώτησα πολλούς, αρχίζοντας από τον… γείτονα: «Τι καταλαβαίνεις εσύ, όταν ακούς δεξιά»; Οι απαντήσεις όμως που πήρα, δεν ήταν καθόλου ικανοποιητικές. «Δεξιά είναι ο Μητσοτάκης», είπε ένας. «Κι ο Βελόπουλος τι είναι;», ρώτησα. «Ακροδεξιά». «Ποια η διαφορά;», ξαναρώτησα. Οι απαντήσεις σ’ αυτό ήταν ποικίλες. Έως αστείες. Δε χρειάζεται να καταγραφούν.
Αυτή ήταν η πρώτη φάση του ζητήματος. Γιατί γρήγορα άνοιξα κι άλλη: ¨Πού ανήκουν ο Βελόπουλος, ο Νατσιός και η Λατινοπούλου; Στη δεξιά ή στην ακροδεξιά;»… «Μα, στην ακροδεξιά», πήρα την απάντηση. «Εντάξει, αλλά… ποια είναι η διαφορά του Βελόπουλου, του Νατσιού και της Λατινοπούλου από τον Κασιδιάρη»;
«Αυτός είναι εγκληματική οργάνωση», ήταν η απάντηση. Οπότε αναγκάστηκα να εξειδικεύσω την ερώτηση: «Εντάξει, αλλά… τι ήταν ο Μιχαλολιάκος κι ο Κασιδιάρης πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα;». Δύσκολες ερωτήσεις κι ακόμα πιο δύσκολες οι απαντήσεις. Το ζήτημα που ετέθη αρχικά, μένει στο τραπέζι για συζήτηση: Τι σημαίνει σήμερα δεξιά;
Για να μιλάμε λαϊκά, όχι με όρους ειδικών, ούτε με γλώσσα προφεσόρων, για να μιλάμε όπως μιλάει ο λαός, λιτά, κατανοητά, μπορούμε να πούμε τα εξής απλά πράματα: Δεξιά παλιότερα σήμαινε εθνικοφροσύνη. Σύμφωνα με την οποία ο Ελληνικός λαός ήταν περιούσιος λαός του Θεού ή της Ιστορίας, ανάλογα την περίσταση. Εθνικοφροσύνη σήμαινε επίσης βασιλεία. Ακόμα και στο δημοψήφισμα της μεταπολίτευσης (1974) που κατάργησε τη βασιλεία, ο βασιλιάς πήρε 31%, όσο δηλαδή παίρνει σήμερα ένα κόμμα εξουσίας! Σήμαινε και δικτατορία. Κι Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι που βρήκαν το φως το αληθινό, κι όπως ήταν σοφοί, εγκατέλειψαν τα είδωλα και προσκύνησαν το Χριστό. Σήμαινε επίσης Αγιασοφιά κι αλύτρωτες πατρίδες.
Αυτά όλα ήταν η δεξιά. Τι σημαίνει όμως σήμερα «δεξιά; Και τι ακροδεξιά; Η δεξιά και η ακροδεξιά είναι το ίδιο ή δύο διαφορετικά πράγματα; Η δημοφιλής απάντηση στο ερώτημα λέει ότι δεξιά και ακροδεξιά είναι το ίδιο. Και τα δύο μαζί είναι ο ορισμός του φασισμού. Γι’ αυτό άλλωστε ο Μητσοτάκης προώθησε τον όρο «κεντροδεξιά». Ήθελε να διαχωρίσει το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας από τον φασισμό. Και το πέτυχε. Αυτό που έκαμε, δεν του έδωσε μόνο δύο μεγάλες πολιτικές νίκες (το 2019 και το 2023) διαχώρισε το κόμμα του από τα κόμματα της ακραιφνούς δεξιάς.
Η ουσιαστική όμως απάντηση στο ερώτημα θα διαχώριζε την δεξιά από την ακροδεξιά και θα το έκανε μ’ ένα θεμελιώδες κριτήριο: Από τη μια, η δεξιά που θέλει το κοινοβούλιο κι από την άλλη, η ακροδεξιά που θέλει την δικτατορία, μερικές φορές και τη βασιλεία. Με αυτό το κριτήριο, ο Βελόπουλος, ο Νατσιός και η Λατινοπούλου δεν… είναι ακροδεξιά! Οπότε: Ακροδεξιά στην Ελλάδα είναι μόνο η Χρυσή Αυγή. Που, αν δε σκότωνε τον Παύλο Φύσσα, υπό το βάρος των μνημονίων, θα είχε πιάσει 20% στις εκλογές. Και βάλε.
Αν όμως η Ελληνική Λύση, η Νίκη και η Φωνή Λογικής δεν είναι ακροδεξιά, τότε τι είναι; Δεξιά; Ανήκουν δηλαδή στην ευρύτερη παράταξη όπου αρχηγεύει ο Μητσοτάκης; Θεωρητικά, ναι. Γιατί εκείνο που διαφοροποιεί αυτούς τους τρεις όχι μόνο απέναντι στη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη, αλλά και μεταξύ τους, είναι ο χριστιανοταλιμπανισμός. Οπτική που, με τα μνημόνια, πιο πολύ όμως με την αντίδραση στα εμβόλια για την Covid-19, βρήκε μια εφήμερη, άρα θνησιγενή πολιτική έκφραση.
Στην πραγματικότητα η… πραγματική ακροδεξιά στην Ελλάδα, η Χρυσή Αυγή δηλαδή, δε μπορεί να σηκώσει κεφάλι, όπως γίνεται στην Ευρώπη. Αν τυχόν συμβεί, υπό την ηγεσία ενός λαμπερού προσώπου, θα είναι η χειρότερη απ’ όλες τις αδελφές της στην Ευρώπη…
