Warning: chmod(): Operation not permitted in /home/545817.cloudwaysapps.com/bqgtemsqzq/public_html/wp-admin/includes/class-wp-filesystem-direct.php on line 173
Τι έγιναν οι μεγάλες ιδέες; - AgrinioVOICE.gr

Τι έγιναν οι μεγάλες ιδέες;

asimos

Νικόλας Άσιμος: «Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο»

Το 1974 και τα χρόνια που ακολούθησαν, βγαλμένοι από το γύψο της δικτατορίας, αναζητούσαμε τις μεγάλες ιδέες που θα κάλυπταν το ψυχικό κενό που, ως νέους τότε, μας βασάνιζε. Ο Έλληνας που γεννήθηκε μετά το 1981, όσο και να παλεύει σήμερα να κρίνει με αντικειμενικότητα την καταραμένη γι’ αυτόν «γενιά του πολυτεχνείου», δεν θα μπορέσει να καταλάβει τίποτα, επειδή τα βιβλία που έπρεπε να γραφούν για τότε, δεν γράφηκαν ακόμα!

Συνοπτικά: Οι μεγάλες ιδέες που συγκινούσαν τότε τους νέους, ήταν οι σοσιαλιστικές. Η δεξιά είχε ανεχτεί τη δικτατορία, όταν δεν είχε συνεργαστεί κιόλας μαζί της, για παράδειγμα, στις κοινότητες, τους Δήμους και τις Νομαρχίες. Ήταν λοιπόν ένοχη για ό,τι συνέβη.

Πού θα στρεφόταν ο νέος για να πάρει απαντήσεις; Ε, μονόχνωτα στον σοσιαλισμό! Οι ιδέες του οποίου φάνταζαν οι μόνες δίκαιες. Τα πανεπιστήμια έγιναν εκκολαπτήρια της επανάστασης. Εκπαιδευμένοι από τον μονοδιάστατο θρησκευτισμό οι νέοι δεν θα προσέκρουαν σε καμία δυσκολία προσχωρώντας στο ακριβώς αντίθετο. Δεν είχαν τα εφόδια να διακρίνουν ότι η μονοδιάστατη θεώρηση του σοσιαλισμού δεν διέφερε καθόλου από εκείνη της θρησκείας. Ήταν ο ίδιος μηχανισμός σκέψης! Ματαίως διαβάζαμε τον Έριχ Φρομ που το ανέλυε! Α, μπα! Τον θεωρούσαμε «όργανο της συντήρησης»! Εμείς λατρεύαμε τον Μαρκούζε, αλλά και τον Πωλ Σουήζι, τον Σαρτρ, εκτός φυσικά από τους μεγάλους επαναστάτες, τη Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον θρυλικό Τσε. Οι διαφοροποιήσεις από παρέα σε παρέα είχαν εσωτερικό χαρακτήρα, ο ευρύτερος χώρος εθεωρείτο «δικός μας», άρα το μέγα ζητούμενο που «έπαιζε» μέχρι ακόμα και τα τέλη της δεκαετίας του ’80, ήταν η συνεργασία όλων των αριστερών δυνάμεων για την κατάληψη της εξουσίας. Το «βρώμικο ’89» θα γινόταν η ταφόπλακα αυτού του λαϊκού αιτήματος, όπως ακριβώς ταφόπλακα για την «κυβερνώσα αριστερά» ΘΑ γίνει μία πιθανή αναρρίχηση του Σύριζα στην εξουσία.

Μακρινός απόηχος εκείνου του παλιού ζητούμενου είναι σήμερα η ξαναζεσταμένη συζήτηση για την κεντροαριστερά! Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η συζήτηση διεξάγεται από τις ηλικίες άνω των 40, ενώ αφήνει εντελώς ασυγκίνητη τη νεολαία! Είναι ιστορικά εξηγήσιμο ότι οι ψηφοφόροι της «Ελιάς» ήταν άνω των ’60… Αλλά ποιες ήταν οι μεγάλες ιδέες;

Οραματιζόμασταν έναν αγώνα «για να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο». Θέλαμε μία νέα κοινωνία, στην οποία «ο καθένας θα δίνει όσα μπορεί και θα παίρνει όσα χρειάζεται». Όταν θ’ αφήναμε πίσω μας το στάδιο του σοσιαλισμού για να περάσουμε στον κομμουνισμό, οι άνθρωποι «θα εργάζονταν τρεις ώρες τη μέρα, τρεις μέρες τη βδομάδα, τρεις βδομάδες το μήνα, τρεις μήνες το χρόνο»! Και πώς θα γίνονταν αυτά τα ωραία και θαυμαστά; Θα γίνονταν μόνο «με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής»…

ΑΥΤΗ ήταν η ιδεολογία μας! Ήταν η εποχή που το ΚΚΕ έλεγε «ναι στο κοινοβουλευτικό παιγνίδι, αλλά… με το όπλο παρά πόδας». Οι αναθεωρητές έλεγαν «όχι όπλα, σοσιαλισμός μόνο με ειρηνικά μέσα». ΑΥΤΗ ήταν η συζήτησή μας!

Τρίχες δηλαδή!

Κι ερχόμαστε στο σήμερα, όπου έγινε σκόνη κάθε επαναστατική φαντασίωση: Ποια είναι η ιδεολογία της σημερινής αριστεράς, της κεντροαριστεράς ή του ΚΚΕ;

Απάντηση: Η ξεπεσμένη επανάσταση μεταμορφώθηκε σε συνδικαλισμό! Ναι, αλλά ο συνδικαλισμός ποτέ δεν μπορεί να γίνει κυβέρνηση! Και, αν γίνει, θα τα κάνει μαντάρα…

Συμπέρασμα: Ο πολιτικός χώρος που ξεκινάει από το ΚΚΕ και φτάνει μέχρι τις παρυφές της Νέας Δημοκρατίας, είναι γυμνός, άδειος, κενός. Δεν έχει τίποτα να δώσει πια στην Ελλάδα!

Εκτός και αν οι μετριοπαθείς δυνάμεις της χώρας στοχαστούν επιτέλους Ελληνικά, ΧΩΡΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ.

Νόρα Καρατσικάκη - Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος