Θα το θέσω αλλιώς, Γιάννη μ’. Σου μιλάω σοβαρά. Δεν έχω όρεξη για αστεία σήμερα. Η αφοριστική ιδεολογία της κοινωνίας είναι χειρότερη από τον φασισμό, χειρότερη από κάθε μαζική συμπεριφορά απέναντι στη μονάδα. Ξέρεις…. Η ανθρώπινη μάζα δεν διαφέρει σε τίποτε από το κοτέτσι, όπου όλες οι κότες ρίχνονται πάνω στο ματωμένο κοτόπουλο και τ’ αποτελειώνουν. Μπορώ να σου φέρω παραδείγματα πολλά, Γιάννη μ’, αλλά δεν έχει σημασία πια…
Όμως, από την άλλη, ποτέ δεν έμεινε η μάζα χωρίς αναμμένη λάμπα στο σκοτάδι. Να σου πω και την πεποίθησή μου γι’ αυτό: Η ανθρωπότητα δεν είναι, δεν ήταν ποτέ αβοήθητη στην πορεία της για τη γνώση. Κι αυτό σημαίνει ότι δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν.
Κοίτα τι σου λέω: Μιλώ έξω από το σύνηθες και το αποδεκτό. Πήγα τώρα εκεί που η μάζα αρνείται να πάει. Δεν το αρνείται από πείσμα, αλλά… επειδή έτσι είναι προγραμματισμένη. Βάλτο σε εισαγωγικά αυτό. Το λέω έτσι για να παραστήσω καλύτερα την ανάγκη να σπάσει ο κώδικας της δουλείας του ανθρώπου και, ανοίγοντας το παράθυρο στο γαλάζιο τ’ ουρανού, ν’ ατενίσει την αιωνιότητα.
Δεν είναι μεγάλες κουβέντες! Είναι απλές κουβέντες. Ο άνθρωπος δεν είναι ύλη, εντός της οποίας κατοικεί το πνεύμα. Γενιές και γενιές έζησαν μ’ αυτή τη φοβερή στρέβλωση της μεγάλης αλήθειας. Αιώνες πέρασαν. Αλλά, τώρα, περισσότερο από ποτέ, μπορείς να καταλάβεις, Γιάννη μ’, μπορείς να αισθανθείς, ότι ο άνθρωπος δεν είναι ύλη με πνεύμα, αλλά πνεύμα με υλική μορφή. Κι αυτό αλλάζει τα πάντα. Από μόνο του αυτό αλλάζει τα πάντα. Διότι αναδεικνύει το σημαντικό σε βάρος του ασήμαντου, ενώ μέχρι τώρα η εξίσωση αναδείκνυε το ασήμαντο σε βάρος του σημαντικού.
Ναι, εντάξει, το ξέρω, δεν έχεις διάθεση να φιλοσοφήσεις πάλι. Προτεραιότητα έχουν οι λογαριασμοί και οι υποχρεώσεις. Το «δος ημίν σήμερον…». Σου λέω: Αυτό μοιάζει με το πουλί στο κλουβί που τρώει και πίνει, αλλά δεν αξιολογεί το προφανές, ότι το κλουβί του είναι πάνω σ’ ένα καράβι που βουλιάζει..
Δεν ήταν ποτέ καλύτερα, θα πεις… Δίκιο έχεις, Γιάννη μ’. Τίποτα δεν χειροτέρεψε. Έτσι ήτανε πάντα! Από την αρχαιότητα ακόμα ήταν έτσι. Σε τι διαφέρει τάχα το σημερινό ιερατείο από τον ιερατείο των Δελφών που σκότωσε τον Αίσωπο (τον έριξε στο γκρεμό) επειδή κατήγγειλε τους ιερείς του Απόλλωνα ως απατεώνες;
Πόσο λάθος κάνουν οι αρχαιολάτρες, όταν ονειρεύονται να φτιάξουν μια Ελλάδα σαν την αρχαία Ελλάδα! Κι άσε που δε γίνεται ολωσδιόλου! Εγώ θα σου πω, Γιάννη μ’, ότι, αν είναι να πάρουμε ως πρότυπο την αθάνατη Ελλάδα, πρέπει να πάμε πολύ πιο πίσω, να πάμε στην εποχή πριν από την εποχή της Βαβέλ, όταν οι άνθρωποι όλης της γης μιλούσαν μία γλώσσα και συνεννοούνταν μια χαρά. Ποια γλώσσα μιλούσαν άραγε; Γιατί το αποσιωπά η Παλαιά Διαθήκη; Δεν ξέρεις δηλαδή; Κι αν δεν ξέρεις… δε νοιώθεις; Δε θυμάσαι; Όχι, ε; Θα σου πω εγώ: Μιλούσαν την Ελληνική, Γιάννη μ’. Τη γλώσσα του Ορφέα και του Ομήρου. Αυτή τη γλώσσα ξέχασε ο κόσμος την εποχή της Βαβέλ, Γι’ αυτό και κατέρρευσε. Ήταν τότε με τη μεγάλη αλαζονεία, που νόμισαν οι άφρονες ότι μπορούν να γίνουν ίσοι με το Θεό. Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα! Και δε συμβαίνει μόνο με τους νέους, αλλά και με τους παλιούς, συμβαίνει με τους πολλούς. Οι λίγοι που μένουν, ξέρουν, το ήξεραν πάντα, ότι η ανθρωπότητα θα σωθεί, μόνο αν θυμηθεί τη γλώσσα που μιλούσαν ΟΛΟΙ οι άνθρωποι, όλα τα έθνη, πριν από τον πύργο της Βαβέλ . Που έμεινε μισός κι ανέσωστος. Όπως ακριβώς θα μείνει κι ο σύγχρονος…
