Σε φουλ ρυθμούς μουντιάλ βρίσκονται οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι και αυτό είναι λογικό αφού το κορυφαίο ραντεβού της τετραετίας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Μια διοργάνωση που μέχρι τώρα μάλλον ικανοποιημένους μας έχει αφήσει από αυτά που έχουμε δει.
Κυριότερο χαρακτηριστικό στην φάση των ομίλων τα πολλά καλά παιχνίδια που έχουν γίνει. Αναμετρήσεις με μπόλικο θέαμα, πολύ καλό ρυθμό και αρκετά γκολ, σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Ούτε οι εκπλήξεις έχουν λείψει, ούτε και οι ανατροπές, στοιχεία που οπωσδήποτε έχουν προσθέσει σε ενδιαφέρον. Σε κανένα παιχνίδι δεν μπορεί να θεωρηθεί πια δεδομένο το αποτέλεσμα, ανεξάρτητα του ονόματος ή της ιστορίας των αντιπάλων. Καλύτερη απόδειξη για αυτό, ο πρόωρος αποκλεισμός των παγκόσμιων πρωταθλητών ισπανών, αλλά και άλλων ομάδων όπως η Αγγλία κλπ.
Κάποιες ομάδες αδιαμφισβήτητα αποτελούν σταθερές αξίες κι αυτό δεν έχει αλλάξει ούτε σε αυτή τη διοργάνωση. Ευτυχώς βέβαια για τους φαν συγκεκριμένων ποδοσφαιρικών σχολών. Όμως εκείνο που εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς, είναι το ότι «έχει κλείσει η ψαλίδα» με τις λεγόμενες μικρότερες ομάδες και δεν υπάρχει για κανέναν το λεγόμενο εύκολο ματς. Ευτυχώς εδώ για το ίδιο το ποδόσφαιρο λέω εγώ.
Το άθλημα δεν έχει σταματήσει ποτέ να εξελίσσεται κάτι που είναι φυσικά καλό, αλλά παράλληλα γίνεται και υπόθεση όλο και περισσότερων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την πρόοδό του. Χώρες που κατά το παρελθόν μόνο συμβολική συμμετοχή μπορούσαν να έχουν σε μία τελική φάση, τώρα όχι μόνο παρουσιάζουν θέαμα αξιώσεων, αλλά μπορούν να διεκδικούν σχεδόν επί ίσοις όροις μια μεγάλη διάκριση.
Απ’ ότι φαίνεται ο όρος «παγκοσμιοποίηση» στο ποδόσφαιρο έχει μία διαφορετική έννοια και πρακτική απ’ ότι έχουμε συνηθίσει σε άλλους τομείς και μάλιστα εδώ έχει πάρει ευεργετικές διαστάσεις. Η συμμετοχή ποδοσφαιριστών από όλες τις « γωνιές» της υδρογείου στα κορυφαία πρωταθλήματα και ομάδες, έχει δώσει κίνητρα, παραστάσεις και προοπτική τέτοια, που μάλλον έχει ωφελήσει συνολικά.
Σε κάθε περίπτωση τα μηνύματα μέχρι τώρα σε αυτή τη διοργάνωση είναι τουλάχιστον ελπιδοφόρα και το θέαμα πλούσιο. Άλλωστε η ομορφιά και ο σκοπός του ποδοσφαίρου είναι η τέρψη αυτών που το παρακολουθούν και κάθε διαφορετική αντίληψη τίθεται χωρίς πολλά πολλά στο περιθώριο.
Όσοι (σύλλογοι – ομοσπονδίες ) προσαρμόζονται σε αυτή την κατεύθυνση έχουν μέλλον και μπορούν να το ατενίζουν με αισιοδοξία. Οι υπόλοιποι μάλλον θα πρέπει να αλλάξουν φιλοσοφία το συντομότερο. Μακάρι αυτό να το αντιληφθούν και να το εμπεδώσουν επαρκώς και στη χώρα μας, για να πάψουμε να είμαστε υποανάπτυκτοι και ποδοσφαιρικά τριτοκοσμικοί.
