Ο Γ. Τσιρώνης γράφει για τον πόλεμο που δέχεται η ομάδα του Αγρινίου από διάφορα κέντρα σχετικά με το ποδόσφαιρο, αλλά και την αθλητική ενημέρωση σε πανελλαδικό επίπεδο
Ολοκληρώθηκε η έβδομη αγωνιστική στο πρωτάθλημα της Super League και ο Παναιτωλικός είναι μία από τις τρεις ομάδες του πρωταθλήματος που δεν έχουν γευτεί τη χαρά της νίκης, μαζί με τη Λαμία και την ΑΕΛ του Κούγια. Εκείνο όμως που κυριαρχεί στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα και στον απόηχο αυτών των πρώτων αγωνιστικών, είναι ο ανορθόδοξος πόλεμος που δέχεται η ομάδα του Αγρινίου από διάφορα κέντρα σχετικά με το ποδόσφαιρο, αλλά και την αθλητική ενημέρωση σε πανελλαδικό επίπεδο, με ακατάσχετη προπαγάνδα που «βρωμάει και ζέχνει» ως «οχετός» δηλώσεων, παραπληροφόρησης και προσπάθειας δημιουργίας στην κοινή γνώμη μιας άκρως τοξικής ατμόσφαιρας απέναντι στην ομάδα του Αγρινίου.
Αυτή τη φορά, στο επίκεντρο όλης αυτής της πολεμικής δηλώσεων και δημιουργίας εντυπώσεων, βρέθηκε ο τερματοφύλακας Κνετ, ένας από τους καλύτερους σε απόδοση παίκτες του Παναιτωλικού στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Ο λόγος το ότι δεν πήρε καλή θέση και δεν κατάφερε να αποσοβήσει το γκολ που έδωσε το προβάδισμα στο σκορ στην ομάδα της Θεσσαλονίκης, στο πραγματικά άπιαστο φάουλ που εκτέλεσε ο Νινούα. Δεν πρόλαβε να τελειώσει το ματς και οι δηλώσεις στα ΜΜΕ «πήραν φωτιά»! Δόλος λέει του τερματοφύλακα για να πάρει τη νίκη και τους βαθμούς ο ΠΑΟΚ! Το ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε τουλάχιστον τέσσερις εξαιρετικές επεμβάσεις και αποσόβησε ισάριθμα γκολ, ενώ ήταν και από τους καλύτερους παίκτες στην αναμέτρηση δεν μέτρησε πουθενά!
Βέβαια όλο αυτό έρχεται σαν συνέχεια της παραφιλολογίας που έχει δημιουργηθεί, σχετικά με το γεγονός ότι ο ιδιοκτήτης του Παναιτωλικού έχει δηλώσει εδώ και καιρό ότι η ΠΑΕ Παναιτωλικός είναι προς πώληση. Ο λόγος το ότι ο ίδιος δεδηλωμένα από καιρό θέλει να αποσυρθεί από τα του ποδοσφαίρου και ουσιαστικά έχει βάλει την ομάδα σε μια διαδικασία συντήρησης, ώστε να διατηρηθεί σε αυτό το επίπεδο χωρίς ο ίδιος να έχει διάθεση να επενδύσει περαιτέρω και να στοχεύσει αναφορικά με την πορεία της ομάδας ψηλά. Ε αυτό το γεγονός προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν ορισμένοι και να δημιουργήσουν μια ασφυκτική ψυχολογικά κατάσταση, σε πολύ μεγάλο βαθμό. Φυσικά και υπάρχει λόγος που γίνεται αυτό, αλλά και σκοπός. Ο λόγος είναι απλούστατα το γεγονός ότι ο Παναιτωλικός δεν γίνεται παράρτημα κανενός και δεν μπορεί να χειραγωγηθεί από κανέναν και ο σκοπός αυτού του ανορθόδοξου πολέμου που δέχεται στοχεύει στο ή να υποκύψει και να διαλέξει «στρατόπεδο» ή να εγκαταλείψει ολοκληρωτικά την προσπάθεια και να φύγει από το προσκήνιο ενδεχομένως με έναν υποβιβασμό.
Διαπιστωμένα, η ομάδα του Αγρινίου βάλλεται από παντού. Δεν μπορούν να αποδεχτούν ορισμένοι ότι μπορεί να υπάρχει μία ομάδα που εκφράζει την διαφορετική στάση και πρακτική από τα καθιερωμένα, σε αυτό το επίπεδο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι αδιανόητο όσο και επικίνδυνο για αυτούς και για όσα εκπροσωπούν και πρεσβεύουν. Προσπαθούν να περάσουν στις μάζες, στην κοινή γνώμη, τη λογική ότι «όσοι δεν είναι μαζί μας είναι με τους άλλους» και να τις χρησιμοποιήσουν ως μοχλό πίεσης ώστε να πετύχουν αυτό που θέλουν. Μέχρι στιγμής ο Παναιτωλικός ανθίσταται και συνεχίζει να αποτελεί «το αγκάθι» στα καθιερωμένα. Στις αιτίες που το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι τόσο πίσω και στις παθογένειες που το ταλαιπωρούν. Στις πρακτικές και τις παγιωμένες εδώ και καιρό καταστάσεις, που έχουν ταυτίσει το ποδόσφαιρο με την βρωμιά, την εξάρτηση και την διαπλοκή.
Μακάρι αυτή η ομάδα να αντέξει και να συνεχίσει να εκπροσωπεί αξίες και οράματα που δυστυχώς σπανίζουν στην σημερινή εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μακάρι η διάδοχη κατάσταση, όταν και όποτε έρθει στον Παναιτωλικό, να έχει ανάλογη θεώρηση των πραγμάτων και τις ίδιες αξίες αναφορικά με την διαχείριση σε θέματα ανεξαρτησίας και ηθικής. Αλλά κι αν κάποια στιγμή δεν αντέξει και υποβιβαστεί σε χαμηλότερο αγωνιστικό επίπεδο, ας συνεχίσει να πορεύεται στον δρόμο της ανεξαρτησίας και των επιλογών εκείνων που θα κάνουν περήφανους όσους αγαπούν την ομάδα ως αυτόνομη οντότητα και εκπρόσωπο αξιών και ιδανικών. Τίτλοι και διακρίσεις δεν έχουν τόση αξία όση η περηφάνια που προέρχεται από την αξιοπρέπεια, την ηθική και το γεγονός του να κερδίζεις κάτι με την αξία σου και να είσαι περήφανος γι’ αυτό, έστω κι αν δεν είναι η ψηλότερη κορυφή στο βάθρο.
