Κείμενο: ΠΑΝΟΣ ΛΑΖΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Μοιάζουν εξωπραγματικά, παρανοϊκά, σχιζοφρενικά ακόμα και εγκληματικά αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας. Αρρωστήσαμε και χάπια δηλητηριασμένα μας προσφέρονται από γιατρούς αγύρτες και τσαρλατάνους που όσο και αν τα ζαχαρώσεις, όσο κι αν τα χρυσώσεις, δεν καταπίνονται αλλά και ούτε γιατρεύουν τον άρρωστο. Τον στέλνουν στον άλλο κόσμο μίαν ώρα γρηγορότερα.
Από τη σύστασή του το Ελληνικό κράτος δεν ευδόκησε να έχει πολιτικούς άξιους του ονόματός τους. Εκτός από δυο τρεις φωτεινές εξαιρέσεις, όλοι οι άλλοι ήταν, απλά, καιροσκόποι, δημαγωγοί και δεμένοι σε ξένα άρματα. Ήσαν επιβήτορες της εξουσίας και μετέρχονταν του κόσμου τις αθλιότητες για να κρατηθούν σ’ αυτήν. Πρότασσαν πάντοτε το κομματικό όφελος από το εθνικό. Έτσι καταλήξαμε στο σημερινό, ελεεινό και αξιοδάκρυτο κατάντημα. Και τι ειρωνεία! Αυτοί που μας έφτασαν εδώ, καταστροφείς οι ίδιοι, έχουν αναλάβει και το έργο της ανόρθωσης. Αν είναι ποτέ δυνατόν! Κι όμως, μοιρολατρικά αφεθήκαμε στα χέρια τους. Μη μου πείτε πως δεν είμαστε άξιοι της τύχης μας. Σπάζουμε τα κεφάλια μας για να εξηγήσουμε, να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε τις πράξεις και τις αποφάσεις, που λαβαίνουν εις βάρος μας και οδηγούν στον αφανισμό μας σαν εθνικής οντότητας. Όλες απέχουν από τις αρχές της ορθότητας και της δικαιότητας και έχουν πάρει διαζύγιο από τη λογική, που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από το ζωικό βασίλειο.
Εκτός από την αρπαγή και τη λεηλασία του δημοσίου χρήματος, τη διαφθορά και την εξαχρείωση, που όλα τα κλιμάκια της εξουσίας μετέρχονται και υποθάλπουν, έχουμε και τη συναλλαγή και την εύνοια προς τους οικονομικούς παράγοντες του τόπου, από τους οποίους εξαρτώνται και χρίονται. Απόρροια της τακτικής αυτής είναι η φοροδιαφυγή, που οργιάζει και ενδημεί στη χώρα μας, Λερναία Ύδρα πολυκέφαλη, που μέχρι τώρα καταπολεμείται με λόγια. Απουσιάζει η βούληση της εξουσίας… Είναι αλήθεια πως δεν περιορίζεται μόνο στους κεφαλαιούχους αλλά επεκτείνεται σε όλες τις οικονομικές συναλλαγές. Αιτία η υψηλή φορολογία που πλήττει και εξουθενώνει, κυρίως, τα λαϊκά στρώματα. Είναι γνωστό πως ο φορομπηχτισμός γεννά τη φοροδιαφυγή. Όταν ο Φ.Π.Α. φτάνει το 23%, όποιος μπορεί δεν διστάζει να τον αποφύγει. Όταν η άγρια φορολογία έχει αναγάγει το κρασί σε είδος πολυτελείας, τότε οργιάζει το παρεμπόριο, με τις πλαστικές φιάλες του ενάμιση λίτρου με 2-3 ευρώ. Έτσι δολοφονείται η βιομηχανία του κρασιού, αδυνατώντας να προβεί σε εξαγωγές.
Εκεί, όμως, που το πράγμα ξεφεύγει από κάθε κρίση και χαρακτηρισμό και παίρνει τις διαστάσεις βιολογικής εξόντωσης του ελληνικού λαού είναι η περίπτωση του πετρελαίου. Εδώ, λέει, παρουσιάζεται η μεγάλη φοροδιαφυγή και μάλιστα στο πετρέλαιο θέρμανσης. Και οι σοφοί εγκέφαλοι, για να την αποτρέψουν, αύξησαν την τιμή του υπέρμετρα. Έκαμαν το πετρέλαιο απρόσιτο στην κατανάλωση, με αποτέλεσμα την πτώση των πωλήσεών του κατά 85% με αντίστοιχη πτώση και στα κρατικά έσοδα ενώ η φοροδιαφυγή παρέμεινε ασύλληπτη. Τεράστιες οι επιπτώσεις και οι συνέπειες στο κοινωνικό σύνολο. Κάποια πρατήρια καυσίμων έκλεισαν, το ίδιο και επιχειρήσεις διανομής πετρελαίου. Υπάλληλοι απολύθηκαν και οδηγοί και βοηθοί τους δεν προσλήφθηκαν για τις αυξημένες ανάγκες του χειμώνα. Δεν ζημιώθηκε μόνο το κράτος αλλά και το ΙΚΑ.
Τι έκαμαν οι πολίτες; Απλά δεν παραδόθηκαν στον δια του ψύχους θάνατο, που τους καταδίκασε η πολιτεία. Αντιστάθηκαν και βρήκαν εναλλακτικές λύσεις. Επιστρατεύθηκαν τα κατοχικά μαγκάλια από όσους δεν διέθεταν τζάκια και σόμπες και, φυσικά, τη θέση του πετρελαίου πήρε το ξύλο, με τα διοξείδια του άνθρακα και τα άλλα επιβλαβή για την υγεία αέρια που με την καύση εκπέμπει. Μαζί με αυτά και καρκινογόνους ουσίες, που, όλα μαζί, σχηματίζουν ένα στρώμα, που αιωρείται σαν ομπρέλα πάνω από όλες τις πόλεις της Ελλάδας και βασανίζει ανθρώπους με αναπνευστικά και άλλα νοσήματα και τους στέλνει στα νοσοκομεία ή στον άλλο κόσμο. Και το κακό επιτείνεται γιατί στη φωτιά ρίχνεται ό,τι μπορεί να καεί: Έπιπλα, πόρτες και παράθυρα χρωματισμένα, ξυλεία κάθε μορφής, παλέτες, σακούλες και δοχεία πλαστικά και καρέκλες. Αποτέλεσμα: Άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί, πέθαναν από δηλητηριάσεις ή από πνευμονίες, ξύλιασαν από την παγωνιά, αλλά και όλα της γης τα παράγωγα μολύνθηκαν από τα δηλητηριώδη αέρια που κάθισαν πάνω τους ή έπεσαν στη γη και απορροφήθηκαν από αυτή μαζί με τις καρκινογόνες ουσίες, που για αρκετά χρόνια θα παραμένουν ενεργά στα σπλάχνα της, όπως το καίσιο από το Τσερνομπίλ. Για χάρη της φοροδιαφυγής θυσιάστηκε η υγεία μας. Πώς σας φαίνεται; Φτου… να μη βασκαθούν οι σοφοί κυβερνήτες μας! Το κακό συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση για δεύτερη χρονιά κι αυτοί μένουν απαθείς και ασυγκίνητοι. Σα να μη συμβαίνει τίποτε. «Των οικιών ημών εμπιμπεπραμένων υμείς άδετε», έλεγαν οι αρχαίοι, σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Όμως το κακό δεν σταματάει εδώ. Εκτός από τα κακά που αναφέραμε, υπάρχει και ένα μεγάλο θύμα που άθελά του φαντάζει σαν πρόξενος όλης αυτής της ανεπιθύμητης και ακριβοπληρωμένης κατάστασης που τα δεινά της μετριούνται με ανθρώπινες απώλειες. Είναι τα ξύλα, που φυσικά δεν τα ξέρασε η θάλασσα. Άνθρωποι της ανάγκης που το κράτος τους έδειξε το δρόμο και «ανίδρωτοι λατόμοι» που «κούρσεψαν» τα δάση μας και τα έριξαν στη φωτιά για να γλιτώσουν το θάνατο οι πρώτοι και για να τα οικονομήσουν οι δεύτεροι. Πού είσαι καημένε Μαλακάση να μοιρολογήσεις τη συμφορά που έπαθαν σήμερα τα δάση μας εξαιτίας της παρανοϊκής εξουσίας, που κρατά στα χέρια της τις τύχες της χώρας μας… Δεν είναι ούτε ψέμα ούτε αστείο αλλά μια σκληρή και τραγική πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας. Τα δάση μας αποδεκατίζονται και εξαφανίζονται, αντί να προστατευθούν και να επεκταθούν σε κάθε ελεύθερο χώρο. Για να προταχθούν και να γίνουν προστατευτικοί χώροι απέναντι στα στοιχεία της φύσης, που οι διαθέσεις της, όσο περνούν τα χρόνια και προχωρεί ο τεχνικός πολιτισμός, έχουν αφηνιάσει· έχουν γίνει ανεξέλεγκτες.
Αναλογίστηκε, στ’ αλήθεια, κανείς από τους «σοφούς» κυβερνήτες μας πόσα κακά, πόσες πληγές αθεράπευτες προκαλεί η καταστροφή του δασικού πλούτου; Εκείνο το Υπουργείο Περιβάλλοντος αναρωτιέμαι τι λόγο υπάρξεως έχει και γιατί δεν έκλεισε, γιατί ο Υπουργός του δεν παραιτήθηκε από την επόμενη που με κυβερνητική απόφαση το πετρέλαιο έγινε απαγορευμένο είδος για την κατανάλωση. Δεν κατάλαβε ότι αυτό θα τραυμάτιζε καίρια τη χώρα μας και θα έκανε το μέλλον των πολιτών της αβέβαιο και προβληματικό; Δεν φτάνει η αναγκαστική έξοδος των νέων της, λόγω της ανεργίας, έπρεπε να δημιουργηθεί και άλλος λόγος, λόγω της εχθρότητας της φύσεως και του περιβάλλοντος, σε χρόνο πολύ κοντινό; Ποιος δεν ξέρει πως η καταστροφή του δάσους συνεπάγεται μείωση και εξάντληση του υδροφόρου ορίζοντα, καθώς και αύξηση της θερμοκρασίας; Πως ο αέρας δροσερεύει, περνώντας από δασωμένες περιοχές κι απ’ τα φαλακρά βουνά κατεβαίνει ζεματιστός; Ποιος δεν έχει εμπειρίες απ’ τις πυρκαγιές, με τα ρέματα που κατεβαίνουν ορμητικά απ’ τα καμμένα βουνά και πλημμυρίζουν και καταστρέφουν τις πόλεις και κάνουν τη γη άγονη απ’ όπου περνούν, συμπαρασύροντας όλα τα θρεπτικά της στοιχεία;
Ύστερα εδώ και αρκετά χρόνια οι επιστήμονες περιβαλλοντολόγοι προειδοποιούν πως σε μερικές δεκαετίες το μεγαλύτερο μέρος της χώρας θα ερημοποιηθεί; Κι αντί συνεχώς να φυτεύουμε δέντρα για να εξουδετερώσουμε ή να ανασχέσουμε αυτόν τον κίνδυνο κάνουμε ακριβώς το αντίθετο για να τον επιταχύνουμε. Δεν είπαμε τίποτε και για την πανίδα και τη χλωρίδα της χώρας μας που και αυτή θα καταστραφεί μαζί με το δάσος.
Αλήθεια πώς θα μας φανεί όταν από αύριο θα βλέπουμε να λιγοστεύει το νερό απ’ τα ποτάμια μας και τις λίμνες μας να αποξεραίνονται ενώ οι ανάγκες μας για νερό θα αυξάνονται, λόγω της αειφόρου παραγωγής που πρέπει να επιτύχουμε για να βγούμε από την κρίση;
Πώς να χαρακτηρίσουμε αυτή την πολιτική της κυβέρνησής μας, που δεν έχει προηγούμενο ούτε στη δική μας ούτε σε άλλη χώρα; Και δυστυχώς είναι το ίδιο εξωφρενική σε όλους τους τομείς της δραστηριότητάς της. Σκοπός της σημερινής εξουσίας είναι να σώσει τη χώρα από την κρίση –που κι αυτό όπως πάει δεν θα το πετύχει– και να την παραδώσει, λεηλατημένη και κατεστραμμένη στον αφανισμό;
Κάποιοι παλιοί γητευτές αυτοσχέδιοι, στα δύσκολα έφταναν στα άκρα. Όταν κάποιο μέλος του σώματος έπασχε και τα γητέματά τους δεν έφταναν να το γιάνουν, το αφαιρούσαν. Αυτό το φαινόμενο πέρασε στην ιστορία απ’ το θυμόσοφο λαό με τις φράσεις: Χέρι πονάει, χέρι κόβει – Μάτι πονάει, μάτι βγάζει. Δεν βλέπω να διαφέρει σε τίποτε από τούτα τα παλιακά εφευρήματα η πολιτική των σημερινών κυβερνητών μας. Μου φαίνεται πως και κάποια βελτίωση έφεραν σ’ αυτά. Το κόβει ό,τι πονάει το επεξέτειναν μέχρι το κεφάλι. Αφού και αυτό πονάει γιατί να μην το κόβουμε; Εμπρός, λοιπόν, να καταδικάσουμε σε θάνατο όλο το έθνος, αφού δεν μας αρέσει ή δεν το βρίσκουμε σωστό και συμφέρον να το σώσουμε από τις συνέπειες του χειμώνα με το πετρέλαιο! Και με το φτωχό μυαλουδάκι τους το είπαν κι το έκαμαν κι όσο κι αν αποδείχτηκε καταστροφική και εγκληματική η απόφασή τους δεν μεταμελήθηκαν…
Ε, όχι κύριοι! Ως εδώ και μη παρέκει! Το παρατραβήξατε το σκοινί. Είστε ανίκανοι, είστε ανάξιοι και εντελώς ακατάλληλοι και απαράδεκτοι για κυβερνήτες. Έχετε προβλήματα με το πετρέλαιο; Να τα βρείτε και να τα λύσετε. Όπου υπάρχει ένα πρόβλημα υπάρχει και μια λύση. Τι απ’ τα δυο συμβαίνει εδώ: Δεν την βρίσκετε ή εμποδίζεσθε να την εφαρμόσετε; Και έχετε τόσους και τόσους ακριβοπληρωμένους συμβούλους! Αν δεν μπορούν να σας βοηθήσουν τι τους θέλετε; Για να μεγαλώνουν το βάρος στους ώμους του λαού;
Όπως και να ’χει το πράγμα, με το πετρέλαιο κάψατε την κάπα μας –κι ας μην είχε ψύλλους– και καήκατε κι εσείς. Μας βάλατε σε φοβερή δοκιμασία, σε κάποιους δε από μας τους πολίτες στερήσατε και τη ζωή. Κι ακόμα δυναμιτίσατε τα θεμέλια του έθνους. Χρειάζεται άραγε να σας πούμε τι κάνουν σε τέτοιες περιπτώσεις αυτοί που τους έμεινε μια στάλα από ελληνικό φιλότιμο και ευθιξία;
