Αν ρίξει μια ματιά κάποιος στη βαθμολογία της Super league μετά την 3η αγωνιστική, αυτό που θα του κάνει μεγαλύτερη εντύπωση πρωτίστως είναι η θέση του Παναθηναϊκού. Στη συνέχεια θα εστιάσει στην βαθμολογική συγκομιδή της νεοφώτιστης Λαμίας και βέβαια θα παρατηρήσει πως οι πρώτες θέσεις έχουν «ενοίκους» τους παραδοσιακά ισχυρούς μαζί με τις ομάδες που πρωταγωνιστούν συνήθως στα τελευταία πρωταθλήματα. Αναπόφευκτα θα αναρωτηθεί αν θα εξελιχτεί και αυτή η σεζόν όπως οι προηγούμενες, όμως θα είναι έτσι ή μπορεί το φετινό πρωτάθλημα να κρύβει εκπλήξεις για τη συνέχεια;
Ποιος μπορεί να δώσει σίγουρη απάντηση σε αυτό από τώρα; Θα ήταν λογικά παρακινδυνευμένο κάτι τέτοιο γιατί είναι πολύ νωρίς, όμως ισχύει αυτό για το ελληνικό πρωτάθλημα; Οι λεγόμενοι μεγάλοι του ελληνικού ποδοσφαίρου πάντα κυριαρχούν στο τέλος, έστω κι αν έχουν προβλήματα οικονομικά ή διοικητικά κάποιοι από αυτούς κατά καιρούς. Άρα το παιχνίδι (της κατάταξης) παίζεται συνήθως σε αυτούς που ακολουθούν αμέσως μετά. Εκεί επικεντρώνεται και το ενδιαφέρον, εκτός από την θέση του πρωταθλητή, η οποία όμως τα τελευταία χρόνια έχει μόνιμο κάτοχο.
Όμως θα «κυλήσουν» τα πράγματα στο ίδιο μοτίβο ή ο Έλληνας φίλαθλος θα μπορούσε να περιμένει μια αλλαγή, κάτι που θα προσέδιδε ένα κάποιο ενδιαφέρον στο βαρετό κατά κοινή ομολογία πρωτάθλημα; Ιδού το ερώτημα και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια πρώτη εκτίμηση πάνω σε αυτό, με βάση τα όσα έχουμε δει τις πρώτες τρεις αγωνιστικές.
Για την κατάκτηση του τίτλου αναμένεται και φέτος να παλέψουν(;) οι συνήθης ύποπτοι. Ο Ολυμπιακός δείχνει για μία ακόμη φορά ισχυρός και με πιο πλούσιο ρόστερ από τους άλλους, τέτοιο που του δίνει την πολυτέλεια να ελπίζει βάσιμα για διεύρυνση του σερί. Από εκεί και πέρα η ΑΕΚ του Μελισσανίδη, χωρίς να εντυπωσιάζει δείχνει ότι μπορεί να κοντράρει τους κόκκινους, όμως ως προτεραιότητα μάλλον περισσότερο δείχνει να προτάσσεται η κατασκευή του νέου γηπέδου παρά η κατάκτηση του τίτλου. Ο ΠΑΟΚ του Ιβάν ανήκει μεν στους ισχυρούς, αποτελεί σταθερά υπολογίσιμο παίκτη για την κατάκτηση, όμως δεν έχει την διάρκεια ή δεν πείθει ότι μπορεί να κάνει φέτος την υπέρβαση. Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε φάση περίεργη. Τα προβλήματα είναι πολλά (διοικητικά κλπ.), αυτό αντικατοπτρίζεται αγωνιστικά και στα πρώτα αποτελέσματα, όμως είναι μεγάλος σύλλογος και η πορεία του δεν μπορεί να προδικαστεί από τώρα.
Στη μάχη της διάκρισης ακολουθούν ο πολύ καλός τα τελευταία χρόνια Πανιώνιος, η Ξάνθη του Πανόπουλου που αποτελεί σταθερή αξία και ηγείται συνήθως των ομάδων της επαρχίας, όπως και ο ΠΑΣ Γιάννινα που έχει δυνατότητες και τον τρόπο να πλασάρεται στις ψηλές θέσεις. Ερωτηματικό αποτελούν ο φετινός Ατρόμητος και ο Παναιτωλικός. Από εκεί και πέρα υπάρχει ο ενθουσιασμός την πρωτάρας Λαμίας που μένει να φανεί αν θα έχει διάρκεια και το ερώτημα αν μπορεί να ξεπεταχτεί κάποιος από τους υπόλοιπους, με τις πιθανότητες να μην είναι ευνοϊκές (με τα μέχρι στιγμής δεδομένα) για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Αναφορικά με τον Παναιτωλικό τίποτα δεν είναι σίγουρο. Ως ρόστερ δεν μπορεί να πει κανείς αν έχει ενισχυθεί ή αποδυναμωθεί σε τέτοιο βαθμό που να κάνει την σημαντική διαφορά σε σχέση με την περσινή σεζόν. Έχει ποιότητα μεσοεπιθετικά, όμως χρειάζεται να αποκτήσει συνοχή και ομοιογένεια που να του προσδίδει διάρκεια στο παιχνίδι του. Αμυντικά υπάρχουν προβλήματα και στην κορυφή της επίθεσης ακόμη δεν έχει βρει αυτό που θα του επιτρέψει το εύκολο γκολ. Με δεδομένη την πολύ μέτρια περσινή πορεία, μπορεί φέτος βάσιμα να διεκδικήσει κάτι καλύτερο. Για την υπέρβαση όμως μάλλον χρειάζεται πολύς ακόμα δρόμος.
Εν κατακλείδι, αυτό που δύναται να περιμένει ο Έλληνας φίλαθλος από το φετινό πρωτάθλημα μετά τις πρώτες ενδείξεις, είναι ίσως μία καλυτέρευση σε τομείς όπως η βία στα γήπεδα και ίσως μια ελαφρώς καλύτερη απόδοση των διαιτητών. Θεαματικές αλλαγές, κυρίως στην ποιότητα του ποδοσφαίρου όπως και στον συσχετισμό των δυνάμεων, δείχνουν απίθανες έως απαγορευτικές. Άρα, ας κρατήσουμε και για φέτος «μικρό καλάθι» και ας αναμείνουμε τη συνέχεια χωρίς μεγάλες προσδοκίες.
