ΠΟΙΟΣ άραγε φταίει για την αδιαφορία, τη μη συμμετοχή του κόσμου στα κοινά, την απάθεια του πολίτη, τον “καναπέ”;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ είναι γνωστή: “Φταίνε οι πολιτικοί”. Αυτοί, λέει, θέλουν τον κόσμο κοιμισμένο. Για να μπορούν να κάνουν τη βρόμικη δουλειά τους ανενόχλητοι, κοιμίζουν το λαό. Τον αφήνουν σκόπιμα στο σκοτάδι.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ εμφανίστηκε μια ακόμα πιο προχωρημένη θεωρία: “Μας ψεκάζουν”, λέει. Γιατί μας ψεκάζουν; Ρωτάς. Και παίρνεις την απάντηση: “Για να μην ξυπνήσουμε”. Και αν ξυπνήσουμε, τι θα γίνει; Ξαναρωτάς. “Άμα ξυπνήσει ο λαός, θα έχουν πρόβλημα εξουσίας οι επικυρίαρχοι”.
ΜΠΡΟΣΤΑ σε τέτοιες απαντήσεις δεν μπορείς να (ξανα)πεις τίποτα, ούτε να κάνεις. Σωπαίνεις. Αλλά στοχάζεσαι! Ο διάλογος τελείωσε. Αρχίζει η περίσκεψη.
ΚΑΙ ΞΑΝΑΒΑΖΕΙΣ το ερώτημα. Αυτή τη φορά μόνο στον εαυτό σου: Τι φταίει μωρέ για την απάθεια του λαού απέναντι στα κοινά;
ΔΙΝΕΙΣ στον εαυτό σου την απάντηση. Όμως, μόνος σου τη λες, μόνος σου την ακούς. Καμιά φορά μπορεί να τη γράφεις κιόλας:
Ο ΛΑΟΣ κοιμάται, επειδή όντως κάποιοι τον θέλουν κοιμώμενο. Οι πολιτικοί; Όχι! Οι πολιτικοί από τον λαό βγαίνουν. Δε μπορεί να γίνεται προδότης του λαού κάποιος, μόλις μπαίνει στην πολιτική! Οπότε; Ποιος;
Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Όλοι ξεχνούν τη θρησκεία! “Το όπιο του λαού” που έλεγε ο Μαρξ. Γιατί όλοι ξεχνούν τη θρησκεία, όταν μιλάνε για τη λαϊκή νιρβάνα;
