Warning: chmod(): Operation not permitted in /home/545817.cloudwaysapps.com/bqgtemsqzq/public_html/wp-admin/includes/class-wp-filesystem-direct.php on line 173
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ: Η λευτεριά του Λευτέρη - AgrinioVOICE.gr

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ: Η λευτεριά του Λευτέρη

Ο Λευτέρης οδηγούσε, λέει, ένα μικρό, αλλά στιβαρό μάλλον κίτρινο αυτοκίνητο μέσα σ’ ένα πολύ οικείο χωράφι, σα να ήταν δικό μου χωράφι. Ξαφνικά, μαρσάρει κι αρχίζει να στροβιλίζεται στο έδαφος σπινιάροντας. Το έδαφος άρχισε τότε να υποχωρεί, άνοιξε μία τρύπα και το αυτοκίνητο με τον οδηγό του χάθηκε μέσα σ’ αυτήν. Πάω κοντά για να βοηθήσω και βλέπω την είσοδο μιας υπόγειας πολιτείας. Ο Λευτέρης καθόταν πάνω σε μία πέτρα ή κάτι τέτοιο. Αρχίσαμε να μιλάμε και ν’ αναρωτιόμαστε αν πρέπει να φύγουμε από δω ή να προχωρήσουμε στα βαθιά, να δούμε τι συμβαίνει. Βλέπω ξαφνικά τον Λευτέρη να γουρλώνει τα μάτια του από θαυμασμό. Κοιτάω πίσω μου και βλέπω ένα θεσπέσιο θηλυκό, σα να έπαιρνε μορφή γυναίκας ο αέρας. Ήρθε μπροστά μου με νάζι και σκέρτσο. Ένα κεφάλι πιο κοντή από μένα, αλλά ηδονική. Σκαρφάλωσε πάνω μου και μιλούσε απολύτως ελεύθερα για τον έρωτα χωρίς να νοιάζεται αν βλέπουν άλλοι και αν ακούν και ήταν πολλοί, εκτός από τον Λευτέρη. Καθώς τυλίχτηκε γύρω μου αγκαλιάζοντας με τα πόδια της τη μέση μου, έπιασα τους γλουτούς της, αλλά δεν ήταν κρουστοί όπως περίμενα, ήταν κάπως μαλακοί. «Πολύ περίεργο για μια θεά» σκέφτηκα. Αυτό με απογοήτευσε λίγο, αλλά η ηδονή ήταν μεγάλη. Είχα την αίσθηση ότι η γυναίκα αυτή ήθελε να με σαγηνέψει για να μείνω στην υπόγεια αυτή πολιτεία και να μη φύγω (τώρα σκέφτομαι ότι μπορεί να ήταν κάτι σαν την Κίρκη ή την Καλυψώ) και μπορούσα ακόμα να φύγω, επειδή ήμουν κοντά στην ανοιχτή πύλη, τα υποστηλώματα της οποίας ήταν τεράστιες λείες πέτρες. Αποφάσισα να μην αρνηθώ τον πειρασμό, αν και αναρωτήθηκα μέσα μου: «Λες να μεταμορφωθεί σε τέρας κάποια στιγμή, όπως πριν από λίγο ήρθε από τον αέρα και μεταμορφώθηκε σε θεά;». Υπό την επήρεια αυτή αποφασίσαμε με τον Λευτέρη να εξερευνήσουμε την υπόγεια πολιτεία, λες και αυτή η απόφαση ήταν προϋπόθεση για να ξαναβρεθώ με το ποθητό εκείνο θηλυκό. Και προχωρήσαμε στο βάθος. Στην αρχή ήταν σκοτεινά, γρήγορα όμως βγήκαμε στο φως της μέρας και είδαμε μια μεγάλη πολιτεία, όπου όλα ήταν καλά. Και περνούσαμε καλά για καιρό, αν και απόμακροι πια μεταξύ μας, αλλά έμοιαζε όλα τα γνωστά προβλήματα να είναι λυμένα. Οι άνθρωποι περπατούσαν στους δρόμους ήσυχοι, έως μακάριοι. Αλλά, μετά, ήρθε η αίσθηση μιας πνιγηρής αιχμαλωσίας και μιας ασυγκράτητης επιθυμίας να επιστρέψω στον κόσμο μου. Η θηλυκή εκείνη δύναμη ήταν άφαντη πλέον. Ούτε την έψαχνα όμως. Αντίθετα, έψαχνα τρόπο να βγω από την υπόγεια πολιτεία, ήθελα να επιστρέψω στον απάνω κόσμο. Μα η πύλη απ’ όπου κατέβηκα, ήταν ερμητικά κλειστή. Κι έγινα τότε δυστυχής. Η αίσθηση της αιχμαλωσίας έγινε αφόρητη. Άρχισα να ψάχνω μήπως υπήρχε άλλος τρόπος διαφυγής. Βρήκα μία πλαγιαστή ρωγμή, σα γυρτό πηγάδι, σα φεγγίτης. Αναρριχήθηκα. Κι εξεπλάγην με τη δύναμή μου, δεν ήξερα ότι διαθέτω τόση ευκινησία, έφτασα στην κορυφή, άρχισα να βλέπω έξω κι ολόγυρα, η σχισμή όμως άρχισε να κλείνει για να μ’ εμποδίσει να βγω, υπήρχε κίνδυνος να συνθλιβώ στις συμπληγάδες. Ήταν πολλοί άλλοι που προσπαθούσαν να βγουν από άλλες σχισμές και είχαν παγιδευτεί, έβλεπα τα κεφάλια τους, πάλευαν ακόμη, αλλά δε μπορούσαν, μερικοί ξαναβούταγαν στον υπόγειο κόσμο. Με μια υπερένταση στα πόδια κατάφερα να ξεφύγω τελευταία στιγμή από την αρπάγη της σχισμής που έκλεινε ακατανίκητα πίσω μου. Μετά, σα να εμφανίστηκε κάποιος και διαπραγματευόταν μαζί μου για κάτι. Εκπρόσωπος του κάτω κόσμου απ’ όπου ξέφυγα ήταν. Κι εγώ του έβαζα όρο να λευτερωθεί ο Λευτέρης. Μου αντιπρότεινε κάποιον άλλο, άγνωστό μου, ψηλός, με καράφλα, μεσήλικας, αλλά εγώ επέμεινα: «Απαιτώ να λευτερωθεί ο Λευτέρης». Δεν θυμάμαι άλλα. Ούτε ξέρω ποιο ήταν το διαπραγματευτικό μου ατού που τον υποχρέωνε να σεβαστεί την επιλογή μου. Η αίσθηση όμως εκείνου του θηλυκού πειρασμού που με παγίδεψε για καιρό στην υπόγεια πολιτεία, με ακολουθούσε ακόμα και στο ξύπνιο μου, σαν εθισμός. Μπορώ τώρα να συγκρίνω τον βαθμό της ηδονής που μου πρόσφερε φευγαλέα εκείνη η κοντή, γιατί κράτησε μόλις ένα πρωινό μετά το ξύπνιο, ενώ άλλες φορές, με άλλες θεές, ισοϋψείς μου, ήταν απίστευτα μεγαλύτερος και, με το ξύπνιο, κρατούσε ολόκληρη εβδομάδα, ενίοτε μήνα και περισσότερο.

Αυτό ήταν ένα όνειρο. Μάιος 2013.

Τι να σήμαινε, Γιάννη μ’;

Τύμπανο 3 / Απρίλιος – Μάιος 2013

Νόρα Καρατσικάκη - Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος