Ο Γ. Τσιρώνης γράφει για τις θεωρητικά εύκολες αγωνιστικές που ακολουθούν
Μετά και το εκτός έδρας ματς με τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο, ακολουθεί ένα βατό πρόγραμμα στο πρωτάθλημα για τον Παναιτωλικό. Ένα πρόγραμμα στο οποίο δύναται, με βάση την δυναμικότητα των αντιπάλων, να μαζέψει αρκετούς βαθμούς και να αναρριχηθεί στον βαθμολογικό πίνακα. Αυτά βέβαια σε θεωρητικό επίπεδο, γιατί πρακτικά πολλές φορές τα πράγματα διαφέρουν και δεν έρχονται όπως τα περιμένει κανείς.
Η αλήθεια είναι πως τη σεζόν που διανύουμε, η ομάδα του Αγρινίου έχει διαψεύσει τις παραδόσεις με τις επιδόσεις της. Αυτή τη στιγμή η βαθμολογική της συγκομιδή εκτός έδρας είναι καλύτερη από αυτή που έχει στο Αγρίνιο. Πραγματικότητα πρωτόγνωρη για «τα καναρίνια» που φημίζονται για τη δύναμη της έδρας τους, για το «απόρθητο κάστρο» του Αγρινίου όπως πολλές φορές έχει χαρακτηριστεί κατά το παρελθόν το γήπεδο της Οδού Προυσιωτίσσης.
Ένα άλλο στατιστικό στοιχείο που χρήζει σχολιασμού και έχει να κάνει με ασυνήθιστη για τον Παναιτωλικό επίδοση, είναι η κακή αμυντική λειτουργία στη μεγαλύτερη διάρκεια του φετινού πρωταθλήματος. Σε είκοσι αγώνες έχει δεχτεί 26 γκολ, ενώ έχει κρατήσει το μηδέν στην άμυνα σε μόλις πέντε από αυτούς και συγκεκριμένα στους δύο με Παναθηναϊκό (μία νίκη μία ισοπαλία), ένα με Πλατανιά εκτός (νίκη), ένα με Αστέρα Τρίπολης εκτός (ισοπαλία) και ένα με Ατρόμητο εκτός (νίκη). Στο Αγρίνιο έχει γνωρίσει περισσότερες ήττες απ’ ότι εκτός και μάλιστα απώλεσε βαθμούς από ομάδες όπως ο Απόλλωνας και ο Λεβαδειακός, οι οποίες σε δυναμικότητα και ρόστερ υστερούν σε σχέση με αυτόν.
Τα παραπάνω δεν είναι στοιχεία ενθαρρυντικά για την πορεία της ομάδας και δεν βοηθούν στο να προδικάσει κανείς με βεβαιότητα την πορεία της από εδώ και πέρα. Το έμψυχο υλικό ενισχύθηκε με τρεις προσθήκες την περίοδο που διανύουμε, προσθήκες όμως που μένει να αποδειχτεί αν προσθέτουν σε ποιότητα και δυναμική στο ήδη υπάρχον σύνολο. Οι νεοφερμένοι αντικατέστησαν παίκτες που δεν έκαναν μεν τη διαφορά, αλλά μένει να αποδείξουν αν μπορούν να την κάνουν αυτοί. Άλλωστε υπάρχει και το κομμάτι της προσαρμογής που πάντα παίζει τον δικό του ρόλο και χρονικά και σχετικά με τη «χημεία» μιας ομάδας που δεν έχει να κάνει πάντα με τις δυνατότητες των παικτών.
Ο ερχομός του Δέλλα έφερε ηρεμία στην ομάδα και άλλαξε την αγωνιστική της εικόνα σε μεγάλο βαθμό. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι έφτασε σε επίπεδο τέτοιο που να θεωρούνται δεδομένα κάποια αποτελέσματα και να υπάρχει τέτοια σταθερότητα η οποία θα επιτρέπει ασφαλή προγνωστικά απέναντι σε βατούς αντιπάλους. Άλλωστε δεν γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη να αλλάξει ολοκληρωτικά η αγωνιστική φιλοσοφία, ούτε βέβαια ο τρόπος με τον οποίο μια ομάδα λειτουργεί στο αγωνιστικό κομμάτι και με τον οποίο έχει δομηθεί. Συνεπώς μπορεί μεν να ακολουθεί, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αγωνιστικό πρόγραμμα εύκολο θεωρητικά για την αγρινιώτικη ομάδα, όμως τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται σίγουρο και φυσικά χωρίς πειστική εικόνα και ουσία στο παιχνίδι της δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής.
Βέβαια εδώ πρέπει να πούμε πως αυτό δεν σημαίνει ότι ο Παναιτωλικός σε φυσιολογικές συνθήκες πρόκειται να κινδυνέψει και να βρεθεί σε θέση υποβιβασμού. Η μέχρι τώρα εικόνα και η δυναμική των ομάδων που είναι κάτω από αυτόν βαθμολογικά, δεν πείθουν για κάτι τέτοιο. Αντίθετα με μία αποτελεσματική παρουσία στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος, ο “Τίτορμος” έχει κάποιες πιθανότητες να διεκδικήσει ακόμα και κάτι πιο καλό από την άνετη παραμονή. Όπως και να ’χει όμως όλα μένει να αποδειχτούν μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και χωρίς μεγάλη προσπάθεια και πολύ δουλειά τίποτα δεν είναι εφικτό και τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο.
