Αδιέξοδες όλες οι κινήσεις για την αναγέννηση της «Δημοκρατικής Παράταξης»
Πρέπει, λέει, ν’ αρχίσουμε να συμβιβαζόμαστε με την ιδέα ότι ο Σύριζα θα βγει πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές και θα σχηματίσει κυβέρνηση. Όσο για τον χαρακτηρισμό του ανάδελφου κόμματος που του αποδίδαμε ως τώρα, μάλλον δεν ισχύει πλέον, αφού τ’ αμήχανα όσο κι απελπισμένα κομματίδια του λεγόμενου κεντροαριστερού χώρου σμιλεύουν ήδη τις αναγκαίες «δημοκρατικές» πατερίτσες για να γίνει ο Τσίπρας πρωθυπουργός.
Είναι πια τόσο κουραστικοί! Ο Βενιζέλος. Ο Κουβέλης. Και οι βαρόνοι του Ελληνικού σοσιαλισμού. Της σοσιαλδημοκρατίας, παρακαλώ… Αφόρητα κουραστικοί. Ψάχνουν, λέει, «κοινά σημεία» με διάφορους ξέμπαρκους για να ιδρύσουν τη νέα μεγάλη κεντροαριστερά…
Τρίχες!
Ποια κεντροαριστερά; Το παλιό ΠαΣοΚ;
Όσο για το «Ποτάμι», τι να πεις… Όταν έχεις εκεί έναν Γραμματικάκη, δε λες, το βουλώνεις! Άρα… όλα καλά με το Σταύρο! Πλην ενός: Αισθάνεσαι ότι είναι «μία πίτα με γύρο». Κρεμμυδάκι; Βεβαίως! Βάλε «απ’ όλα». Τζατζίκι, κρεμμύδι, πράσινη πιπεριά, κόκκινο πιπέρι, αλατάκι, κάτι γαλάζιο αν έχεις, ό,τι βρεις μπροστά σου…
Πάμε πάλι στους άλλους: Να βλέπεις τώρα όλα αυτά τα θρασίμια της πάλαι ποτέ ενδόξου κεντροαριστεράς να σχηματίζουν «πρωτοβουλίες πολιτών», έχοντας βρώμικα στο νου ότι θα πιάσουν στασίδι ως υπολογίσιμοι συνομιλητές του Τσίπρα. Θα προτιμούσαν βέβαια να ενταχθούν απευθείας στο νικηφόρο, καθώς νομίζουν, ψηφοδέλτιό του, όμως άρχισαν κάτι γκρίνιες εκεί μέσα για τις πρόθυμες προσχωρήσεις…
Ετούτοι όμως επιμένουν: Σκοπός τους η «κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο»! Δέλεαρ μέγα, δε μπορείς να πεις… Που προκαλεί ανατριχίλα στα πλήθη… Ρίχνουν λοιπόν γάντζο στον Σύριζα, διότι πιστεύουν ότι θα είναι πρώτο κόμμα, κι αυτό στον δικό τους κώδικα αποτελεί ευκαιρία. Αριστεροί γαρ! Η συγκυβέρνηση, λέει, με τη Δεξιά δεν ταιριάζει με την ιστορία τους και τη δημοκρατική τους ευαισθησία! Βέεεεεβαια.
Είναι λυπηρό, αλλ’ αυτός ο κόσμος μυρίζει μούχλα! Αριστερός ή κεντροαριστερός, δεν έχει διαφορά! Ο αντιδεξιός χώρος είναι πια ένα υπερτροφικό και πολυπλόκαμο μαλάκιο. Στην αριστερά και την κεντροαριστερά μαζί, δεν υπάρχει ραχοκοκαλιά! Η συγκολλητική ουσία του παρελθόντος ήταν μόνο το δημόσιο χρήμα που γινόταν αρλαΐ στον αέρα, όμως αυτό μας τελείωσε… Λοιπόν, χωρίς δημόσιο χρήμα, δεν μπορεί να γίνει ποτέ ξανά «μεγάλη κεντροαριστερά»!
Η περίπτωση τώρα να γίνει «κυβερνώσα αριστερά» ο Σύριζα (κάτι ανάλογο με το ΠαΣοΚ της μεταπολίτευσης) αποκλείεται επίσης. Για τον απλό λόγο ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να ομογενοποιήσει τους πρώην πασόκους που απελπισμένα (και υστερόβουλα) προσέτρεξαν σε αυτόν. Άσε που η αριστερά έχει παραδοσιακά στο DNA της τη διάσπαση!
Τούτων δοθέντων, απέναντι στην πολυχρωμία του υστερικού αντιδεξιού χώρου, μόνη σοβαρή πολιτική δύναμη παραμένει η… ασόβαρη Νέα Δημοκρατία! Αυτή θα κυβερνάει στο εξής. Κουτσά, αλλά θα το κάνει. Με δεκανίκι της κάποιο θνησιγενές κόμμα του κέντρου. Ή της κεντροαριστεράς, αν προτιμάτε. Θα το μασάει βέβαια και θα το φτύνει.
Το ενδεχόμενο να βγει πρώτο κόμμα ο Σύριζα, ισχύει μόνο για τις δίδυμες εκλογές που θα γίνουν οσονούπω. Μετά; Όλοι θα καταλάβουν τι εστί βερίκοκο!
Το έχουμε γράψει πολλές φορές, γιατί είναι η πολιτική θέση που διαλεκτικά υποστηρίζουμε: Η Ελλάδα χρειάζεται έναν νέο πολιτικό οργανισμό για να ξηλώνει τον αριστερό και τον δεξιό λαϊκισμό, ιδεολογικά δηλαδή, να βάζει αριστερά του τον σημερινό Σύριζα, αντάμα και το ΠαΣοΚ, και δεξιά του τη Νέα Δημοκρατία, μαζί με όλες τις ακροδεξιές εκδοχές της.
Όμως… άλλο τι χρειάζεται και άλλο τι θα γίνει. Αν αποτολμούσαμε μία πρόβλεψη, αυτή θα ήταν η εξής: Αργά ή γρήγορα η Δεξιά θα θριαμβεύσει. Η αριστερά θα είναι εκεί για ν’ αλυχτάει μέσ’ απ’ το φράχτη τους περαστικούς.
