Το φινόκιο ανήκει στη οικογένεια apiaceae (umbelliferae). Η ρίζα είναι λευκή και διεισδύει σε μεγαλο βάθος και ο βλαστός είναι όρθιος, πράσινος και κυλινδρικός. Το βασικό μερος του φυτού είναι το κατώτερο μερος του, το οποιο αποτελεί τον ψευδοβολβό του φινόκιου και ουσιαστικά πρόκειται για παχύνσεις των φυλλων στην βαση τους. Τα άνθη είναι μικρά και οι καρποί είναι διαμέτρου 5 χιλιοστών, επιμήκη με αποχρώσεις του πράσινου και του φωτεινού γκριζοκαφέ.
Απαιτεί ζέστη και είναι φυτο μεγάλης ημέρας. Καθε τμήμα του φυτού αποτελείται απο γλυκά, αρωματικά ελαια. Εκτός απο τον βολβό, ακόμα και το φύλλωμα είναι εδώδιμο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την διακόσμηση ζεστών και κρύων πιάτων. Εξαιτίας της μεγάλης περιεκτικότητας σε ανεθόλη, χρησιμοποιείται για δυνατά και μή ποτά. Επιπλέον χρησιμοποιείται ως ρυθμιστής της όρεξης, βελτίωσης του γαστρεντερικού σωλήνα καθως επίσης και ως διουρητικο. Η αρωματοποιία δείχνει ενδιαφερον για το συγκεκριμένο φυτό. Εκτός απο την σάχαρη, περιέχει σημαντικές ποσότητες απο Ρ, βιταμίνες Α,Β1,Β2,Β5,Β6,C. Το καροτένιο και η βιταμίνη C είναι επίσης σε σημαντικές ποσότητες.
Το φυτό κυρίως καλλιεργείται για τον βολβό του ο οποιος και χρησιμοποείται στην μαγειρική. Τα φύλλα και οι ρίζες μπορουν επίσης να καταναλωθούν φρεσκοι ή αποξηραμένοι.
Εδαφικες Απαιτήσεις
το φινόκιο αναπτύσσεται σε καλά αποστραγγιζόμενο εδαφος με ΡΗ απο 5,5-6,8. Η μεταφύτευση ή η σπορά θα πρέπει να γίνεται σε ηλιόλουστη τοποθεσία για καλύτερα αποτελεσματα. Επειδή προκειται για μεσογειακή καλλιεργεια, αναπτύσσεται ώς ετήσιο φυτό. Αντέχει σε ελαφριούς παγετούς αλλα δεν φτάνει το μέγιστο των αποδόσεων όταν επικρατούν χαμηλές θερμοκρασίες κατα την ωρίμανση.
Υπάρχουν περίπου 200 σποροι ανα γραμμάριο.
Σπορά
Προκειμενου να βλαστήσουν οι σποροι, αυτοι σπερνονται σε αποστασεις 18 εκατοστά μεταξύ των γραμμων και 6 -12 εκατοστά επι της γραμμής. Πολλοι καλλιεργητες σπερνουν τρείς σπορους σε τρυπα στο εδαφος και αφού βλαστήσουν, κρατάνε το πιο ζωηρο σπορόφυτο. Μετα την σπορά, οι σποροι σκεπάζονται με χωμα και σε πάχος0,5-1εκατοστά. Η καλύτερη εποχή σποράς είναι αρχες άνοιξης μεχρι και το φθινοπωρο και αφου έχει παρέλθει ο κίνδυνος οψιμου παγετού. Εάν ακολουθηθεί η πρακτική της μεταφύτευσης, οι σποροι σπερνονται σε σπορεία και εν συνεχεία μεταφυτεύονται στο χωράφι σε 1,5 περιπου μήνα. Προσοχή ωστοσο θα πρεπει να δοθεί στον βολβό ο οποιος δεν αντέχει ουτε τις χάμηλες θερμοκρασίες, ουτε την υπερβολική ποσοτητα νερου και φυσικά ουτε την μικρή φωτοπεριοδο. Η σπορά μπορεί να γίνεται και καθόλη την διάρκεια του καλοκαιριου. Η μεταφύτευση πρέπει να γίνεται οταν τα σποροφυτα αποκτήσουν 5 εκατοστά ύψος, μετά απο 4-6εβδομάδες απο την σπορά. Τα φυτά μπορούν να αποκτήσουν υψος ακόμα και 60εκατοστών ανάλογα με την ποικιλια.
Ποικιλίες
Όσον αφορά τους βολβούς, η σπορά μέσα καλοκαιριού εχουν περισσότερες ευκαιρίες να αποκτήσουν μεγάλους και χυμώδεις βολβους . ποικιλίες που υπάρχουν είναι η zefa fino, montebianco, orion, victorio.
Καλλιέργεια
Πλούσια και καλά αποστραγγιζομενα εδαφη , τα οποια ποτίζονται τακτικά και σχετικά χαμηλες θερμοκρασίες, οδηγούν σε ποιοτικούς βολβους. Πριν απο τη σπορά όσο και την μεταφυτευση, η προσθήκη οργανικής ουσίας βοηθάει στην μεγιστοποίηση των αποδόσεων. Το φυτό δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε θρεπτικά συστατικά χρείαζεται ωστόσο άζωτο για την αναπτυξη του φυλλώματος ενω πρίν την σπορά, εφαρμόζεται η προσθήκη καλά χωνεμένης κοπρίας. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην καταπολέμηση των ζιζανιών , η καταστροφή των οποίων , συνίσταται να γίνεται με σκαλίσματα. Επίσης θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός οτι το κατώτερο μέρος του φυτού οπου και σχηματίζεται ο ψευδοβολβός, θα πρέπει να παραμένει μεσα στο έδαφος προκειμένου αυτός να παραμείνει λευκός.
Συγκομιδή
Η συγκομιδή στο μάραθο γίνεται τμηματικά με το χερι όταν τα φυτά έχουν αποκτήσει ύψος 45 εκατοστά ή γίνεται μόνο κοπή των φυλλων. Τα φύλλα του μάραθου δεν διατηρούνται για μεγάλο χρονικο διάστημα εντός ψυγείου ενώ ο ψευδοβολβός αντέχει περισσότερο.
