Στις τελευταίες εκλογές τα exit polls δεν κατέγραψαν τα πραγματικά ποσοστά των υποψηφίων.
Κατέγραψαν όμως το ψέμα των συμμετεχόντων ή την άρνηση μιας μερίδας ψηφοφόρων να ομολογήσουν το τι ψήφισαν. Και αυτό είναι αρκετό για να βγουν άλλα συμπεράσματα – υποθέσεις. Που δεν αφορούν επιτέλους τους από πάνω αλλά τους από κάτω. Δεν τα πουν στα πάνελ των οργισμένων και αυτάρεσκων αλλά πρέπει να τα σκεφτούμε εμείς.
Μια ρητορική απέχθειας για τα κύρια ΜΜΕ που κυριάρχησε τα τελευταία χρόνια από την αριστερά ίσως έπαιξε τον ρόλο της και δείχνει ποιος «κυβέρνησε» όχι την χώρα αλλά τα μυαλά. «Γιατί να απαντήσω ή γιατί να απαντήσω με ειλικρίνεια για το τι ψήφισα; Για να καμαρώνουν τα κανάλια τα κατευθυνόμενα, τα διαπλεκόμενα, των επιχειρηματιών ότι έχουν την σωστή πρόβλεψη;» Και τώρα την βρίσκει η αριστερά μπροστά της. Δημιούργησε τις συνθήκες για να εκτίθεται, ρίχνοντας στη φαντασία της κυβερνήσεις, στο άκουσμα πρώτων αποτελεσμάτων.
[box type=”info” align=”aligncenter” ]Τόση Δημοκρατία είχαμε να καταστρέψουμε από την Χούντα.[/box]
Επίσης φαίνεται ότι οι πιο ενθουσιώδεις και άνετοι να μιλήσουν για την ψήφο τους είναι αυτοί που έχει εμπεδωθεί γενικά ότι ψήφισαν τους αθώους του αίματος. Με το κύρος της κατεξοχήν φιλολαϊκής η αριστερά «που δεν κυβέρνησε» μπορεί με άνεση να έχει στελέχη που κυκλοφορούν χωρίς τον φόβο προπηλακισμών ή γιαουρτωμάτων αλλά και ψηφοφόρους που μπορούν δηλώνουν τι ψήφισαν χωρίς να στιγματίζονται με τον τίτλο του προδότη και του δοσίλογου. Γιατί ο ακραίος δημόσιος λόγος και οι κατηγορίες για «ακροδεξιούς», «χρυσαυγίτες» έχει φέρει ενοχές σε μια μερίδα εκλογικού σώματος που απλά επιλέγουν δημοκρατικά κάτι άλλο. Δεν είναι υποχρεωτικό να έχει δίκιο μόνο ένα κόμμα.
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ένα πιθανό συμπέρασμα από τα αποτυχημένα exit polls είναι κάτι που ονειρεύεται, όπως δηλώνει τουλάχιστον, η αριστερά: ότι δηλαδή η αριστερά είναι κυβέρνηση. Που δεν πέφτει μάλιστα ούτε με οικονομική κρίση. Γιατί κυριαρχεί στο φαντασιακό.
Αλλά αυτή είναι μια κυβερνητική εξουσία τόσο βαριά και με τέτοιες επιπτώσεις στους «υπηκόους» της που δεν μπορούν να την αποδεχτούν και να την πανηγυρίσουν.
