ΜΕ ΤΗΝ κατακρήμνιση των θεσμών πολλοί επιχαίρουν. Ασπάστηκαν την θεωρία ότι «όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι», θα είναι η ώρα της ανάστασης».
ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολιτικές δυνάμεις που έχουν επενδύσει σ’ αυτή την αρχή. Μερικές δε απ’ αυτές τις δυνάμεις εργάστηκαν…
ΚΙ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ πυρετωδώς για την επιτυχία του «σχεδίου». Είναι οι δυνάμεις που καλλιέργησαν συστηματικά την απαξία των θεσμών, χωρίς διακρίσεις.
ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ βέβαια στο όνομα της Δημοκρατίας. Και για χάρη του λαού. Επικαλούνται και τις αξίες του ανθρωπισμού. Τέτοια!
ΕΙΝΑΙ δε αμέτρητοι οι αξιόλογοι πολίτες που αποδέχτηκαν αυτή την πολιτική λογική και την εφαρμόζουν.
ΤΟΣΟ οι δυνάμεις αυτές, όσο και οι πολίτες που τις ακολουθούν, ξεχνούν ότι «αυτό που χάνεις, δεν το ξαναβρίσκεις».
ΟΤΑΝ χάνεις το καλό που βρίσκει τρόπο να επιβιώνει μέσα στο κακό, δεν το ξαναβρίσκεις. Γιατί το καλό δεν γεννιέται μ’ έναν άνθρωπο, αλλά είναι συσσώρευση επιτευγμάτων από γενιά σε γενιά.
ΝΑ ΜΗΝ το πάμε μακριά! Να σταθούμε σε κάτι βασικό: Η αφιλοσόφητη συμπεριφορά μας στην Πολιτική…
ΕΓΚΥΜΟΝΕΙ τεράστιους κινδύνους για τον πολιτισμό, γι’ αυτή τούτη την επιβίωση του ανθρωπίνου γένους!
