ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ τελειώνουν. Οι αναβολές της κυβερνητικής πολιτικής, προηγούμενης και τωρινής, έχουν ημερομηνία λήξης. Η πραγματικότητα δεν επηρεάζεται από φοβίες ή δειλίες.
ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ θέλουν ν’ ακούσουν την αλήθεια ότι από την πρώτη στιγμή – κι όχι μόνο επειδή υπεγράφη το περιβόητο «μνημόνιο» – η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει απολύσει 400.000 πλεονάζοντες δημόσιους υπαλλήλους, τουλάχιστον στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ το απέφυγε. Έκαμε όλα τ’ άλλα, εκτός απ’ αυτό. Μόνο που, δύο χρόνια μετά, η νέα κυβέρνηση θ’ αναγκαστεί αργά ή γρήγορα να το κάνει.
Η ΖΗΜΙΑ είναι τεράστια. Διότι από τη μια δεν απεφεύχθη το μοιραίον, από την άλλη, έχουμε τώρα στο σβέρκο όλα όσα έγιναν για ν’ αποφευχθεί το αναπόφευκτο.
ΘΑ ΠΕΙΣ: Ποια κυβέρνηση θα τολμούσε να κάνει τέτοιο πράμα το 2010; Η απάντηση είναι μία: Αφού δεν έχουμε ικανή κυβέρνηση για να το κάνει, όπως θα έπρεπε, ας γίνονταν εκλογές. Στις οποίες όμως ο λαός θα ήξερε πάνω σε ποιο ακριβώς θέμα καλείται ν’ αποφασίσει.
ΟΜΩΣ η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν έκαμε τίποτα διαφορετικό τελικά από εκείνο που έκαμε για το ίδιο πρόβλημα η κυβέρνηση Καραμανλή: Τό ’βαλε στα πόδια.
