Δεν χρειάζεται να συνωμοτήσει κανείς εναντίον της Ελλάδας. Μπορεί και μόνη της! Το παραμύθι που λέει ότι “το παιγνίδι είναι στημένο”, απαλλάσσει πολλούς από τις ιστορικές τους ευθύνες, αθωώνει ακόμα περισσότερους για τις πολιτικές τους ευθύνες, θυματοποιεί αποπάνω το λαό, γιατί εξουδετερώνει το σθένος του, μολύνει τη σκέψη και το αίσθημά του.
Διότι: Ακόμα κι αν το παιγνίδι ήταν όντως στημένο, αυτός που το λέει μετά πάσης βεβαιότητος βεβαίως, είναι ένοχος της πιο κατασταλτικής επιβουλής. Η λογική λέει ότι, αν λες στον κόσμο μιαν αλήθεια (να θεωρήσουμε εδώ ότι όντως “το παιγνίδι είναι στημένο”, αυτό είναι το θέμα μας) πρέπει να το αποδεικνύεις “με χαρτιά και ντοκουμέντα” για να μη θεωρηθείς μεταφυσικός “απόστολος του Θεού”, ένας καλόγερος που τρομοκρατεί το πόπολο με τα καζάνια της κόλασης. Γιατί αυτά τα δύο δεν διαφέρουν καθόλου μεταξύ τους. Για να μην είσαι λοιπόν κοινός τρομοκράτης ή φονταμενταλιστής καλόγερος, πρέπει να πεις την αλήθεια σου, αλλά την ίδια στιγμή, στον ίδιο τόπο και χρόνο, να δίνεις το αντίδοτο της ασθένειας, όπως κάνει ο γιατρός στον ασθενή του μετά την διάγνωση. Αν δεν έχεις φάρμακο, καλύτερα “να το βουλώσεις το ρημάδι”. Καθότι, αν το πετάς σαν πυροτέχνημα και, αποπάνω, γελάς ειρωνικά ή απαξιωτικά με όσους – καθώς λες – είναι μπουμπούνες και δεν κατανοούν την “σοφία” σου, τι άλλο είσαι από ένα “περιθώριο που περπατάει”…
Εδώ που τα λέμε… βαρέθηκα αδερφέ να μου φωνάζει ο ένας από δω κι ο άλλος από κει “ξύπνα μαλάκα Έλληνα” και να εννοεί ότι πρέπει να κρεμάσω τους πολιτικούς στο Σύνταγμα και τους δημοσιογράφους στο Γουδή για να είμαι εντάξει με τη συνείδησή μου. Αυτή η αριστεροδέξια ξινίλα (είναι το πιο αθώο που μπορεί να πει κανείς δημοσίως) αυτή η εμετίλα που πότισε το λαό μέχρι το μεδούλι του, απειλεί να δηλητηριάσει την καθημερινότητά μας, ορίστε, διοχετεύει δηλητήριο του φιδιού στο αίμα της κοινωνίας, τη σκοτώνει αργά κι αργόσυρτα, καρκινικά.
Ας το πάρουμε αλλιώς:
Από ποιον πείθεται αυτός ο λαός; Η πλειοψηφία του δηλαδή… να μην τα ισοπεδώνουμε όλα… η πλειοψηφία όμως που βγάζει κυβερνήσεις, να μην το ξεχνάμε… από τι συγκινείται λοιπόν αυτός ο λαός; Ποια είναι τα αρχέτυπά του; Τα πρότυπά του, τα είδωλά του ντε…
Ας μην τα περιγράψουμε καλύτερα γιατί θα γίνουμε κακοί.
Θα πούμε όμως ότι η πλειοψηφία του λαού (που βγάζει κυβερνήσεις) δεν ανατριχιάζει από το αριστουργηματικό Ηπειρώτικο μοιρολόι που τραγουδάει ο Δημήτρης Υφαντής. Με τον ίδιο τρόπο δεν συγκινείται από ένα λογοτεχνικό ή ένα θεατρικό έργο. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μένει ασυγκίνητη, ενίοτε δε και εχθρική, μπροστά στην αλήθεια που θα τολμήσει να εκστομίσει ένας πολιτικός.
Έχουμε θέμα. ΔΕΝ υπάρχει ελπίδα να γίνει κάποτε κράτος αυτό το κράτος… Και ΔΕΝ χρειάζεται να συνωμοτήσει κανείς εναντίον της Ελλάδας για να χαθεί η πατρίδα, φτάνει που μπορούμε να σκάψουμε τον λάκκο μας οι ίδιοι, φτάνει που ανοίγουμε τον λάκκο πρόθυμα ο ένας του άλλου… Τι παναπεί “το παιγνίδι είναι στημένο” κύριε; Από ποιους; Χρειάζονται οι ΞΕΝΟΙ για “να το στήσουν”; Εμείς οι ίδιοι δεν φτάνουμε τάχα; Δηλαδή… αν το παιγνίδι ρε παιδί μου ΔΕΝ ήταν στημένο… αν το κράτος μας ήταν ελεύθερο… Να μας πει κάποιος: Χρειαζόταν να συνωμοτήσουν κατά της Ελλάδος οι Ευρωπαίοι το 1824 ή έφτανε που σκοτώθηκαν μεταξύ τους οι καπεταναίοι (οι ίδιοι εκείνοι που την ελευθέρωσαν) για το ποιος θα τσεπώσει το πρώτο δάνειο της χώρας; Χρειαζόταν να μας επιβουλεύονται οι ξένοι για να ηττηθούμε το 1897; Και, για να έρθουμε στο σήμερα, χρειαζόταν να συνωμοτούν οι μασόνοι εναντίον της Ελλάδος ή φτάνει που χτίζει το νέο κομματικό του κράτος ο Σύριζα, όπως ακριβώς έκαναν ΚΑΙ οι προηγούμενοι; Οι ξένοι τάχα έλεγαν στους προηγούμενους, οι ξένοι λένε τώρα και στον Σύριζα να στήσουν το κομματικό τους κράτος και να διορίσουν στις Επιτροπές τους αφισοκολλητές τους; Δεν το κάνουν τα κομματικά επιτελεία, ε; Κανένας από μας δεν θέλει διορισμό, ε; Οι Αμερικάνοι είπαν στον Σύριζα να χτίσει ΚΑΙ αυτός το κομματικό του κράτος, ε; Οι Αμερικάνοι φταίνε που η χώρα τσαλαπατάει την αξιοκρατία και στη θέση των ευφυών τέκνων της αξιοποιεί τους αφισοκολλητές των κομμάτων;
Σα δε ντρεπόμαστε…
Για να μην κουραζόμαστε άδικα: Λέγονται πράγματα που δεν στέκουν. Και, το χειρότερο, τα πιστεύει ο λαός. Όλως τυχαίως αυτοί οι κακόγουστοι αστικοί μύθοι παρηγορούν το λαό, τον ναρκώνουν, μετά βέβαια τον απογοητεύουν, ύστερα ξεχνιούνται για να έρθουν στη θέση τους άλλοι. Νέοι μύθοι. Εξ ίσου αφελείς όπως οι παλιοί… Οι αστικοί μύθοι ευθύνονται για την κατάσταση που αποτυπώνεται σε ειδικές έρευνες. Τα ευρήματα είναι σεισμικής ισχύος: Οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τα πολιτικά κόμματα σε ποσοστό 92%, τη Βουλή σε ποσοστό 83%, την κυβέρνηση σε ποσοστό 82% και τις περιφερειακές αρχές σε 82%. Επίσης οι πολίτες εκφράζονται αρνητικά για την τηλεόραση σε ποσοστό 80%, για τον γραπτό Τύπο σε ποσοστό 65% και για το ραδιόφωνο σε ποσοστό 61%.
Λοιπόν, εάν ο κόσμος δεν φτάσει στην Λογική, όσο η μάζα θα συνεχίσει να τρέφεται με βουκολικούς μύθους, ενίοτε όμως επικίνδυνους, τίποτα καλό δεν θα δει κανένας μας, ούτε η χώρα, όσο και να στύψει την κεφάλα του ο άριστος… Ακόμα και τη ζωή του να θυσιάσει για το λαό, προδότη θα τον πούνε κι έτσι θα γράψουν στον τάφο του…
