Πάμε πίσω, στο 2017, όταν είχε διαφανεί ευκρινώς ότι ο Αλέξης Τσίπρας φιλοδοξούσε να γίνει ο κραταιός ηγέτης της νέας κεντροαριστεράς, ένας νέος Ανδρέας Παπανδρέου, απορροφώντας το ΠαΣοΚ. Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι μία προσωπικότητα στον χώρο, με δηλωμένες προθέσεις, ενάντιες όμως στον στρατηγικό σχεδιασμό του Τσίπρα. Μοιραία, στοχοποιείται.
28 Φεβρουαρίου 2018 η δικογραφία της υπόθεσης Novartis (που περιλαμβάνει τον Λοβέρδο) διαβιβάζεται από την Εισαγγελία Διαφθοράς στη Βουλή και στις 19 Μαρτίου 2018 η Βουλή ασκεί δίωξη σε βάρος του για δωροληψία πολιτικού προσώπου.
Μετά τον θάνατο της Φώφης Γεννηματά (25 Οκτωβρίου 2021) ο Λοβέρδος είναι υποψήφιος πρόεδρος του ΠαΣοΚ (5 Δεκεμβρίου 2021). Οι εσωκομματικοί αντίπαλοι αξιοποιούν τη νομική εκκρεμότητα σε βάρος του πρώην Υπουργού Υγείας και αμφισβητούν αποτελεσματικά την καταλληλότητά του για την αρχηγία.
Η αθώωση του Λοβέρδου έρχεται λίγους μήνες μετά, 10 Αυγούστου 2022, όταν το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών αποφασίζει ομόφωνα την απαλλαγή του από την κατηγορία της δωροληψίας πολιτικού προσώπου. Είναι όμως αργά. Η αρχηγία του ΠαΣοΚ έχει κριθεί. Στον πρώτο γύρο, αναδεικνύεται πρώτος ο Νίκος Ανδρουλάκης με δεύτερο τον Γιώργο Παπανδρέου. Με αποκλεισμένο τον Λοβέρδο, στον δεύτερο γύρο επικρατεί ο Ανδρουλάκης. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Ποιο θα ήταν το εκλογικό αποτέλεσμα του κόμματος, χωρίς την – εν αδίκω – νομική εμπλοκή Λοβέρδου;
Ένα χρόνο μετά (7 Δεκεμβρίου 2022) ο Λοβέρδος (μοιραία πάλι) αποχωρεί από το ΠαΣοΚ. Στην επιστολή παραίτησής του λέει: “Με απόφαση του προέδρου αποκλείομαι από τα ψηφοδέλτια (για τις εθνικές εκλογές 2023) άρα η πορεία μου στο ΠΑΣΟΚ τελειώνει εδώ”. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Ο Λοβέρδος έφυγε από το ΠαΣοΚ το 2022 ή ο Ανδρουλάκης έδιωξε τον Λοβέρδο;
31 Ιανουαρίου 2024 ο Ανδρουλάκης αφήνει υπονοούμενα για τον – “εξόριστο” πια – Λοβέρδο. Κάνει λόγο για “πολιτικούς δορυφόρους του Μητσοτάκη”. Θα τον βόλευαν προφανώς άλλα: Να βάλει πιτζάμες ο Λοβέρδος και να κάτσει σπίτι. Δεν του φτάνει αυτό, εξηγεί ότι “δεν θα δεχτεί πίσω ακραίους τυχοδιώκτες της πολιτικής”. Η δήλωση αυτή του αρχηγού (στον ενικό: “δεν θα δεχτώ”) μπορεί να εκληφθεί ως δεύτερη πολιτική εξορία για τον Λοβέρδο.
Λίγες μέρες μετά (7 Φεβρουαρίου) ο Λοβέρδος – τι άλλο νά ’κανε; – ιδρύει τους “Δημοκράτες”. Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου όμως δεν κατάφερε πολλά. Το κόμμα του πήρε 57.526 ψήφους (ποσοστό 1,45%).
Φτάνουμε 16 Σεπτεμβρίου 2025. Ο Λοβέρδος προσχωρεί επίσημα στη Νέα Δημοκρατία: “Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία, πατριωτικά, μεταρρυθμιστικά, φιλελεύθερα”, δηλώνει. Το ΠαΣοΚ ξιφουλκεί. Δεν τσούχτηκε όταν ο Λοβέρδος έφυγε από το κόμμα το 2022, ούτε όταν ίδρυσε τους “Δημοκράτες” το 2024, τσούχτηκε τώρα που προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία, το 2025. Το λες και βραδυφλεγή αντίδραση, αλλά σίγουρα είναι μια αφόρητη υποκρισία του ΠαΣοΚ.
Από δω και πέρα έχουμε όμως την αφόρητη υποκρισία του Ανδρέα Λοβέρδου, ο οποίος, θυμίζω: 20 Απριλίου 2024 δήλωνε στο “Βήμα”: “Η κυβέρνηση Μητσοτάκη υπηρετεί τα καρτέλ. Δεν υπάρχει καρτέλ που να μην το έχει υπηρετήσει. Ο κ. Μητσοτάκης υπηρετεί την κερδοσκοπία”. Την ίδια περίοδο κατακεραυνώνει τον Μητσοτάκη, κατηγορεί την κυβέρνηση ότι εξυπηρετεί μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα (τράπεζες, σούπερ μάρκετ κ.ά.) ενώ κάνει λόγο για απουσία πραγματικών μεταρρυθμίσεων. Για τον ίδιο τον πρωθυπουργό (Απρίλιος 2024) λέει: “Βλέπει κανείς την οίηση στη συμπεριφορά του”. Και: “Δεν έχει κάνει σχεδόν τίποτα, εκτός από ψηφιοποιήσεις κάποιων υπηρεσιών”.
Αυτή λοιπόν είναι η πολιτική; Αν ναι, γιατί να ΜΗΝ απέχουν οι νέοι από αυτήν; Γιατί να μη διαλαλούν ότι “θέλουν κρέμασμα στο Σύνταγμα και οι 300”; Γιατί να μην τους αποκαλούν ρεμάλια;
