Ο Γ. Τσιρώνης γράφει για την ισοπαλία στη Λαμία και για το καλό αγωνιστικό πρόσωπο που δείχνουν τα «καναρίνια»
Το πρωτάθλημα της Super league έφτασε αισίως στην τέταρτη αγωνιστική και ο Παναιτωλικός μετράει μία νίκη, δύο ισοπαλίες και μία ήττα. Ένα ομολογουμένως καλό ξεκίνημα, αν λάβει κανείς υπόψιν ποιους είχε αντιπάλους και πως εξελίχθηκαν αυτά τα ματς. Όμως εκτός από τις αντίπαλες ομάδες είχε να αντιμετωπίσει και άλλους «παράγοντες» οι οποίοι σαφώς και επηρεάζουν την έκβαση των αναμετρήσεων. Εκείνο όμως που εκπλήσσει ευχάριστα και είναι ένα στοιχείο που τον διαφοροποιεί από τις τελευταίες σεζόν, είναι το πάθος και η επιμονή που βγάζει στο παιχνίδι του.
Για το καλό αγωνιστικό πρόσωπο που δείχνουν τα «καναρίνια» τα έχουμε ξαναπεί, όπως και για τα προτερήματα που βγάζουν στην διάρκεια των αγώνων (καλή κυκλοφορία και τακτική, καλοί στα στημένα, λύσεις στην επίθεση κλπ.). Είναι αυτά που του έλειπαν τις τελευταίες σεζόν και στα οποία οφείλεται το ελπιδοφόρο φετινό ξεκίνημα. Υπάρχει όμως μία παράμετρος η οποία θολώνει λίγο αυτή την εικόνα και δημιουργεί προβληματισμούς. Ενώ, με εξαίρεση την πρεμιέρα, η ομάδα σκοράρει σε κάθε ματς και έχει πετύχει πέντε γκολ σε τρείς αγώνες, αυτό ισοφαρίζεται αντίστοιχα από το παθητικό στην άμυνα με επίσης πέντε γκολ στα ίδια ματς , κάτι που του στερεί ίσως μία ακόμη καλύτερη βαθμολογική συγκομιδή.
Παρότι έχει αλλάξει σχεδόν εντελώς σε πρόσωπα η αμυντική γραμμή σε σχέση με πέρυσι, δυστυχώς και φέτος αποτελεί τον αδύναμο κρίκο στο «οικοδόμημα» του Παναιτωλικού σε αντίθεση με την επίθεση που βρίσκει λύσεις. Δημιουργούνται κάποια κενά και κάποιες ολιγωρίες, μπλακ άουτ όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Αναστασίου μετά την τελευταία αναμέτρηση με τη Λαμία, τα οποία στοιχίζουν στο τελικό αποτέλεσμα. Σε ότι αφορά τις αλληλοκαλύψεις και τα μαρκαρίσματα εκεί πίσω, σίγουρα με τη δουλειά που γίνεται, μπορεί σύντομα να υπάρξει βελτίωση. Όμως κάτω από τα γκολπόστ τα λάθη στοιχίζουν περισσότερο και είναι ένα στοιχείο που προβληματίζει ακόμη πιο πολύ.
O Ροντρίγκες, παρά την εμπειρία του και την πολυετή θητεία του στην Ιντεπεντιέντε κυρίως αλλά και στην Πριμέρα Ντιβισιόν με την Έλτσε, δείχνει ασταθής στις εξόδους και φέρει μερίδιο ευθύνης για γκολ που έχει δεχτεί λόγω λάθος τοποθετήσεων. Ίσως φταίει το ότι δεν είναι ιδιαίτερα ψηλός (1,84), ίσως ακόμη δεν έχει καταφέρει να συνεννοείται όπως πρέπει με τους συμπαίκτες του. Η επαναφορά του Μελίσσα σε κανονικούς ρυθμούς προπόνησης, δίνει πάντως εδώ μία επιπλέον λύση στον προπονητή.
Στον αντίποδα, το πάθος που βγάζει φέτος η ομάδα στον αγωνιστικό χώρο, έχει αντίκρισμα και στα αποτελέσματα και ισοφαρίζει τις όποιες αδυναμίες. Δείχνει χαρακτήρα και επιμονή και αυτό φάνηκε και στην ανατροπή του σκορ στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο, στην ισοφάριση με τον ΠΑΟΚ, αλλά και στην διπλή ισοφάριση του σκορ στην Λαμία. Το ότι δεν παρατάει κανένα παιχνίδι και δεν απογοητεύεται ίσως είναι το σημαντικότερο θετικό της χαρακτηριστικό.
Οι ποδοσφαιριστές παίζουν παθιασμένα, δυνατά και δείχνουν πολύ καλό πρόσωπο σε αυτό τον τομέα. Είτε πρόκειται για τους παλιούς, είτε για τους νεοφερμένους, όλοι παθιάζονται με την ομάδα και αυτό δεν μπορεί παρά να είναι ευεργετικό. Χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα αυτό του Ίβαν Βαρόνε που παρότι ήρθε το καλοκαίρι από την Σέριε Βκαι τη Ρετζιάνα, δείχνει ιδιαίτερο ζήλο να προσφέρει στον Παναιτωλικό και μάλιστα το πάθος που δείχνει τον έχουν κάνει να είναι ένας από αυτούς που εισπράττουν μπόλικο χειροκρότημα και αναγνώριση από την κερκίδα. Μάλιστα ήταν αυτός που με το γκολ που σημείωσε έδωσε τον βαθμό στη Λαμία, εκμεταλλευόμενος την ωραία μπαλιά του Μπαρμπόσα.
Εκτός από τις αγωνιστικές αδυναμίες και τα προτερήματα, ο παράγοντας που έπαιξε τον δικό του ρόλο και τράβηξε την προσοχή σε αυτές τις πρώτες αγωνιστικές, ήταν η διαιτησία. Όσο και να θέλει κάποιος να αποφύγει, για ευνόητους λόγους να ασχοληθεί με αυτή, τα σφυρίγματα των διαιτητών κυρίως στα δύο τελευταία ματς με ΠΑΟΚ και Λαμία δεν γίνεται να μη σχολιαστούν.
Τα σφυρίγματα του Κουμπαράκη (κυρίως στο πρώτο ημίχρονο) στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, προκάλεσαν και ανέδειξαν μία από τις παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δυστυχώς όταν παίζει ένας από τους λεγόμενους μεγάλους με μία ομάδα από τις μικρομεσαίες, είναι δύσκολο να δούμε μία διαιτησία τύπου πενήντα πενήντα, ειδικά όταν έχει προηγηθεί ανακοίνωση για τη διαιτησία από την μεγάλη ΠΑΕ ή αντίστοιχα δημοσιεύματα του προσκείμενου σε αυτή τύπου. Έκπληξη ίσως προκάλεσαν (λόγω Σιδηρόπουλου) κάποια σφυρίγματα που έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στη διαμόρφωση του αποτελέσματος στην Λαμία. Ειδικά η μη αποβολή του Μανούσου στην αγκωνιά που έδωσε στον Βργκοτς, παρά την ύπαρξη του VAR, αλλά και το σφύριγμα να εκτελέσει το φάουλ ο Λούϊ με την μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα και το νέο σφύριγμα στο καπάκι που ακύρωσε το γκολ για να γίνει αλλαγή των γηπεδούχων, ήταν τα πιο χαρακτηριστικά.
Δυστυχώς ο Παναιτωλικός καλείται με την ποιότητά του φέτος και την καλή του απόδοση, να ξεπεράσει και τα όποια εμπόδια του βάζουν τέτοιου είδους σφυρίγματα. Το μόνο σίγουρο είναι πως δείχνει ότι βρίσκεται σε καλό δρόμο και αυτό επισημαίνεται για πολλοστή φορά.
Ακολουθήστε το agriniovoice.gr στο Google News.
