Γιατί ζηλεύουμε; Γιατί να χρειάζεται να ζηλεύουμε; Οι ψυχολόγοι πιστεύουμε πως η ζήλια –αυτό το τέρας που μας βασανίζει- είναι σύμπτωμα κάποιας εσωτερικής αδυναμίας ή ανεπάρκειας. Και είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι που νιώθουν ανεπαρκείς, ανασφαλείς ή που τείνουν να εξαρτώνται πολύ από τους άλλους, συχνά έχουν την τάση να δείχνουν ζήλια πολύ περισσότερο από τους άλλους ανθρώπους.
Ας δούμε όμως τη ζήλια κι από την εξελικτική-ανθρωπολογική πλευρά. Ας δούμε δηλαδή, το γιατί επικράτησε η ζήλια ως ανθρώπινη συμπεριφορά ανά τους αιώνες. Η ζήλια επέτρεψε στον άνθρωπο να επιλέγει συντρόφους πιο σταθερούς, πιστούς κι αξιόπιστους ώστε να καλύψει την επιβιωτική του ανάγκη για σταθερούς δεσμούς και υγιείς σχέσεις. Ο στόχος των σταθερών σχέσεων είναι η αναπαραγωγή και άρα το άνθρωπος χρειάζεται να επιλέξει σύντροφο κατάλληλο για δημιουργία σχέσης υγιούς και σταθερής. Κι εκτός από αυτό, ενστικτωδώς, ο ένας σύντροφος νιώθει κολακευμένος όταν ο άλλος σύντροφος εκφράζει μέτρια επίπεδα ζήλιας. Το να πέσει στην αντίληψη σου ότι κάποιος ή κάποια φλερτάρει με τον/ την σύντροφο σου, μπορεί να επανα-πυροδοτήσει τη σπίθα του πόθου μεταξύ σας.
Όμως το αρνητικό στην ιστορία της ζήλιας είναι ότι μπορεί να φτάσει σε «άγρια» επίπεδα. Κάποιοι άνθρωποι, χωρίς εμφανή λόγο, απορροφώνται από τη ζήλια και αναλώνονται μέσα σε αυτή, πράγμα που τους απορροφά όλη την ενέργεια. Όταν κάτι μας απορροφά όλη την ενέργεια τότε μας μένει λίγη ενέργεια να δώσουμε σε άλλα υγιή πράγματα και άρα δυσλειτουργούμε στην καθημερινότητα μας τόσο σε πρακτικά πράγματα όσο και σε συναισθηματικά. Το αποτέλεσμα; Είναι σα να υποτιμούμε τον εαυτό μας, σα να μην του δίνουμε σημασία και προτεραιότητα γιατί βάζουμε σε προτεραιότητα το να εκφράζουμε τη ζήλια μας. Το 2ο αποτέλεσμα είναι η απομάκρυνση του συντρόφου μας, πράγμα που ουσιαστικά δεν το θέλουμε. Κι όμως με τη συμπεριφορά μας του έχει γίνει εμμονή και τότε θα χρειαστεί να ζητήσεις βοήθεια από ειδικό ψυχικής υγείας.
