Έμμετρα λυρικά του Σπύρου Γ. Παπαδήμα

Ενότητα 9 ποιημάτων με τίτλο: Έμμετρα λυρικά
(Ιούνιος 2012) του Σπύρου Γ. Παπαδήμα

Ταξίδι (1)

Με άσπρο καΐκι γρήγορο
ταξίδι σχεδιάζω
τη σκέψη μου ή τ’ όνειρο
στα ύψη ανεβάζω.

Ούριος θα ‘ναι ο άνεμος
ο ήλιος λαμπερός
ο νούς θα φύγει πιο γοργά
στο πέλαγο εμπρός.

Σε μιαν Ιθάκη ήρεμη
και ήσυχη θα φτάσω
εκεί σαν άλλος Οδυσσεύς
μόνος θα ησυχάσω.

Τρέχει ο νους (2)

Στου ήλιου την ανατολή
στου φεγγαριού τη δύση
μες στου αγέρα τη δροσιά
στην ανθισμένη φύση,
προβάλει η άνοιξη ομορφιά
το καλοκαίρι ελπίδα.

Τρέχει ο νούς και η καρδιά
σ’ όλα αυτά που είδα,
βαδίζω σε ολοκαίνουργιους
δρόμους και μονοπάτια,
είναι η λαχτάρα που οδηγεί
σε αληθινά παλάτια.

Παλάτια δίχως το χρυσό
ή το μαλαματένιο,
αλλά με πίστη στη ζωή
σε νού μετανιωμένο.

Λέξεις (3)

Λέξεις επάνω στο χαρτί
λένε για την αγάπη
λέξεις στο στόμα το γλυκό
μιλούν για τη ζωή.

Μιλάμε κι ορκιζόμαστε
ό,τι δεν είναι απάτη
γράφουμε και σκεφτόμαστε
πως είναι αληθινή.

Πιστεύουμε τη σκέψη μας
το χέρι βεβαιώνει
νιώθουμε όλο τον παλμό
μεσ’ από την ψυχή.

Σφυγμός γοργός με ταραχή
ελεύθερη ανάσα
και μία μυροευωδιαστή
ευλογημένη αρχή.

Σαν… (4)

Σαν παραμύθι αρχινά
σαν μύθος συνεχίζει
σαν ιστορία όμορφη
και δύσκολη συχνά

Σαν ζωγραφιά παράξενη
το χώρο που στολίζει
σαν οπτασία άϋλη
μπροστά μου που περνά

Σαν ένα άνθος που κρατά
στο χέρι ένα παιδί
σαν το τραγούδι της αυγής
της δύσης το φιλί

Σαν βάρκα σε βαθιά νερά
το πέλαγο που σχίζει
και πάει σ’ απάνεμη μεριά
για να προστατευθεί.

Είναι ίσως η ζωή αυτή;
Είναι η ζωή που ζούμε;
Είναι η ζωή που θέλουμε;
Αυτή που επιθυμούμε;

Χορός (5)

Μια αγκαλιά τα μάτια σου
ένας χορός το βλέμμα
ρίξε μου φως για να χαρώ
φέξε σαν ήλιος για να δω
και να σκουπίζω γρήγορα
λίγες σταγόνες αίμα.

Ένας μεγάλος έρωτας
ένας μεγάλος πόνος
αφήνω λίγα δάκρυα
σε λόγια τρυφερά.

Τραγούδι που το χόρεψα
μια νύχτα του Σαββάτου
ακροβασίες χορευτικές
σε λύπη και χαρά.

Για να κρατώ το χέρι σου
είναι η προσευχή μου,
αντίκρυ από το δειλινό
στων βράχων τη σκιά.

Κοίτα τον ήλιο χαμηλά
που κλείνει πια τη μέρα
κι ένα καράβι μακρυά
που αφήνει μια γραμμή.

Λόγια χρωματιστά (6)

Σαν μια ανάμνηση γλυκειά
του ονείρου φυλαχτό
κρατώ τις όμορφες στιγμές
και διώχνω το κακό.

Αργά το βράδυ κάθομαι
σκαλίζω το μυαλό
να βρω εκεί πίσω τη ματιά
από βλέμμα έρημο.

Φοβάμαι τα θολά νερά
τα λόγια τα βαριά
τα λόγια από βαθύ θυμό
και τα χρωματιστά.

Λόγια (7)

Σ’ ένα μαντήλι έδεσα
λόγια ερωτικά
και τα ‘στειλα μ’ ένα πουλί
μια νύχτα στα κρυφά

Τα διάβασες και κοίταξες
το μισοφέγγαρο
και σκέφτηκες το άλλο μισό
πως ήμουνα εγώ

Μια μαγεμένη μουσική
ακούστηκε σιγά,
μας ένωσε ο ήχος της
μέσα στην ερημιά.

Ποίημα Α΄ (8)

Λησμόνησα το ποίημα
που έγραψα για σένα
με λόγια αγάπης που γλυκά
αγγίζουν την καρδιά.

Θα γράψω άλλο και θα πω
πως νύχτωσε η αγάπη
ανάμεσα στα όνειρα
και σε πικρά φιλιά.

Θα το διαβάσει η σκέψη σου
σαν θα με πλησιάσει
για να με βρει, μα τότε εγώ
θα είμαι μακρυά.

Σύνθεση (9)

Ήχος κάποιας μουσικής
στίχοι τρελού ποιητή
συνθέτουν αυτό που ακούς
και σου χαϊδεύει το αυτί.

Ήρεμος τόνος απαλός
σαν θρόισμα αυγής
μετά από νύχτα ήσυχη
σελήνης λευκής.

Έρημη δείχνει η καρδιά
αγάπης που τελειώνει
και τ’ όνειρο τη μοναξιά
σκληρά τη μεγαλώνει.

Νόρα Καρατσικάκη - Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος