Ο Γ. Τσιρώνης γράφει για το -χωρίς νίκη- ξεκίνημα του Παναιτωλικού στο νέο πρωτάθλημα
Στον αριθμό τέσσερα έφτασαν τα παιχνίδια του Παναιτωλικού στο νέο πρωτάθλημα και ακόμα δυστυχώς δεν έχει γευτεί τη χαρά της νίκης. Βέβαια το δύσκολο πρόγραμμα που είχε σε αυτό το ξεκίνημα αποτελεί ένα ελαφρυντικό γι αυτή του την επίδοση, όμως έχουν γίνει ορατές και οι αδυναμίες της ομάδας, όπως άλλωστε και οι αρετές, στοιχεία που μπορούν να οδηγήσουν σε κάποια πρώτα συμπεράσματα για τις δυνατότητες και τις προοπτικές της.
Το μόνο σίγουρο από την εικόνα που έδειξε σε αυτές τις πρώτες αγωνιστικές, είναι ότι το φετινό ρόστερ δεν έχει καμία σχέση με το περσινό. Σε αντίθεση με πέρσι, φέτος υπάρχουν αρκετοί ποιοτικοί ποδοσφαιριστές που μπορούν να δώσουν λύσεις σε όλες τις θέσεις και φυσικά να πάρουν την ομάδα «στις πλάτες τους» όταν αυτό χρειαστεί. Εννοείται πως υπάρχουν θέσεις στις οποίες θα μπορούσε να έχει ενισχυθεί ακόμη περισσότερο, όμως σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπάρχουν κενά τέτοια που να μην επιτρέπουν διορθωτικές κινήσεις όταν αυτό απαιτείται ή να κάνουν την εικόνα να μοιάζει (και να είναι) απελπιστική. Εύκολα μπορεί να το καταλάβει αυτό κανείς αν κοιτάξει το ποιοι παίκτες βρίσκονται στον πάγκο σε κάθε παιχνίδι φέτος και κάνει την αντίστοιχη σύγκριση με τα περσινά δεδομένα.
Ποιότητα και λύσεις υπάρχουν σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν, όμως χρειάζεται αυτό να αποτυπώνεται και στον αγωνιστικό χώρο για να έρθουν και τα αποτελέσματα που χρειάζεται και αυτό προϋποθέτει πολύ δουλειά και κυρίως καλή διαχείριση του έμψυχου υλικού. Δουλειά σε ότι αφορά συστήματα και πράγματα στο παιχνίδι της ομάδας, δουλεμένα έτσι ώστε να βγάζουν όσο γίνεται περισσότερο τον καλό εαυτό και τις δυνατότητες αυτών των παικτών.
Ένα στοιχείο που έχει επισημανθεί και προκαλεί ως ένα βαθμό εντύπωση με βάση την ύπαρξη αρκετών λύσεων και επιλογών, είναι η εμμονή στη χρησιμοποίηση των ίδιων και των ίδιων για συνεχόμενα ματς, ανεξαρτήτως αντιπάλου και δυναμικότητας ή τρόπου παιχνιδιού που έχει αυτός. Αυτό ίσως δικαιολογούνταν την περσινή σεζόν, όχι όμως τώρα που υπάρχουν περισσότερες επιλογές. Επίσης προβληματίζει και η χρησιμοποίηση παικτών σε θέσεις που δεν είναι οι φυσικές τους, όταν είναι διαθέσιμοι άλλοι στις θέσεις αυτές. Με λίγα λόγια όταν υπάρχουν πάνω από μία αξιόπιστες επιλογές σε κάθε θέση, δεν δικαιολογείται να γίνονται «αλχημείες» που δεν αποδίδουν και μπορούν να προσδιοριστούν ως εμμονές που δεν ωφελούν.
Συνεπώς η εικόνα του φετινού Παναιτωλικού σε αυτές τις πρώτες αγωνιστικές είναι μεν καλή, δείχνει ότι έχει πολλές δυνατότητες και λύσεις στο ρόστερ, όμως δεν έχει γίνει ακόμη ομάδα με την σημασία της λέξης και δεν αποτυπώνει στον αγωνιστικό χώρο αυτό που μπορεί. Δεν είναι τόσο τα αποτελέσματα που έχει φέρει που το αποδεικνύουν αυτό (λόγω και της δυναμικότητας των αντιπάλων), όσο οι αδυναμίες που δείχνει και που εκμεταλλεύονται οι αντίπαλοι σε μεγάλο βαθμό.
Απομένει το να γίνει ομάδα λοιπόν και να αποδίδει έτσι σύμφωνα με τις δυνατότητες που πραγματικά έχει. Υπάρχουν ακόμη δύο σημαντικοί βάσει βιογραφικού ποδοσφαιριστές, που προστέθηκαν εσχάτως στο δυναμικό και απομένει να δούμε πως μπορούν να ενταχθούν στο σύνολο και να βοηθήσουν στο μέγιστο δυνατό. Σαφώς και χρειάζεται πίστωση χρόνου, όμως οι δυνατότητες σε σχέση με την περσινή δύσκολη χρονιά είναι αυξημένες και επιβάλλεται το συντομότερο αυτό να αποτυπωθεί και στον αγωνιστικό χώρο. Να βγάλει πράγματα μέσα στο γήπεδο που θα πείθουν, απλά γιατί μπορεί.
