Η μετριότητα κυριαρχεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ο καθένας εκ των εμπλεκομένων (σε όλα τα επίπεδα), φέρει το δικό του μερίδιο ευθύνης για αυτό. Η πικρή αλήθεια είναι ότι ουδείς είναι άμοιρος ευθυνών και στην τελική εισπράττουμε αυτό το οποίο αξίζουμε και εδώ. Σιγά μην αποτελούσε το ποδόσφαιρο εξαίρεση!
Όπως έχουν εξελιχθεί σχεδόν τα πάντα στην εποχή που ζούμε, έτσι και ο αθλητισμός (πόσο μάλλον ο βασιλιάς των σπορ), αποτελεί ένα προϊόν που απευθύνεται σε καταναλωτές (φιλάθλους) και διέπεται από νόμους ή κανόνες που έχουν να κάνουν με το εμπορικό κομμάτι, γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Αυτό σίγουρα, δεν αντηχεί ευχάριστα στα αυτιά των όποιων ρομαντικών έχουν απομείνει, όμως είναι η πραγματικότητα και ισχύει για τον κόσμο όλο.
Το άσχημο είναι ότι στη χώρα μας αυτοί οι κανόνες δεν αφορούν όλους το ίδιο, η νοοτροπία που κυριαρχεί είναι κατά κάποιον τρόπο επιλεκτική και φυσικά το αποτέλεσμα καθόλου ελκυστικό. Εξηγούμαι λοιπόν.
Κάποιοι σύλλογοι, σώνει και καλά, πρέπει να παίρνουν τη μερίδα του λέοντος είτε στο οικονομικό κομμάτι, είτε σε αυτό της ενημέρωσης που πάντα παίζει σημαντικό ρόλο. Αυτό δυστυχώς ισχύει (έστω ως ζητούμενο από κάποιους) και σε θεσμικό επίπεδο ή σε επίπεδο οργανωτικό. Αναλόγως έχει καλλιεργηθεί η νοοτροπία των φιλάθλων (πελατών), που είναι κατά κανόνα χωρισμένοι σε δύο, τρία, άντε τέσσερα «στρατόπεδα» σε όλη τη χώρα.
Δεν γίνεται αλλιώς, μπορεί να πει κάποιος, βιαστικά ίσως. Σε άλλες χώρες πως γίνεται, θα αντιτάξω εγώ και μάλιστα σε αυτές που θεωρούνται και είναι προηγμένες ποδοσφαιρικά! Άρα μπορεί να γίνει κι εδώ, αρκεί να το θελήσουν κάποιοι και κυρίως οι πελάτες (φίλαθλοι) που εντέλει θα πρέπει να διεκδικήσουν αυτό που δικαιούνται και να μην παίζουν το παιχνίδι ορισμένων.
Να διεκδικήσουν την ποιότητα και το θέαμα, όχι την σκοπιμότητα. Την καθαρότητα και τους ίσους όρους σε όλους τους τομείς, όχι τις διακρίσεις και την προνομιακή μεταχείριση κανενός. Την διαφάνεια, την ισονομία και την απονομή δικαιοσύνης και όχι τις αδιαφανείς ή ύποπτες καταστάσεις. Την καθαρά ποδοσφαιρική γιορταστική ατμόσφαιρα στα γήπεδα και όχι τις εκδηλώσεις βίας, τις παρεκτροπές και τις βωμολοχίες, καθώς και τον κακώς εννοούμενο οπαδισμό. Τις καλύτερες συνθήκες για τους ίδιους και τους αθλητές, δηλαδή τις υποδομές που είναι απαραίτητες. Την αντικειμενική ενημέρωση και όχι κραυγές φανατισμού, παραπληροφόρηση ή επιλεκτική ενημέρωση.
Εφόσον το επαγγελματικό ποδόσφαιρο πλέον είναι προϊόν, μπορούν οι αποδέκτες αυτού του προϊόντος να διεκδικήσουν καλύτερη ποιότητα. Αυτό δεν λένε οι κανόνες της αγοράς; Να βάλουν αυτοί τους όρους και να μη «σέρνονται» από κάποιους επιτήδειους, που καλύπτονται πίσω από την «εξαργύρωση» οποιουδήποτε χρώματος ή εμβλήματος. Τουλάχιστον να μη δίνουν άλλοθι σε κανέναν , στο όνομα οποιουδήποτε συλλόγου.
Μόνο έτσι θα αναγκαστούν ορισμένοι να αλλάξουν «ρότα» και μαζί με αυτούς και το ποδόσφαιρο. Αλλιώς, είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι.
