Οι παραγωγοί ροδάκινου της Ημαθίας κατήγγειλαν πρόσφατα αισχροκέρδεια. Υποστήριξαν ότι στη διαδρομή από το χωράφι στο ράφι η τιμή του ροδάκινου εκτοξεύεται στα ύψη και φτάνει να πωλείται με καπέλο έως και 1200%. Δεδομένου ότι η τιμή στο χωράφι κυμαίνεται από 15 έως 25 λεπτά το κιλό. Στον καταναλωτή φτάνει όμως να πωλείται μέχρι και 2 ευρώ το κιλό!
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Mega, αίσθηση προκαλεί ότι ακόμη και στην Ημαθία, στον τόπο παραγωγής δηλαδή του ροδάκινου, η τιμή σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνει έως και το 1 ευρώ και 90 λεπτά, ενώ φέτος υπάρχει υπερπληθώρα σοδειάς και ο ανταγωνισμός από τις χώρες του εξωτερικού έχει ρίξει την τιμή του ροδάκινου κατά 60%.
Για παράδειγμα, όπως λένε οι παραγωγοί πέρσι πουλούσαν 60 με 70 λεπτά το κιλό και φέτος η τιμή έπεσε στα 15 με 25 λεπτά!
Τι να πει κανείς;
«Τι ’χα Γιάννη μ’, τι ’χα πάντα»… Το ίδιο βιολί. Το ίδιο παράπονο. Η ίδια διαμαρτυρία εναντίον της κυβέρνησης, ενίοτε δε και εναντίον της εξουσίας. Η συνεργασία όμως των ίδιων παραγωγών για την ίδρυση μιας Ανώνυμης Εταιρείας μεταποίησης και προώθησης του προϊόντος τους στην αγορά, με τιμή μεγαλύτερη για τον παραγωγό και μικρότερη για τον καταναλωτή, η στελέχωσή της με ειδικούς, δεν περνάει από το μυαλό κανενός! Οι συνεταιρισμοί λειτουργούν ως μεταπρατικές μονάδες. Περιμένουν τον έμπορο να έρθει να πάρει τα προϊόντα στο χωράφι, ενίοτε χύμα. Οι διοικήσεις τους, συχνά μαγαζάκια των προέδρων τους, ενδιαφέρονται μόνο για τις επιδοτήσεις και για τις άλλες παροχές της πολιτείας.
Είναι αρρωστημένη κατάσταση! Και δεν είναι απαραίτητο να τη θεραπεύσει η Πολιτεία. Αυτή η παθογένεια θεραπεύεται μόνο από την πρωτοβουλία των ίδιων των παραγωγών. Έμαθαν όμως να επαιτούν από το κράτος, αντί να διεκδικούν το κέρδος τους από την αγορά.
Και δεν είναι μόνο οι παραγωγοί ροδακίνων. Είναι οι παραγωγοί όλων των Ελληνικών αγροτικών προϊόντων…
