Κείμενο-Φωτογραφίες: Ευαγγελία Αποστολοπούλου Μάγειρα
«Όπως στις θάλασσες του αιγαίου ο Θεός έσπειρε βράχια και ξερονήσια, έτσι και στα Κράβαρα έσπειρε βουνά, απότομες ρεματιές και λαγκαδιές.» Στενόμακρες ράχες και ελατοσκεπή βουνά, ο ποταμός Εύηνος με τους μαιανδρισμούς του, αυλακώσεις από μεγάλες βαθιές ποταμοκοιλάδες, συνθέτουν το πολυκύμαντο ανάγλυφο της Πυληνικής γης.
Σε αυτόν τον δυσπρόσιτο τόπο, η διαβίωση απαιτεί περισσή προσπάθεια και μόχθο. Οι άνθρωποι ημέρεψαν και καλλιέργησαν την επικλινή γη σε αναβαθμίδες αυξάνοντας τη γονιμότητά της. Κοντά στη Σίμου συναντάμε το Μνημείο του Βοσκού.
Το φθινόπωρο η κτηνοτροφική οικογένεια κατέβαινε στα πεδινά για το «χειμαδιό», για να βρει τo κοπάδι της τροφή.
Την άνοιξη, ανέβαινε πάλι στα ορεινά, περπατώντας μέρες πολλές, για να βρουν χλωρό χορτάρι.
Αφουγκράζομαι το ρυθμικό πελέκημα του δρυοκολάπτη στη βαλανιδιά και τον παφλασμό του νερού που κυλά κάτω από τα πέτρινα γεφύρια. Είμαι στη γη των προγόνων μου…
