Ο Γ. Τσιρώνης γράφει για την ισοπαλία με τη Λαμία και το καμπανάκι που χτύπησε
Όπως λένε πολλοί προπονητές, το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι λαθών. Στην περίπτωση του φετινού Παναιτωλικού αυτά υπερβαίνουν τον μέσο όρο και ήδη κοστίζουν πολύ. Η απόδοση της ομάδας παραμένει προβληματική για τέσσερις αγωνιστικές και δεν φαίνεται να βρίσκει τον τρόπο να βγάλει στον αγωνιστικό χώρο τις όποιες αρετές και δυνατότητες έχει. Το αποτέλεσμα και η εμφάνιση απέναντι στη Λαμία «έκρουσε το καμπανάκι του κινδύνου» και δεν πρέπει να αγνοηθεί.
Αν κοιτάξουμε ένα προς ένα τα γκολ που δέχτηκε στις πρώτες αγωνιστικές η ομάδα του Αγρινίου, θα διαπιστώσουμε πως τα λάθη έχουν κοστίσει πάρα πολύ. Στην πρώτη αγωνιστική και στην εντός έδρας ήττα από τον Ατρόμητο, δύο φορές ο Κουλούρης πήρε ανενόχλητος τις κεφαλιές που κατέληξαν στα δίχτυα. Την πρώτη στο δεύτερο δοκάρι και ακολούθησε η καραμπόλα στο κεφάλι του Έρικσον και την δεύτερη στην «καρδιά» της μεγάλης περιοχής. Στην νίκη του επί του ΟΦΗ την δεύτερη αγωνιστική, η οπισθοχώρηση μετά το 2-0 έφερε πίεση του αντιπάλου και μείωση του σκορ από τους κρητικούς και άγχος στο φινάλε, με αυτογκόλ του Έρικσον στην προσπάθεια να αποκρούσει. Στην Ξάνθη πήρε την ισοπαλία χάρη στην τύχη και τις επεμβάσεις του Κυριακίδη, αφού χαράμισε το προβάδισμα που πήρε στο σκορ εκμεταλλευόμενος λάθος του αντιπάλου, με δικό του λάθος και πέναλτι που παραχώρησε ο Άργκους κοντρολάροντας τη μπάλα με το χέρι, ενώ δεν ήταν αυτό το μοναδικό λάθος στην άμυνα. Στο τελευταίο ματς με την Λαμία, το πρώτο γκολ των φιλοξενούμενων προήλθε από λάθος πάσα του Έρικσον στη μεσαία γραμμή και κόντρα επίθεση του αντιπάλου. Το δεύτερο γκολ της Λαμίας προήλθε από το πέναλτι με το αδικαιολόγητο χέρι του Μιχάϊ.
Όσο κι αν παραδεχτούμε πως υπήρξαν διαιτητικά λάθη στον αγώνα με την Λαμία, που επηρέασαν με όποιο τρόπο το αποτέλεσμα, τα λάθη που έκαναν οι παίκτες του Παναιτωλικού ήταν καθοριστικά αναφορικά με αυτό. Άλλωστε σε κανένα ματς από τα προαναφερόμενα, η απόδοση «των καναρινιών» δεν ήταν τέτοια που να δικαιολογεί την πεποίθηση ότι σώνει και καλά δικαιούνταν το θετικό αποτέλεσμα. Σίγουρα η ομάδα έχει αρετές, όμως σε καμία περίπτωση δεν τις έχει βγάλει στον αγωνιστικό χώρο. Αυτά όμως έχουν ξαναγραφεί σε αυτή τη στήλη και δεν χρειάζεται να τα αναλύσουμε για μία ακόμη φορά.
Το θέμα είναι ότι η τύχη δεν μπορεί να είναι σύμμαχος παντού (όπως στην Ξάνθη) ούτε ο Κυριακίδης να πιάνει τα άπιαστα κάθε φορά. Ούτε ο Μοράρ να βρίσκει τον τρόπο να σκοράρει σε κάθε ευκαιρία. Το αποτέλεσμα στο ματς με τη Λαμία ήταν απώλεια για τον Παναιτωλικό γιατί σε αυτά τα ματς πρέπει να παίρνει τη νίκη ασυζητητί. Αν δεν παίρνει τους τρεις βαθμούς στα εντός έδρας παιχνίδια με τις ομάδες που θεωρούνται από τις πιο αδύναμες του πρωταθλήματος, τότε το μέλλον φαντάζει αβέβαιο, ειδικά σε ένα πρωτάθλημα σαν το φετινό και όσο κι αν βρισκόμαστε ακόμη στο ξεκίνημά του.
Σε κάθε περίπτωση η εικόνα αυτή πρέπει να αναστραφεί. Το τι φταίει υπάρχουν αρμόδιοι που πρέπει να το βρουν και να το διορθώσουν. Δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα υποδείξουν λύσεις. Εκείνο όμως που είναι σημαντικό και διαπιστώνεται από όλους, είναι ότι υπάρχει πρόβλημα στον φετινό Παναιτωλικό. Δεν έχει την εικόνα που όλοι περίμεναν και δεν πείθει ότι μπορεί να εμπνέει σιγουριά αναφορικά με την πολύ δύσκολη συνέχεια. Αμυντικά συνεχίζει και φέτος να προβληματίζει και να δείχνει αδυναμίες, όμως δεν πείθει και δημιουργικά, παρά την ποιότητα των παικτών που διαθέτει μεσοεπιθετικά.
Αν οι άνθρωποί του κάνουν το λάθος και αναλωθούν σε εξορκισμούς για κακές διαιτησίες (όσο κι αν αυτές υφίστανται) και αστάθμητους παράγοντες εκτός ομάδας που πιθανόν επηρεάζουν, μάλλον θα κάνουν ατόπημα σημαντικό. Πρώτα πρέπει η ίδια η ομάδα να είναι αυτή που πρέπει αγωνιστικά και μετά τα υπόλοιπα. Άλλωστε ένα στοιχείο που χρειάζεται για να τραβήξει και τον κόσμο στο γήπεδο, είναι αυτό που παρουσιάζει στον αγωνιστικό χώρο.
