Πέμπτη, 25 Απριλίου, 2024

Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος

Κοινοποίηση

Το περασμένο Σάββατο τόσο εγώ όπως και οι περισσότεροι έλληνες φίλαθλοι, παρακολουθήσαμε με έκπληξη τον ναζιστικό χαιρετισμό του νεαρού ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Γιώργου Κατίδη, μετά την επίτευξη του δεύτερου τέρματος της ομάδας του απέναντι στη Βέροια. Η συντριπτική πλειοψηφία κατέκρινε την εν λόγω κίνηση, θέλοντας κυριολεκτικά να πάρει το κεφάλι του εικοσάχρονου και όχι άδικα…

Στη συνέχεια αξίζει να σημειωθεί πως ο ποδοσφαιριστής ισχυρίστηκε πως δεν γνώριζε τι ήταν αυτό που έκανε και «εξαγρίωσε» ακόμα περισσότερο όλους αυτούς που δεν πείστηκαν με την δικαιολογία του. Μέχρι εδώ όλα εντάξει, όμως έχω μία απορία… Όταν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο χαιρετάει την νεολαία του ο αρχηγός ενός κοινοβουλευτικού κόμματος της χώρας μας και ως δικαιολογία αναφέρει πως «Αυτά τα χέρια μπορεί καμιά φορά να χαιρετάνε έτσι. Αλλά είναι καθαρά χέρια. Δεν είναι βρώμικα. Δεν έχουν κλέψει», τότε τι;

Όταν δηλαδή ένας μεσήλικας που σίγουρα γνωρίζει τι είναι αυτό που κάνει και ως μοναδική δικαιολογία αναφέρει πως τα χέρια του δεν έχουν κλέψει (δεν λέω, δελεαστική δικαιολογία για έλληνα πολιτικό) τότε δεν του ζητάει κανείς τον λόγο και φυσικά δεν τον τιμωρεί, αλλά τον επιβραβεύει και με την ψήφο του; Και μην πει κανείς το αντίθετο γιατί τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής ανεβασμένα είναι συνεχώς σε κάθε δημοσκόπηση και μάλιστα αυτοί που ψηφίζουν, καλώς ή κακώς, είναι έλληνες πολίτες.

Σίγουρα όλο και κάποιος από αυτούς που ψηφίζουν το συγκεκριμένο κόμμα θα αισθάνθηκε άσχημα με τον «πανηγυρισμό» του Κατίδη. Όλο και κάποιος από αυτούς θα αισθάνθηκε άβολα, έχοντας στο μυαλό του το τι σημαίνει αυτός ο χαιρετισμός… Όταν όμως βλέπει τον ακριβώς ίδιο χαιρετισμό από τον άνθρωπο που ψηφίζει για πρωθυπουργό, δεν τον ενοχλεί; Εκτός αν τελικά το 10% του εκλογικού σώματος στην Ελλάδα δεν ψηφίζει από άγνοια ή από εκδικητικότητα για τα όσα έχει τραβήξει από προηγούμενες κυβερνήσεις την Χρυσή Αυγή, αλλά είναι νεοναζί…

Τέλος πάντων, για να μην παρεξηγηθώ, δεν θέλω να υπερασπιστώ σε καμία περίπτωση τον ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ σε αυτή τη στήλη. Προφανώς και πρόκειται για έναν άνθρωπο με χαμηλό μορφωτικό αλλά και νοητικό επίπεδο, που αν δεν διέθετε ταλέντο σε κάποιο άθλημα προφανέστατα και δεν θα μπορούσε να πετύχει τίποτε αξιοσημείωτο στη ζωή του, όσο σκληρό και αν είναι αυτό. Επίσης σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω πως η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν άδικη και πιστεύω πως θα μπορούσε να είναι και αυστηρότερη. Αλλά όπως και να χει, για άλλη μία φορά σε αυτή τη χώρα, βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος…

Μπάμπης Τσιρώνης
Μπάμπης Τσιρώνης
Γεννημένος στο Αγρίνιο στις 15 Φεβρουαρίου 1992, έγραψε το πρώτο του άρθρο στην εφημερίδα «Αναγγελία» σε ηλικία 16 ετών. Έκτοτε έχει συνεργαστεί με αρκετά τοπικά μέσα και όχι μόνο (εφημερίδες-ραδιόφωνο-ιστοσελίδες) ενώ είναι ανταποκριτής του ΣΠΟΡ FM στο Αγρίνιο.
spot_img

Διαβάστε επίσης: