Μπορεί η Εθνική να μην έκανε ακριβώς αυτό που έπρεπε στα πρώτα δύο παιχνίδια του EURO, ωστόσο η εμφάνισή της στο τρίτο παιχνίδι με την Ρωσία απέδειξε ότι η ψυχή του Έλληνα είναι ζηλευτή από όλους. Η… τραγική ειρωνία όμως είναι ότι αντίπαλος της Εθνικής στα προημιτελικά είναι η Γερμανία. Η χώρα στην οποία η πλειοψηφία των Ελλήνων ρίχνει ευθύνες για το μνημόνιο και την σημερινή κατάσταση της χώρας. Πλέον οι ποδοσφαιριστές της Εθνικής το θέλουν ή όχι έχουν μετατραπεί σε πολιτικούς εκπροσώπους της χώρας στην Ευρώπη…
Τα σχόλια του Ευρωπαϊκού Τύπου που στάθηκαν στην επιτυχία της Εθνικής ομάδας αναφερόμενα στην ανικανότητα των πολιτικών της χώρας φαίνεται πως… έχουν πέραση και στο εσωτερικό της Ελλάδας. Τώρα που αντίπαλος της Εθνικής θα είναι η Γερμανία, όλοι ζητούν «εκδίκηση» εντός του αγωνιστικού χώρου. Θα μπορέσουν όμως οι Έλληνες παίκτες να σηκώσουν αυτό το βάρος;
Η Εθνική Ελλάδος πήρε τελικά αυτό που ήθελε από τον Πρώτο Όμιλο του EURO και τα λογοπαίγνια με την… παραμονή της Ελλάδας στο EURO έδιναν κι έπαιρναν στις μεγάλες εφημερίδες των Ευρωπαϊκών χωρών. Οι Έλληνες ποδοσφαιριστές αν και παρουσιάστηκαν μουδιασμένοι στα πρώτα ημίχρονα των δύο πρώτων αγώνων δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό να παλεύουν για να χαρίσουν «ένα χαμόγελο στους συνανθρώπους μας που περνάνε δύσκολες ώρες». Υπόσχεση που είχαν δώσει πριν την εκκίνηση των τελικών του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και τελικά τήρησαν με το παραπάνω.
Στο πρώτο παιχνίδι η Εθνική μας βγήκε στο δεύτερο ημίχρονο με την πλάτη στον τοίχο. Κόντρα στους γηπεδούχους και διοργανωτές Πολωνούς (οι οποίοι είχαν όλο το γήπεδο μαζί τους), κόντρα στον απαράδεκτο διαιτητή και στον κακό της εαυτό κατάφερε να ισοφαρίσει έχοντας αριθμητικό μειονέκτημα. Σα να μην έφτανε αυτό, οι Έλληνες ήταν έτοιμοι να «φάνε σίδερα» και πήγαν να ολοκληρώσουν την ανατροπή με το πέναλτι και την κόκκινη κάρτα που κέρδισε ο Σαλπιγγίδης. Άσχετα αν ο Καραγκούνης άκουσε τα εξ αμάξης για το χαμένο πέναλτι άξιζαν πολλά μπράβο για την Εθνική, αφού πάλεψε ένα σίγουρα χαμένο παιχνίδι.
Στο δεύτερο παιχνίδι οι Έλληνες παίκτες ήταν ακόμη χειρότεροι. Το πρώτο δεκάλεπτο ήταν ίσως από τα πιο τραγικά των τελευταίων ετών, αφού η Τσεχία σκόραρε δύο φορές και πήρε σοβαρό προβάδισμα από νωρίς. Παρόλα αυτά όμως η Εθνική ισορρόπησε το παιχνίδι. Πίεσε ψηλά, έπαιξε αυτό που μπορούσε. Έβγαλε δύναμη και ψυχή στο παιχνίδι της. Και κατάφερε να μειώσει, έχοντας παράλληλα ευκαιρίες να ισοφαρίσει. Οι ευθύνες του Σάντος πολλές. Αλλά η ψυχή όσων αγωνίστηκαν ήταν τέτοια που δύσκολα μπορούσε κάποιος να βγει την επόμενη μέρα και να κράζει τους διεθνείς.
Το τρίτο παιχνίδι ήταν αυτό που ταίριαζε στην φιλοσοφία όλων μέσα στην ομάδα. Ένα παιχνίδι – τελικός. Ένα παιχνίδι που ξέρεις ότι αν το χάσεις θα ακούσεις πολλά. Ένα παιχνίδι τύπου νοκ άουτ. Η Ελλάδα ως συνήθως ανταποκρίθηκε εξαιρετικά και κατάφερε αυτό που πολλοί είχαν ξεγράψει. Οι Έλληνες διεθνείς κοίταξαν στα μάτια την υπερδύναμη που ακούει στο όνομα Ρωσία και έκαναν το… θαύμα τους. Ο Καραγκούνης πήρε το «αίμα του πίσω», την ίδια ώρα που ο Κυριάκος Παπαδόπουλος έκανε… τα δικά του στην επιθετική γραμμή της Ρωσίας που είχε εκνευριστεί απεριόριστα. Η ψυχή όλων όμως ήταν τέτοια που ακόμη κι αν τελικά η Εθνική είχε αποκλειστεί από το EURO δεν θα υπήρχαν παράπονα, εκτός από τους κολλημένους «προπονητές» του καφενείου.
Τα χαμόγελα ήρθαν ξανά στα χαμόγελα των διεθνών και πλέον η Γερμανία καλείται να ξεπεράσει το «μικρό, αλλά επικίνδυνο εμπόδιο» της Ελλάδας. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δηλώσεις όλων των Γερμανών υποδεικνύουν έναν σεβασμό στους Έλληνες, αλλά και έναν μικρό φόβο για τυχόν αποκλεισμό! Αυτό πάντως είναι καλύτερο από την υπεροψία, με την οποία είδε το παιχνίδι η Ρωσία και φυσικά στο τέλος το πλήρωσε.
Κροατία, Πολωνία και Ρωσία είναι μερικές από τις (πρόσφατες) ομάδες που είδαν το παιχνίδι με τους Έλληνες με υπεροψία, αλλά τελικά η υπεροψία ήταν μαχαιριά στο φιλότιμο των Ελλήνων που είχαν να αποδείξουν πολλά στους αντιπάλους τους.
* Το είχαμε γράψει και πριν δύο εβδομάδες σε τούτες εδώ τις γραμμές: «Ο “βατός” όμιλος της Εθνικής είναι ένα στοιχείο που δίνει έξτρα κίνητρο, ενώ υπάρχουν σενάρια διασταύρωσης της Ελλάδας με την Γερμανία, όπου εκεί θα αλλάξουν τα… κίνητρα. Το αίσθημα της “εκδίκησης” θα είναι κυρίαρχο στο παιχνίδι των διεθνών, γιατί μας αρέσει ή όχι, η πολιτική, η ιστορική και η οικονομική ζωή της χώρας συνδέεται με τα κίνητρα των αθλητών για διάκριση σε μία διοργάνωση».
[box type=note color=white]
Να που υπάρχει λύση…!
Ο Παναιτωλικός εδώ και περίπου 2 μήνες βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Μην γνωρίζοντας σε ποια κατηγορία θα παίζει. Μην γνωρίζοντας τι διοίκηση θα έχει. Αν τελικά θα καταφέρει να διατηρηθεί στις επαγγελματικές κατηγορίες. Και γενικότερα ερωτηματικά που βασανίζουν όλους τους Παναιτωλικούς φίλους, μέσα σ’ όλα τα δικά τους οικονομικά προβλήματα. Ο Ερασιτέχνης φάνηκε πως δεν κατάφερε να βρει λύση, αφού οι τοπικοί φορείς δήλωσαν ανίσχυροι να στηρίξουν μία τέτοια προσπάθεια σε τέτοιες εποχές.
Και ξαφνικά, εντελώς από το πουθενά, ο Πανουργιάς Παπαϊωάννου δηλώνει σοβαρό ενδιαφέρον για τον Παναιτωλικό. Ο Έλληνας επιχειρηματίας έρχεται στο Αγρίνιο, συζητά με τον Κωστούλα και παίρνει δέκα μέρες διορία από τον απερχόμενο πρόεδρο του Παναιτωλικού να συζητήσει τους όρους με τον αδερφό του και να ανακοινώσει την απόφασή του στη συνέχεια.
Οι δύο άντες εξάλλου περιμένουν τις εξελίξεις για τις αδειοδοτήσεις, αφού ο μεν Κωστούλας θα μπορέσει να πουλήσει ακριβότερα αν η ομάδα είναι στην Α Εθνική, ενώ ο δε Πανουργιάς θα αγοράσει φθηνότερα και σαφώς θα χτίσει την ομάδα με χαμηλότερο μπάτζετ αν αυτή τελικά αγωνίζεται στην Β Εθνική.
Και στο τέλος όλα αυτά, όλα όσα προηγήθηκαν το προηγούμενο δίμηνο που οδήγησαν το 90% των ποδοσφαιριστών στην έξοδο παίρνουν άλλη τροπή. Ο Φώτης Κωστούλας με δήλωσή του στο επίσημο σαιτ της ΠΑΕ αναθεωρεί την άποψή του (εμμέσως πλην σαφώς) και ζητά την στήριξη του Αγρινιώτη και Αιτωλοακαρνάνα φιλάθλου για να διατηρηθεί ο Παναιτωλικός σε τροχιά που θα τον φέρει σε μία καλή θέση ανάμεσα στις πρώτες 8 ομάδες της χώρας.
Πολλοί είπαν ότι η ανακοίνωση αυτή είναι δήλωση «παραμονής». Εμείς θα προσθέσουμε ότι είναι και δήλωση (οικονομικής και ψυχολογικής) «στήριξης». Θα μπορούσε δηλαδή ο Φώτης Κωστούλας με λίγα λόγια να λέει ότι ζητάει συνεργάτες για την διοίκηση της ομάδας. Και ότι ζητάει την στήριξη που είχε από τον κόσμο την περασμένη χρονιά. Γιατί η οικονομική στήριξη του Παναιτωλικού φιλάθλου την χρονιά του 2011-2012 ήταν εξαιρετικά μεγάλη. Είτε μέσω διαρκείας, είτε μέσω χορηγιών κλπ κλπ.
Εξάλλου ένα μοντέλο λαϊκής βάσης με τον Κωστούλα πρόεδρο και τοπικούς επιχειρηματίες να στηρίζουν όσο μπορούν θα ήταν ιδανικό, αφού ο Κωστούλας δεν θα χρειαζόταν πλέον να τα βάζει όλα από την τσέπη του και ο Παναιτωλικός να έχει μία ισχυρή διοίκηση που θα αποτελείται από φιλόδοξους επιχειρηματίες και φυσικά τον ίδιο του τον κόσμο…
Τώρα κατά πόσο θα γίνει αυτό είναι άγνωστο, αλλά το σίγουρο είναι ότι η δήλωση του Κωστούλα μας προδιαθέτει για μία τέτοια ΝΕΑ διοίκηση στον Παναιτωλικό.[/box]
