Ακούς αναλυτές κάθε μέρα, κάθε βράδυ, στην τηλεόραση να λένε ότι στις επόμενες εκλογές η Νέα Δημοκρατία που κυβερνά, δεν θα έχει αυτοδυναμία, το λένε οι δημοσκοπήσεις… Το ίδιο λένε όλοι, μα όλοι οι βουλευτές της αντιπολίτευσης όταν τους δίνεται ο λόγος. Το λένε ηδονικά, χαιρέκακα, σα να είναι αυτό το καλό που περιμένουν να συμβεί στη χώρα και στους ίδιους.
Τόσο μεγάλη έκταση πήρε πάλι αυτό το λακριντί που ο Νίκος Ανδρουλάκης αναγκάστηκε να πάρει θέση και να πει κατηγορηματικά: “Όσο είμ’ εγώ πρόεδρος, το ΠαΣοΚ δεν θα κάνει συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία”.
Το είπε ο άνθρωπος – και θα το ξαναπεί – επειδή όλο αυτό το κατινίστικο λακριντί θέλει να φυτέψει στο συλλογικό ασυνείδητο ότι το μόνο κόμμα που μπορεί να κάνει συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία, είναι το ΠαΣοΚ. Καταφανώς δόλιο επιχείρημα, ύποπτο, έως βρώμικο, ανέντιμο σε κάθε περίπτωση, μια πολιτική απρέπεια, να μην πω κάτι άλλο. Δε λογαριάζουν τη δήλωση του Ανδρουλάκη, δεν υπολογίζουν καν τη μόνη επιλογή που απορρέει από την ίδια την πραγματικότητα και λέει ότι, αν το ΠαΣοΚ κάνει δεύτερη συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία, δεν θα πάρει 4% (από 44%) που πήρε το 2015, θα πάρει 0,4%. Και θα σβήσει. Άρα δεν θα το κάνει. Ούτε ο Ανδρουλάκης, ούτε άλλος.
Ας αφήσουμε όμως αυτό που – για δικούς τους λόγους – λένε οι πονηροί, για να δούμε τι πραγματικά θα συμβεί από την απολύτως φυσιολογική μείωση ποσοστών που θα υποστεί μοιραία και αναπόφευκτα το κυβερνών κόμμα: Η πραγματικότητα της χώρας το 2027 (ή και νωρίτερα, δε μπορούμε να είμαστε απόλυτοι σε αυτό) θα ορίζεται ως αδυναμία για μονοκομματική διακυβέρνηση. Αν όχι το 2027, το 2031. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι το ΠαΣοΚ θα γίνει κυβερνητικός εταίρος. Μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, όχι όμως το ΠαΣοΚ. Και θα είναι, κάποιος θα βρεθεί, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα βρεθεί. Ένα από τα δέκα κόμματα που θα είναι στη Βουλή, θα πάρει ένα Υπουργείο και θα πει “ναι”.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι ο εταίρος της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες ή τις μεθεπόμενες εκλογές. Η παραπειστική αυτή ρητορεία της πονηρής αντιπολίτευσης θα έπρεπε να καταγγέλλεται από τους δημοσιογράφους ως πολιτική καφρίλα. Το θέμα, κύριε, είναι τι έχεις να μας πεις εσύ ότι θα κάνεις, αν βρεθείς στην κυβέρνηση. Όσο δεν λες αυτό, αλλ’ αντιθέτως σε βλέπω και σε ακούω να ηδονίζεσαι από την μελλοντική απώλεια της κυβερνητικής αυτοδυναμίας, αντιλαμβάνομαι ότι δεν θα γίνεις ποτέ ικανός να κυβερνήσεις. Γιατί, όσα λες, είναι ανεύθυνα, “κολοκύθια με τη ρίγανη” που λέει ο λαός.
Αγαπητή αντιπολίτευση, για να σ’ εμπιστευτεί ο λαός, πρέπει να του πεις – και να τον πείσεις – ότι αυτό που θα κάνεις εσύ, αν βρεθείς στην κυβέρνηση, θα είναι “αυτό κι αυτό”. Μέχρι τώρα όμως, αυτό που λες (και δεν πείθεις) είναι ότι “αυτό που κάνει η κυβέρνηση, είναι κοροϊδία του λαού”. Τέτοια κι άλλα λες, αλλά που να καθίσω να τα γράφω τώρα όλα…
Δε φτάνει αυτό και το ξέρεις. Φαίνεται όμως ότι δεν έχεις κάτι καλύτερο να πεις. Ποντάρεις μόνο στους θυμωμένους από την κυβέρνηση, σε όσους θα ήθελαν να την εκδικηθούν για κάτι. Αξιόπιστη όμως, κυρία μου, θα ήσουν, αν πόνταρες στους σκεπτόμενους πολίτες, αν απευθυνόσουν σε αυτούς και τους έλεγες με το νι και με το σίγμα τι θα κάνεις εσύ, αν ή όταν γίνεις κυβέρνηση. Όσο λες τι… δεν κάνει ο άλλος, δεν θα δεις προκοπή.
