Πολλές φορές έχουμε γράψει στο παρελθόν ότι ο Παναιτωλικός είναι μία από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα, η οποία ωστόσο αυτοκτονεί με την μιζέρια της. Την μιζέρια αυτή όμως δεν την προκαλούν (μόνο) οι ποδοσφαιριστές ή οι εκάστοτε προπονητές. Την προκαλεί και πολύς κόσμος που δεν έχει κατανοήσει ότι πρέπει να είσαι «Παναιτωλικός στα εύκολα, Παναιτωλικός και στα δύσκολα». Η ήττα του Παναιτωλικού από τον Ηρακλή ήταν αυτοκτονία, ναι. Αρκετοί παίκτες δεν έπιασαν την απόδοση που έπιαναν τις προηγούμενες εβδομάδες, ναι. Ο Χάβος «κοιμήθηκε», ναι. Αλλά πρέπει να τα ζυγίσουμε λίγο τα πράγματα.
Η ήττα του Παναιτωλικού ήρθε στη Θεσσαλονίκη μετά από 4 μήνες. Χρονικό διάστημα στο οποίο οι παίκτες του Παναιτωλικού ήταν αήττητοι για 23 συνεχόμενα παιχνίδια (15 νίκες και 8 ισοπαλίες). Ωστόσο τα 9 από αυτά τα παιχνίδια ήταν μέσα στον τελευταίο μήνα.
Ο Παναιτωλικός ξεκινώντας από τον Ηρακλή Ψαχνών στις 15 Μαΐου, έφτασε ένα μήνα μετά να έχει παίξει 9 αγώνες, στους οποίους έχει 6 νίκες και 2 ισοπαλίες, τερματίζοντας το σερί του προχθές στον Ηρακλή όπου και ηττήθηκε (16 Ιουνίου, 2-1). Ο Μάκης Χάβος και οι παίκτες του μέσα σε έναν μήνα έπαιξαν 9 αγώνες, δηλαδή ένα παιχνίδι ανά 3 μέρες περίπου. Μέσα στην κούραση, οι τραυματισμοί και κυρίως οι τιμωρίες άλλαζαν την συνοχή της ομάδας συνεχώς. Σκεφτείτε ότι η συνοχή μιας ομάδας είναι εξαιρετικά δύσκολο να διατηρηθεί όταν αλλάζει ένας (1) ποδοσφαιριστής την εβδομάδα. Όχι όταν αλλάζουν 3 και 4 ποδοσφαιριστές ανά 3 μέρες!
Κάποιος θα πει ότι κι ο Ηρακλής έπαιζε με μόλις 3-4 βασικούς. Ναι, έτσι είναι. Αλλά ο Ηρακλής δεν είχε την κούραση που είχε ο Παναιτωλικός. Και δεν είχε το άγχος που είχε ο Παναιτωλικός. Έπαιζε για την πλάκα του. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι σε όλο τον δεύτερο γύρο ο Παναιτωλικός πάντα κάποιον «τρέχει να προλάβει». Από το -12 έφτασε στο -2 και μπήκε στα play off με πλεονέκτημα έναντι του Ολυμπιακού Βόλου. Από λάθος εκτίμηση του αγώνα με τον Απόλλωνα Σμύρνης μάλιστα δεν πήρε το πρωτάθλημα στην κανονική διάρκεια. Και πλέον υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χάσει την άνοδο και στα play off επειδή δεν κέρδισε τον Ηρακλή.
Αλλά επειδή όλες αυτές τις μέρες είδαν και άκουσαν πολλά τα μάτια μου, πρέπει να τονιστούν κάποια πράγματα. Το ότι ο Παναιτωλικός διαθέτει εξαιρετικό ρόστερ δεν σημαίνει ότι πρέπει να διαγράφει τα λάθη του πρώτου γύρου. Ούτε σημαίνει ότι δεν μπορεί να χάσει. Το ότι ο Χάβος και οι παίκτες του έφτασαν δις στο τσακ να κερδίσουν την άνοδο (μία στην κανονική διάρκεια και μία στα play off) δεν σημαίνει ότι πρέπει να διαγραφτούν τα λάθη του Καραγεωργίου. Με την ήττα (πρώτη μετά από 24 παιχνίδια, ξαναθυμίζουμε) από τον Ηρακλή, ο Παναιτωλικός δέχτηκε τα πυρά πολλών. Εκείνων που ξεχνούν. Εκείνων που μάλλον δεν έμαθαν ότι πρέπει να είσαι «Παναιτωλικός στα εύκολα, Παναιτωλικός και στα δύσκολα».
Το αν ο Παναιτωλικός τελικά καταφέρει να πάρει την άνοδο, λίγη σημασία έχει ως προς αυτή την λογική. Δυστυχώς όπως σε όλες τις ομάδες, έτσι και στον Παναιτωλικό, πάντα θα υπάρχουν αυτοί που στημένοι στη γωνία θα περιμένουν 1 στραβοπάτημα (σε 24 αγώνες) για να βγάλουν την μιζέρια τους.
Γιατί πολύ απλά από την θολούρα της μιζέριας δεν μπορούν να διακρίνουν την κούραση των ποδοσφαιριστών. Την έλλειψη συνοχής από τις πολλές και συνεχόμενες απουσίες. Γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να έχουν την υπομονή για τρεις (3) μέρες, ώσπου η ομάδα να ολοκληρώσει την υπερπροσπάθειά της σε όλο τον δεύτερο γύρο ΚΑΙ στα play off.
Η ζυγαριά δείχνει ότι ο Παναιτωλικός αν ανέβει κατηγορία θα έχει πετύχει ένα θαύμα, αν υπολογίσουμε ρεαλιστικά την εικόνα του πρώτου γύρου. Αν από την άλλη δεν κερδίσει την άνοδο, τότε πολύ απλά θα πληρώσει τα λάθη του πρώτου γύρου.
Τα πράγματα στο ποδόσφαιρο είναι απλά. Αλλά προς Θεού να μην βγουν φταίχτες συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές που σε όλο τον δεύτερο γύρο έφεραν τον Παναιτωλικό στην σημερινή του θέση να διεκδικεί επάξια άνοδο στην Σούπερ Λιγκ. Τα λάθη έγιναν κατά 99% στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος…
ΥΓ. Με το παραπάνω σχόλιο δεν χάνουν αυτομάτως τις ευθύνες τους οι ποδοσφαιριστές που παρουσιάστηκαν από κακοί έως ανύπαρκτοι στο παιχνίδι με τον Ηρακλή. Απλώς προσπαθούμε να βάλουμε μια ζυγαριά, στην οποία το λάθος της ήττας στη Θεσσαλονίκη είναι «σταγόνα στον ωκεανό», σε σχέση με τα λάθη που έγιναν σε όλο τον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος, τα οποία – κυρίως – κοστίζουν αυτή τη στιγμή στον Παναιτωλικό την κατάστασή του.
