Πριν τις εκλογές, το άκουγες παντού: “Τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί;”. Το έλεγαν πολλοί, επειδή πίστευαν ακράδαντα ότι με τα μνημόνια “είχαμε πιάσει πάτο”. Κι όποια απάντηση να έδινε ο ψαγμένος στον αμετροεπή, δε μπορούσε να είναι πειστική! Εβδομήντα μέρες μετά τις εκλογές, ο κόσμος είναι μουδιασμένος. Η τελευταία του ελπίδα για κάτι καλύτερο αποδείχτηκε φρούδα. Και κάτι χειρότερο: Υπάρχει ορατός κίνδυνος να συμβεί όντως το χειρότερο. Για ν’ ακριβολογούμε: Το χειρότερο του χειροτέρου. Και θ’ αποδειχτεί σε λίγο πέραν πάσης αμφιβολίας ότι όντως υπήρχε κάτι πολύ χειρότερο από κείνο που ζούσαμε πέντε χρόνια τώρα…
Ο κόσμος μένει βουβός, δεν αντιδρά. Τουλάχιστον ακόμα. Πού να πάει τώρα; Να πει τι; Ακούει με κρυφή απόγνωση τα τηλεοπτικά δελτία που μοιάζουν με τα “Επίκαιρα” της χούντας του Παπαδόπουλου, για όσους τα θυμούνται, εξηντάρηδες και πάνω βέβαια… Προτού το θεωρήσετε υπερβολή, ακούστε το επιχείρημα: Την ώρα που ολόκληρος ο Ευρωπαϊκός και ο Αμερικανικός Τύπος, ο ηλεκτρονικός και ο έντυπος, ειδοποιεί καθημερινά με πρωτοσέλιδα το παγκόσμιο κοινό για επικείμενη κατάρρευση της Ελλάδας, στη ΝΕΡΙΤ, ας πούμε, ξεκινάει το Δελτίο έτσι: “Με θετικό πρόσημο συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις της Αθήνας με τους θεσμούς…”. Ενώ στο Sky, το θέμα της οικονομικής ασφυξίας απ’ την οποία απειλείται άμεσα η χώρα, μπαίνει ως δεύτερο θέμα! Πρώτο θέμα (επί ημίωρο, παρακαλώ) η απόδραση της Βίκυς Σταμάτη…
Πλην της μαύρης εκείνης εποχής των χουντικών “Επικαίρων”, ποτέ στη διάρκεια της μεταπολίτευσης η δημοσιογραφία δεν είχε πάρει τη μορφή κατσίκας που μηρυκάζει τη βοσκή της. Και να σκεφτείς, ότι, αυτή τη φορά, δεν το κάνει για τα λεφτά! Η “κυβερνώσα αριστερά” δεν έκαμε καμία συναλλαγή με τα media. Αλλά… τότε; Γιατί;
Μα… επειδή βγήκε στην επιφάνεια το Υπαρξιακό Πρόβλημα του Ελληνικού Τύπου. (βλ. και άρθρο: “Οι νταβατζήδες του Καραμανλή, του Παπανδρέου, του Σαμαρά και του Τσίπρα – Το μέγιστο πολιτικό πρόβλημα”). Μεγάλες εφημερίδες και κανάλια είναι έτοιμα να βάλουν λουκέτο. Όπου νά ‘ναι κλείνουν… Αν δεν πάρουν έκτακτη βοήθεια από τον ευεργετημένο πρωθυπουργό, τον νεότερο της νεοελληνικής Ιστορίας, τα “Μεγάλα Μέσα” δεν έχουν καμία ελπίδα επιβίωσης… Καμία. Ο μηρυκασμός της κυβερνητικής εκδοχής ξεκινάει από την επιθανάτια αγωνία των Μέσων Ενημέρωσης και φτάνει στη συντήρηση των δημοσκοπικών ποσοστών που απολαμβάνει – καταχρηστικά πια – η νέα κυβέρνηση. Ο κόσμος “στηρίζει” τον Σύριζα από απόγνωση, επειδή δεν έχει αποκούμπι, όχι γιατί πιστεύει στα καμώματα των ανοήτων που “μαθαίνουν μπαρμπέρηδες στου κασίδη το κεφάλι”.
Ως πότε όμως;
Ως πότε… γιατί… τα μαύρα σύννεφα συσσωρεύονται απειλητικά πάνω απ’ τα κεφάλια μας!
Λοιπόν, εδώ που φτάσαμε, θα ήταν αντιδεοντολογικό να ξεχάσουμε ότι η συγκυβέρηση Τσίπρα – Καμμένου είναι εκλεγμένη Δημοκρατικά και νομιμοποιείται να κάνει όχι μόνο αυτά που κάνει, αλλά κι εκείνα που υποσχέθηκε να κάνει και, παρά τις προεκλογικές διαβεβαιώσεις, δεν μπορεί να τα κάνει! Κατά συνέπεια, ό,τι προκύψει από αυτήν την σοφή επιλογή του Ελληνικού λαού, πρέπει να είναι σεβαστό. Κούγκι; Κούγκι! Κάναμε λάθος που σε προηγούμενο άρθρο μας διαμαρτυρηθήκαμε για την εξαγγελία του Υπουργού Εθνικής Αμύνης. Ζητούμε ταπεινά συγγνώμη από τον κ. Καμμένο. Κούγκι, κύριε! Κούγκι. Κι όποιον πάρει ο χάρος…
Έτσι που λες, πατριώτη!
Εμείς, εδώ, τώρα, ετοιμαζόμαστε για να υποδεχτούμε στωικά τα χειρότερα που δεν ήρθαν ακόμα. Φορέσαμε το πιο γλυκό μας χαμόγελο, ανασύραμε από το σεντούκι τις πιο αισιόδοξες σκέψεις, καλλιεργήσαμε στη γλάστρα του μπαλκονιού τα πιο ευγενή μας αισθήματα. Δε γογγύζουμε. Δεν έχουμε δικαίωμα να γογγύζουμε, κύριε… Έχουμε υποχρέωση να σεβαστούμε την δημοκρατική απόφαση του Ελληνικού λαού, άρα να σεβαστούμε την απόφαση της λαοπρόβλητης συγκυβέρνησης.
Κι ακούμε τον Σκουρλέτη να νίπτει τας χείρας του ως Πόντιος Πιλάτος και να λέει (όχι μόνο αυτός) ότι “αθώος ειμί από του αίματος τούτου, υμείς όψεσθε”. Οι Ευρωπαίοι φταίνε που η Ελλάδα θα γυρίσει στο 1900. Οι δανειστές φταίνε που δεν μας έδωσαν λεφτά για να πληρώσουμε τα δάνεια που μας έδωσαν. Θέλουν μεταρρυθμίσεις, λέει, για να εξασφαλίσουν την αποπληρωμή των δανείων, αλλιώς, πάπαλα… Λοιπόν, αυτό ήταν παγίδα που έστησε η προηγούμενη κυβέρνηση στην τωρινή, ήταν μια αισχρή συνωμοσία εναντίον του Αλέξη Τσίπρα, την έστησαν οι πιο αντιδραστικές δυνάμεις της Ευρώπης σε συνεργασία με ντόπιους λακέδες του διεθνούς κεφαλαίου για να μη μπουν αριστερές ιδέες και σε άλλους λαούς της Νότιας Ευρώπης…
“Κούνια που τους κούναγε”!
Έτοιμοι τώρα να ζήσουμε τα επόμενα δέκα χρόνια περήφανα, χωρίς ηλεκτρικό, ίσον χωρίς τηλεόραση, ψυγείο και πλυντήριο, χωρίς ασανσέρ (από τις σκάλες κύριε, ναι, από τις σκάλες, γυμναστικούλα, σκούριασες) χωρίς τηλέφωνο (σταθερό ή κινητό), χωρίς υπολογιστή, χωρίς facebook γαμώτη μου, χωρίς Ι.Χ. χωρίς διακοπές (σας τρομοκρατώ μήπως;) χωρίς ψωμί, πατριώτη. Χωρίς souvlaki. Ναι, χωρίς σουβλάκι! Διότι από τους 300.000 τόνους χοιρινό που καταναλώνουμε τώρα, εισάγουμε τους 190.000 τόνους από τη Δανία, τη Γερμανία και την Ολλανδία, μόνο τους 110.000 τόνους παράγουμε. Περιττό να σημειώσω ότι αυτοί οι 110.000 τόνοι δε φτάνουν ούτε για τον Πάγκαλο. Μετά την περήφανη απάντηση του Καμμένου στις Δυνάμεις Κατοχής, μετά το Νέο ΟΧΙ του Μεταξά – Τσίπρα, σιγά που θα γονατίσουμε στους Γερμανοτσολιάδες αν δεν φάμε Γερμανικά γουρούνια… Εμείς, κύριε, είμαστε σε θέση να τραφούμε ακόμα και με βρούβες. Δε μας ξέρεις καλά, κύριε Σόιμπλε. Δεν ξέρεις τι παναπεί αθάνατη Ελληνική ψυχή. Θα πάρει ο καθένας ένα δικέλι στον ώμο και θα πάει να σκάψει τον κήπο του στο χωριό. Ξυπόλητος; Ξυπόλητος ρε! Σιγά μη φοβηθούμε τα φιδάκια, τις οχιές, τις δεντρογαλιές, τους λουρίτες, τις σαϊτούρες και τους σκαρπιάδες που μας την έχουν στημένη… Θα φτιάξουμε κοτέτσι για να τρώμε λευκό κρέας, όχι που γεμίσαμε χοληστερίνη με τα χοιρινά της Δανίας και της Ολλανδίας, κοτόπουλο, κύριε, και κατσίκες, να πίνουμε γάλα της προκοπής, να ψήνουμε τρυφερό κατσικάκι το Πάσχα…. Εμείς, για να ξέρεις, κυρία Μέρκελ, για την περηφάνια και την αξιοπρέπειά μας, δεν έχουμε κανένα δισταγμό να ζήσουμε στο μισογκρεμισμένο σπίτι του παππούλη, στο χωριό. Σιγά μην κωλώσουμε που δεν έχει τουαλέτα και πρέπει να πάμε πέρα στην πεζούλα τη νύχτα με το φακό, νόμιζες ότι θα μας τρομάξει το χιόνι, η βροχή και τ’ αγιάζι, σου ξαναλέω: “κούνια που σε κούναγε” σπορά του Χίτλερ!
Έτσι που λέτε, αγαπητοί αναγνώστες!
Έτοιμοι για όλα αυτά, και για άλλα τόσα ακόμα, δεν έχουμε κανένα φόβο για χρεοκοπία, ούτε για επιστροφή στη δραχμή. Αντιθέτως. Ετοιμαζόμαστε για μεγάλο γλέντι. Τη μεγάλη μέρα που θα γυρίσει η χώρα στην αγαπημένη δραχμή, θα μαζευτούμε στην πλατεία να ψήσουμε όλοι μαζί και να χορέψουμε τσάμικα με το θεϊκό κλαρίνο του Αριστόπουλου. Θα είναι η μέρα απελευθέρωσης του έθνους από τις Δυνάμεις Κατοχής. Θα ψήσουμε τα τελευταία αρνιά Βουλγαρίας, αλλ’ αυτό είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Διότι εμείς, κύριε Ντάισελμπλουμ, είμαστε απόγονοι των αθάνατων Πολιορκημένων του Μεσολογγίου, είμαστε σε θέση να φάμε ακόμα και ποντίκια, αν χρειαστεί, αρκεί να κρατήσουμε όρθια την περηφάνια μας. Κι όπως είπε ο Μέγας Στρατούλης ανήμερα των Βαΐων στο Μεολόγγι, “ξέρουμε να κάνουμε ηρωικές εξόδους”.
Κι αν θέλουν οι Τούρκοι το μισό Αιγαίο, ας κοπιάσουν. Θα τους κάνουμε κεφτεδάκια να τραφεί κι ο πειναλέος αδέσποτος Αζόρ, κρίμα απ’ το Θεό το σκυλάκι! Όσο για τους Σκοπιανούς που θέλουν τη Μακεδονία μέχρι τη Θεσσαλονίκη και τους Τσάμηδες που θέλουν την Ήπειρο μέχρι την Αμφιλοχία, θα δουν “πόσα απίδια πιάνει ο σάκος” άμα τα βάλλουν με τον περήφανο Ελληνικό λαό. Με τα νύχια θα πολεμήσουμε, αδέρφια. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Ζήτω ο Στρατούλης. Ο Θεός της Ελλάδας είναι μεγάλος, βοήθειά μας…
