Εκεί που οι περισσότεροι ανησυχούσαν και δυσανασχετούσαν ταυτόχρονα, με την καθυστέρηση στον Παναιτωλικό να ολοκληρωθούν και να ανακοινωθούν οι μεταγραφικές προσθήκες, όλα ανατράπηκαν. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο έγιναν τέσσερις προσθήκες, με αποτέλεσμα η ομάδα του Αγρινίου να αναχωρεί για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας, έχοντας καλύψει περίπου τα δύο τρίτα των αναγκών της σε έμψυχο υλικό, σε συνδυασμό με τις τέσσερις μεταγραφές που είχαν ήδη προηγηθεί.
Φυσικά απομένει να ολοκληρωθεί σύντομα η επιχείρηση ενίσχυση ενόψει της νέας σεζόν, αφού όλα δείχνουν πως οι εκκρεμότητες που υπάρχουν δεν θα αργήσουν να τακτοποιηθούν. Οι μέχρι τώρα όμως κινήσεις έχουν δώσει «δείγμα γραφής» για τις φιλοδοξίες που φαίνεται να έχει η ομάδα στο νέο πρωτάθλημα, όπως επίσης βοηθούν στο να βγουν συμπεράσματα για τον βαθμό ενίσχυσής της σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν.
Πρώτο συμπέρασμα, πως επιχειρείται να συνυπάρχουν ποιότητα αλλά και εμπειρία στο ρόστερ του Παναιτωλικού. Χωρίς μάλιστα αυτό να σημαίνει και αύξηση του μέσου όρου ηλικίας στο ρόστερ, στοιχείο που πέρυσι ήταν κάτι παραπάνω από ορατό. Αρκεί να δούμε πως από τους οκτώ νεοφερμένους μόλις ο Άλβες έχει καβατζάρει τα τριάντα, είναι τριάντα ενός ετών, και από τους υπόλοιπους οι τέσσερις είναι κάτω από τα εικοσιπέντε.
Οπωσδήποτε οι αποχωρήσεις παικτών ήταν ιδιαίτερα σημαντικές, αφού ουσιαστικά «εξαϋλώθηκε» ο κορμός της περσινής ομάδας, όμως οι μέχρι τώρα προσθήκες δείχνουν την τάση αυτό να διορθωθεί. Αν γίνει (όπως αναμένεται) μία σημαντική προσθήκη στο αριστερό άκρο της άμυνας, μία στον άξονα και από μία στο άκρο της επίθεσης και στη θέση του φορ (εδώ παίζει και η εξέλιξη της περίπτωσης Βασιλείου) τότε κανείς δεν θα μπορεί να ισχυριστεί πως το φετινό ρόστερ θα υπολείπεται του περσινού. Το αντίθετο θα συμβαίνει…
Επειδή όμως αυτό το τελευταίο, μένει να το δούμε στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα πως θα εξελιχτεί και εφόσον όλοι πιθανότατα συμφωνούμε πως η επιτυχία των μεταγραφών μόνο μέσα στον αγωνιστικό χώρο και στην δράση μπορεί ασφαλώς να κριθεί, δεν έχουμε παρά να περιμένουμε όλα αυτά να πάρουν «σάρκα και οστά». Μέχρι στιγμής μόνο αισιοδοξία μπορεί να υπάρχει, αφού η κινητικότητα που περίμενε ο κόσμος έχει εκδηλωθεί.
Πάντως, μια και αναφέρθηκα στον κόσμο, όπως στο παρελθόν έτσι και φέτος αναμένεται να αποτελέσει τον δωδέκατο παίκτη του Παναιτωλικού. Η αγάπη του στην ομάδα είναι αδιαμφισβήτητη και κάτι παραπάνω από σημαντική. Αν παράλληλα έστω με την μεταγραφική κινητικότητα σημειωθεί και αντίστοιχη στη ζήτηση των διαρκείας, τότε «το τοπίο» θα δείχνει ακόμη πιο ιδανικό. Σίγουρα η οικονομική δυσκολία που αφορά την συντριπτική πλειοψηφία δυσκολεύει τα πράγματα πολύ, όμως και η μείωση που έγινε στις τιμές είναι σημαντική και ο Παναιτωλικός χρειάζεται τον λαό του δίπλα του ώστε να γράψει ιστορία και αυτή τη σεζόν.
