Παρασκευή, 11 Οκτωβρίου, 2024

Σαν… τραγουδάκι

Κοινοποίηση

kapoioi-skeftontai

Ατένιζε το πέλαγο και σκεφτόταν ώρες ατελείωτες καθώς είχε στην αγκαλιά του τη μικρή Μαγιού σιγονανουρίζοντάς την. Η Ινές τον κοίταζε στα μάτια επίμονα σα να εκλιπαρούσε για ένα του βλέμμα, ώσπου αυτός της έκανε τη χάρη απευθύνοντας της παράλληλα ένα ερώτημα, όπως φάνηκε εκ των υστέρων αναπάντητο “Πώς να βολευτούμε γλυκιά μου σε ένα καναπέ στη μέση του ωκεανού;” Παράξενος άνθρωπος, αλλά σαγηνευτικός όταν εκφράζεται φωναχτά ή και με τη σιωπή του, άνθρωπος γεμάτος αντιθέσεις, αντιθέσεις ωστόσο που σε γοητεύουν τραβώντας σε κοντά του, ώστε να θες να τον γνωρίσεις καλύτερα και ίσως -που ξέρεις- να πορευτείς μαζί του. Άλλωστε ο NISOS πάντα πορεύεται με φίλους και “φίλοι είναι αυτοί που μαζί κοιτάνε στο ίδιο σημείο τον ορίζοντα και πηγαίνουν σκουντουφλώντας προς τα εκεί χαρούμενοι”. Ξάφνου η αγαπημένη του Ινές τού ψιθυρίζει στο αυτί σκόρπιους στίχους από ένα αγαπημένο τους τραγούδι -και θαρρείς- και τον αφύπνισε δίνοντας μας επιτέλους λίγη σημασία, σπάζοντας παράλληλα αυτόν τον περίεργο όρκο της σιωπής των τελευταίων ωρών.

“Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να κάθεσαι αγναντεύοντας το απέραντο γαλάζιο, κρατώντας το χέρι της αγαπημένης σου και ακούγοντας τον ήχο από τα κύματα και τις παράξενες βουές που έρχονται από τη θάλασσα. Χωρίς να θέλω να φανώ ρομαντικός στο ελάχιστο, αυτό είναι μια στιγμή ευτυχίας. Ξέρεις από μικρό παιδί διακατέχομαι από το σύνδρομο του χαμένου φτωχοπαράδεισου, αντιστεκόμενος πάντα στον υπερκαταναλωτισμό που μας επιβάλλεται, υπερασπιζόμενος πάντα τους ταπεινούς και καταφρονεμένους, όλους εκείνους που “συμβιβάζονται με τα αναγκαία”. Δεν ξέρω αν αυτοί διαθέτουν απόθεμα ευτυχισμένων στιγμών, πάντως οι άλλοι, οι εγωπαθείς νάρκισσοι με τα πολλά λεφτά και τα ακριβά γούστα που ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους, σίγουρα δυστυχούν στα εσώτατα μέρη της ανθρώπινής τους συνείδησης. Η φράση του Χένρι Μίλερ, “Δεν πρόκειται ποτέ να μείνω μόνος, στη χειρότερη περίπτωση θα ‘μαι με το Θεό”, με σημάδεψε από έφηβο και με ανάγκασε να μην ιδιωτεύω, όσο επώδυνο κι αν είναι πολλές φορές”.

Όση διάρκεια μιλούσε, δε σταμάτησε να κρατάει την αγαπημένη του από το χέρι κι εγώ με τη σειρά μου μπήκα στον πειρασμό να κάνω μια αφελέστατη ερώτηση για τη σημασία που έχει η Ινές στη ζωή του. Σοβαρή απάντηση δεν περίμενα, όμως κάτι μέσα μου με έτρωγε να τον ρωτήσω εδώ και καιρό, για άλλη μια φορά λοιπόν εξεπλάγην από την αντιμετώπισή του.

“Ο άντρας που διεγείρει τη δημιουργικότητά σου είναι ο φίλος. Η γυναίκα που διεγείρει τη δημιουργικότητά σου είναι ο έρωτας. Ή μήπως όλα είναι έρωτας ή τουλάχιστον ερωτισμός, άντε βγάλε άκρη. Πορευόμαστε μαζί με την Ινές, γιατί έχουμε συνάψει ένα άγραφο συμβόλαιο με βάση ένα τραγούδι, το οποίο λέει: Περπάτα ανάλαφρα στον πόνο πλάι μου για να περπατάς την πτώση σου να εξυψώνω, τα σφάλματά μου ν’ αγαπάς”.

Σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων στην παραλία, μείναμε οι τέσσερις μας ως παρέα και ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, που έκανε πως κοιμόταν, μάλλον γιατί ήθελε να μας διώξει. Δεν τον αδικώ, γιατί η ώρα είναι περασμένες δύο κι εμείς παίρνουμε το δρόμο του φευγιού από αυτό το εκπληκτικό, πλην όμως αναξιοποίητο μέρος της δυτικής ακτής της Αιτωλοακαρνανίας, που ονομάζεται Μύτικας.

Υγιαίνετε

Νικόλας Σώκος
Νικόλας Σώκος
Γεννήθηκε στο Αγρίνιο στις 19 Οκτώβρη 1980. Αποφοίτησε από το τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε δημοσιογραφία. Στο παρελθόν είχε συνεργαστεί με εφημερίδες και περιοδικά του Αγρινίου καθώς και με ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ζει στο Αγρίνιο και εργάζεται στο Μεσολόγγι.
spot_img

Διαβάστε επίσης: