Έδαφος κερδίζει η εκτροφή σαλιγκαριών και στην Αιτωλοακαρνανία τα τελευταία χρόνια. Ο κ. Χρήστος Παπαδόπουλος, μέλος της Ομάδας Παραγωγών Σαλιγκαριών Αιτωλοακαρνανίας εξηγεί για ποιους λόγους είναι ελκυστική παραγωγή, ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετώπισε και αν οι Αγρινιώτες έμαθαν να τρώνε σαλιγκάρια.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη Ρούλα Φλώρου
Πριν από 4 χρόνια ο συνταξιούχος Χρήστος Παπαδόπουλος αποφάσισε να επενδύσει τον χρόνο του σε μια νέα καλλιέργεια που εισέπραττε όμως μεγάλη δημοσιότητα ως καινοτόμος και προσοδοφόρα παραγωγή. Τα σαλιγκάρια άρχισαν να μπαίνουν στην ζωή μας την περίοδο που οι Έλληνες αναζητούσαν διέξοδο στην κρίση. Έτσι ο κ. Παπαδόπουλος μαζί με την σύζυγό του αξιοποίησαν μια έκταση στην Μακρυνεία δημιουργώντας εκτροφείο σαλιγκαριών.
«Ακούσαμε για μια καινοτόμο παραγωγή που έχει απόδοση και θα έχει μέλλον. Εγώ έζησα αρκετά χρόνια στην Κρήτη και το αγαπημένο μου φαγητό ήταν τα σαλιγκάρια. Ξαφνικά άρχισα να ακούω ότι δραστηριοποιούνται αρκετοί νέοι παραγωγοί στην εκτροφή τους. Έτσι πήραμε την απόφαση να ζωντανέψουμε μια έκταση που είχαμε στο Ζευγαράκι Μακρυνείας και να στήσουμε εκεί την μονάδα παραγωγής σε μισό στρέμμα κλειστού τύπου. Πρέπει βέβαια να πω ότι δεν ήμουν ο πρώτος που ξεκίνησα την εκτροφή στην Αιτωλοακαρνανία. Πριν από εμάς υπήρχαν 3 παραγωγοί».
Η αλήθεια είναι ότι, με εξαίρεση την Κρήτη και κάποιες περιοχές της Β. Ελλάδας, τα σαλιγκάρια δεν αποτελούν κομμάτι των διατροφικών συνηθειών του Έλληνα. Όσο για την παραγωγή τους, μάλλον ήταν μακριά από την κουλτούρα του. Έτσι η απόκτηση τεχνογνωσίας ήταν μια δύσκολη υπόθεση εκείνη την περίοδο. Όσοι ασχολήθηκαν έπρεπε να μάθουν ότι της καλλιέργειας, προηγείται η ανάλυση της ποιότητας του χώματος και του νερού. Μονάδες εκτροφής σαλιγκαριών μπορούν να αναπτυχθούν σε όλη την Ελλάδα, αφού το σαλιγκάρι δεν επηρεάζεται από το υψόμετρο του εκτροφείου και καλλιεργείται τόσο σε περιοχές με ζεστό κλίμα όσο και σε περιοχές με ψυχρό κλίμα.
«Ήταν δύσκολο για μένα γιατί δεν υπήρχε τεχνογνωσία. Ως προς την κατασκευή το έχτισα μόνος μου και το έκανα όπως εγώ ήθελα. Σήμερα η κατασκευή κοστίζει 6 – 7.000 ευρώ. Εκτός από το αρχικό κόστος, το βασικό τους έξοδο είναι η διατροφή και τα λειτουργικά έξοδα. Από τον πρώτο χρόνο είχα μια μικρή παραγωγή και σήμερα, 4 χρόνια μετά, έχω καλύψει όλο το αρχικό κεφάλαιο. Η παραγωγή απορροφήθηκε εσωτερικά στην Αιτωλοακαρνανία σε συγκεκριμένα καταστήματα αλλά κυρίως στην Αθήνα και την Β. Ελλάδα όπου οι κάτοικοι έχουν τα σαλιγκάρια στην διατροφή τους. Οι Αγρινιώτες ακόμη είναι διστακτικοί στο να δοκιμάσουν σαλιγκάρια».
Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Σαλιγκαροτροφίας, το κόστος εγκατάστασης ενός ανοικτού εκτροφείου σαλιγκαριών σε έκταση ενός στρέμματος, κυμαίνεται από 2.000 έως 4.000 ευρώ. Η μέση απόδοσή του είναι 800 έως 1.200 κιλά ανά στρέμμα. Αντίστοιχα, η εγκατάσταση ενός κλειστού εκτροφείου ενός στρέμματος αγγίζει τα 15 – 18.000 ευρώ. Η μέση παραγωγικότητά του είναι 2.500 – 3.000 κιλά. Η εκτροφή σαλιγκαριών μπορεί να γίνει είτε σε ανοικτά εκτροφεία, είτε σε κλειστές εγκαταστάσεις, αξιοποιώντας τη φυτική βλάστηση ή τεχνητά σιτηρέσια. Η επιλογή του τρόπου εκτροφής και διατροφής των σαλιγκαριών εξαρτάται από το διαθέσιμο κεφάλαιο, την τεχνογνωσία του εκτροφέα και τις δυνατότητες απορρόφησης.
Στην Αιτωλοακαρνανία έχει συγκροτηθεί μια ομάδα παραγωγών που προσπαθούν να προωθήσουν το προϊόν τους. Σε αυτήν την ομάδα μετέχουν ακόμη Saligkaria Makryneias, Amfisnail Saligkaria Amfiloxias, Cochlea,Σαλιγκάρια Ματαράγκας, Σαλιγκάρια Αιτωλικού, Φάρμα Ιωάννου, Σαλιγκάρια Αμφιλοχίας, Xiromero Snails, Panaitolio Snails.
«Έχουμε έρθει σε επαφή με τυποποιητήριο στην Άρτα και προσπαθούμε να προωθήσουμε το προϊόν μας στο εξωτερικό. Γι’ αυτό τον λόγο πήραμε μέρος στην έκθεση Τροφίμων και Ποτών στην Ταϊβάν. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η Ιταλία, η Ισπανία και η Γερμανία είναι οι καλύτερες αγορές. Συγκροτήσαμε μια ομάδα περίπου 10 παραγωγών που ξεκινήσαμε όλοι πριν από 4 χρόνια. Το πρόβλημα είναι πλέον πως θα διαθέσουμε την παραγωγή».
Η εκτροφή σαλιγκαριών, σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο, δεν είναι δύσκολη υπόθεση αλλά, όπως επισημαίνει, υπάρχουν ιδιαιτερότητες. Πρόκειται για ιδιαίτερα ευαίσθητους οργανισμούς που επηρεάζονται από τις καιρικές συνθήκες και τις ασθένειες. Ωστόσο η διατροφική τους αξία είναι μεγάλη.
«Το σαλιγκάρι είναι πιο υγιεινό ακόμη και από το κρέας και τα παράγωγά του, όπως η βλέννα, μπορούν να αξιοποιηθούν για αισθητικούς λόγους. Η αγαπημένη μου συνταγή είναι κοκκινιστά σαν στιφάδο. Οι φίλοι μου ήξεραν ότι τα έτρωγα στην Κρήτη άρα δεν ξαφνιάστηκαν που ασχολήθηκα με αυτήν την παραγωγή. Πιστεύω ότι μπορεί να είναι μια επικερδής παραγωγή. Δυστυχώς όμως πριν από 5 χρόνια ξεκίνησαν 300 παραγωγοί σε όλη την χώρα και τώρα έχουν παραμείνει λιγότεροι από τους μισούς. Επιδοτήσεις δεν έχουμε πάρει και κινούμαστε μόνο με δικά μας κεφάλαια. Μας ανησυχεί πολύ η κατάσταση όπως διαμορφώνεται. Κάποιοι προμηθευτές μας σταμάτησαν αυτή την περίοδο με την αναστάτωση στην αγορά. Ενδεικτικά ένα βαζάκι των 120 γρ. κοστίζει 6 ευρώ ενώ ένα κιλό ωμά σαλιγκάρια που καλύπτουν μια οικογένεια κοστίζουν 5 – 6 ευρώ».
