Ο Γ. Τσιρώνης γράφει για τη νίκη επί της ΑΕΛ την οποία χαρακτηρίζει “νίκη επιβίωσης”
Η νίκη απέναντι στην ΑΕΛ, άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί ως νίκη επιβίωσης για τον Παναιτωλικό την δεδομένη στιγμή. Όχι μόνο τον βοήθησε να ξεφύγει λίγο από την ουρά της βαθμολογίας, αλλά του δίνει και ψυχολογία εν όψη της δύσκολης συνέχειας. Ψυχολογία και αυτοπεποίθηση είναι τα στοιχεία εκείνα που χρειάζεται η ομάδα, ώστε να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις που έχει μπροστά της.
Αυτή τη φορά «τα καναρίνια» είχαν απέναντί τους έναν αντίπαλο που δεν ήρθε στο Αγρίνιο για να ταμπουρωθεί στα μετόπισθεν. Ήρθε να παίξει επιθετικά (στο μέτρο των δυνατοτήτων του) και να διεκδικήσει ότι μπορεί χωρίς να καταστρέφει το παιχνίδι του αντιπάλου. Αυτό βοήθησε την ομάδα του Αγρινίου να δημιουργήσει και αφού βρήκε τους χώρους να γίνει απειλητική.
Ο Παναιτωλικός του πρώτου ημιχρόνου ήταν πειστικός και βρήκε τον τρόπο «να ματώσει» τον αντίπαλο. Είτε με την εκτελεστική ικανότητα του Μοράρ που σκόραρε για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική, είτε με την έξοχη έμπνευση και εκτέλεση του Μάζουρεκ, πήρε σημαντικό προβάδισμα στο σκορ και απέβαλε σε μεγάλο βαθμό το άγχος. Έναν παράγοντα που βαραίνει τα πόδια των παικτών και συνόδευε σε μεγάλο βαθμό την ομάδα του Αγρινίου στα τελευταία παιχνίδια.
Στην επανάληψη όμως το γρήγορο γκολ των φιλοξενούμενων ανέτρεψε ξανά τα δεδομένα. Η ψυχολογία πέρασε ξανά στον αντίπαλο και οι γηπεδούχοι θύμισαν ξανά την μέτρια ομάδα των πρόσφατων κακών αποτελεσμάτων. Ο προπονητής θέλησε να αλλάξει την κατάσταση και ευτυχώς το ρίσκο που πήρε του βγήκε. Ρίσκο γιατί έβγαλε από το παιχνίδι τους δύο σκόρερ αλλά και το μοναδικό του φορ και πέρασε στον αγωνιστικό χώρο ποδοσφαιριστές που ναι μεν έχουν μεγάλες τεχνικές αρετές και μπορούν να κρατήσουν μπάλα, από την άλλη όμως ούτε μεγάλες επιδόσεις στο σκοράρισμα είχαν μέχρι τώρα αλλά ούτε και μπορούν να προσφέρουν πολλά ανασταλτικά.
Τελικά βοήθησε ξανά η επιθετική τακτική του αντιπάλου, που επεδίωκε την ισοφάριση και έτσι οι χώροι που δημιουργούνταν βοήθησαν τους βραχύσωμους μέσους του Παναιτωλικού να γίνουν επικίνδυνοι στην κόντρα. Η άμυνα άντεξε την πρόσθετη πίεση και τελικά στις καθυστερήσεις ο Ρόσα έβαλε «το κερασάκι στην τούρτα» πετυχαίνοντας ένα τρίτο γκολ. Έτσι ήρθε αυτό το σπουδαίας σημασίας αποτέλεσμα ως «τονωτική ένεση» τη στιγμή που η ομάδα ήταν με την πλάτη στον τοίχο.
Σίγουρα η βαθμολογική θέση που κατέχει αυτή τη στιγμή την αδικεί. Την αδικεί κυρίως λόγω των ικανοτήτων του ρόστερ που διαθέτει. Υπάρχουν πολλοί καλοί ποδοσφαιριστές στον Παναιτωλικό που έχουν δυνατότητες να φέρουν την ομάδα πιο ψηλά από εκεί που βρίσκεται τώρα. Ίσως με δύο τρεις αξιόπιστες προσθήκες σε καίριες θέσεις τον Ιανουάριο, να μπορέσει να διεκδικήσει και κάτι πιο πολύ. Όμως τη δεδομένη στιγμή εκείνο που χρειάζεται πάνω απ’ όλα η ομάδα είναι η ψυχολογία και η αυτοπεποίθηση των παικτών. Μόνο έτσι θα καταφέρουν να δείξουν αυτό που μπορούν μέσα στο γήπεδο και κατά συνέπεια να πάρουν αυτό που δικαιούνται στο κομμάτι των αποτελεσμάτων. Ότι προς το παρόν το άγχος και η έλλειψη σιγουριάς υπάρχουν και παίζουν το ρόλο τους είναι εμφανές σε πολλά κομμάτια του παιχνιδιού.
Άρα εκείνο που πρέπει άμεσα να γίνει είναι η στήριξη των παικτών στον τομέα αυτό και η δημιουργία ψυχολογίας τέτοιας που θα βοηθήσει. Το έχουν ανάγκη οι παίκτες, το έχει ανάγκη η ομάδα και είναι στοιχείο ιδιαίτερο όσο και σημαντικό. Στήριξη και ψυχολογία χρειάζεται ώστε αποτελέσματα σαν αυτό με τη Λάρισα, να αποτελέσουν αφετηρία για ένα νέο ξεκίνημα στον Παναιτωλικό.
